સંવેદનાનાં ઝરણાંઓ

અરે સાંભળો છો...કાવ્યા બોલી.

મેં ..હસ્તા..હસ્તા..કિધુ..

કેમ શંકા છે ?...હજુ કાન સારા છે..બોલ જે બોલવું હોય તે.

કાવ્યા નજીક આવી...આજે તમારી પાસબુક ઘણા વખતે બેંકમાં ભરાવવા ગઈ હતી...તમારા પેન્શન એકાઉન્ટથી આપણો રોજિંદા વ્યવહાર ચાલતો હોવાથી..આ સેવિંગની પાસબુક ઉપર મારૂ ધ્યાન ન હતું.

પણ છેલ્લા એક વર્ષથી તમારા ખાતામાં. કોઈ 15000 રૂપિયા જમા કરાવે છે..તપાસ કરો આ એકાઉન્ટ કોનું છે....?

મેં ગંભીરતાથી. .પાસબુક હાથમાં લીધી..ચશ્મા પહેરી ઝીણી આંખ કરી ને પાસબુકની એક..એક એન્ટ્રી ચેક કરી...વાત તો સાચી..હતી....કાવ્યાની

મને ખ્યાલ આવી ગયો. આ વ્યક્તિ કોણ છે.

મેં કાવ્યા ને કિધુ.. તને તપાસ કરી જણાવીશ.

વહેલી સવારે મારા રૂમના બારણાં ખોલી નાખવાની આદત મારી છે. હું આંખ બંધ કરી મારા રૂમની અંદર સૂતો હતો. મનથી ભગવાનનો ઉપકાર માનતો હતો. હે પ્રભુ તારો આભાર ..જિંદગીમાં તેં મને માન સન્માન અને સ્વમાન સચવાય તેટલું આપી દીધું. સાથે સાથે પરિવાર પણ પ્રેમાળ અને સમજુ આપ્યો..ખૂબ..ખૂબ આભાર... પ્રભુ તારો..મારું નિવૃત જીવન તેં સુધારી દીધું.

ત્યાં મારા રૂમની અંદર પિન્ટુ આવ્યો...તેણેે ધીરેથી મારૂ પાકીટ ઉઠાવ્યું....હું..ઝીણી આંખે જોઈ રહ્યો હતો...જે મને શંકા કાલે ગઈ હતી તે સાચી..પડવાની તૈયારી હતી.

પિન્ટુ એ મારૂ પાકીટ ખોલ્યું..અને તેમાં રૂપિયાની નોટો મૂકતો દેખાયો...મેં એક હાથે લાઈટ ચાલુ કરી..અને બીજા હાથે પિન્ટુનો હાથ પકડ્યો.

પિન્ટુ..સ્તબ્ધ થઈ ગયો..પપ્પા આ શું કરો છો ?

મારી બાજુ માં સુતેલ કાવ્યાને બૂમ મારી..કાવ્યા જાગ...આ પિન્ટુ આપણો...મારૂ પાકીટ....

પિન્ટુના ખભે હાથ મૂકી હું બોલ્યો બેટા મારી શંકા સાચી નીકળી..આ તું શું કરી રહ્યોં છે બેટા ?

કાવ્યા..પિન્ટુ સામે જોઈ બોલી બેટા.. શું છે આ બધું ?

મેં કીધું કાવ્યા....તું પૂછતી હતી ને મારી પાસબુકમાં દર મહિને રૂપિયા 15000 કોણ જમા કરાવે છે.....એ આ આપણો પિન્ટુ કરાવે છે.

મારા પાકીટમાં દર મહિને રૂપિયા 5000 હાથ ખર્ચીના પણ આજ મૂકતો હતો...મને એમ કે તું પેન્શન ઉપાડીને વધતા રૂપિયા મારા પાકીટમાં મૂકે છે.

પિન્ટુ...આંખમાં પાણી સાથે બોલ્યો...મેં કાંઈ ખોટું કર્યું છે ? પપ્પા...?

ના બેટા.... મારી.પાસે..કહેવા માટે કોઈ શબ્દો નથી....એક પુત્ર તરીકેની ફરજ તું ચુક્યો નથી તેનો આનંદ છે.

માઁ બાપની તો ફરજ છે..બાળકોની

જરૂરિયાતો પૂરી કરવાની..પણ જયારે સંતાનો મોટા થઈ તેમની ફરજ કીધા વગર સમજી જાય ત્યારે...માઁ બાપની જિંદગીનો.. બાળકો પાછળ કરેલ મહેનત અને ખર્ચનો થાક લગભગ ઉતરી જાય..છે.

ઘડપણની જરૂરિયાત કેટલી ? સ્વમાનનો ઓટલો અને રોટલો...મધ્યમ વર્ગ વારસામાં સંસ્કાર સિવાય શું આપી શકે..બેટા.

પ્રાઉડ ઓફ યુ માય ડિયર સન.

પપ્પા...તમારા ઉપકાર અને લાગણીઓ સામે આ રૂપિયાની કોઈ કિંમત નથી...પિન્ટુ બોલ્યો.

હું કોલેજમાં આવ્યો ત્યારથી નોકરીએ લાગ્યો ત્યાં સુધી..મારૂ પાકીટ ચેક કરી તમે મારી જાણ બહાર રૂપિયાઓ મૂકી દેતા હતા...મારે કોઈ દિવસ તમને કહેવું નથી પડ્યું..પપ્પા રૂપિયા વપરાઈ ગયા છે..હાથ ખર્ચી..આપો.

એવું પણ બની શકે . . કદાચ. તમારા ખર્ચ કે મોજશોખ ઉપર કાપ મૂકી તમે મારી જિંદગીને એવી સુંદર રીતે શણગારી છે..કે આજે હું..ઉચ્ચ હોદ્દા અને પગાર ને લાયક બન્યો છું..

અને જેના સાચા હક્કદાર તમે અને મમ્મી છો.

હજુ પપ્પા આ તો મારી શરૂઆત છે..મારી પ્રગતિની સાથે સાથે પાસબુકનો ગ્રાફ પણ ઊંચો જશે

અને પાકીટ પણ તમારે નવું લેવું પડશે....પિન્ટુ હસી પડ્યો.

મેં ધીરેથી કિધુ બેટા...તેં પણ હવે પરિવાર માંડ્યો છે.તારી પણ જરૂરિયાતો દિવસે.. દિવસે વધશે.

અમારે જરૂર..નથી..તું આનંદ કર

અમને જરૂર પડશે ત્યારે તને કહીશું. હવેથી રૂપિયા જમા કરાવવાના બંધ કર.

પપ્પા..25 વર્ષ સુધી તમે મારી.કેરિયર બનાવી...જયારે ઉચ્ચ પગાર મેળવવાનો હક્કદાર થાઉં ત્યારે હું..તમારી સામે જોવાનું ભૂલી જાઉં તો મારા જેવો નાલાયક છોકરો કોણ હોય ?

બાળપણમાં મારો હક્ક હતો.. તમારી ફરજ હતી.

સમય સંજોગો બદલાયા છે..પપ્પા.. આજે મારી ફરજ છે..તમારો હક્ક છે.

માઁ બાપનું સર્જન એ નિઃસ્વાર્થ ભાવનાઓથી કંડારેલ એક મૂર્તિ બરાબર છે. કદાચ ભગવાનથી પણ ઉચ્ચ સ્થાન તેમનું એટલા માટે છે..આપણે ભગવાનને જોયા નથી અનુભવ્યા નથી..પણ માઁ બાપના પ્રેમનો અનુભવ આપણે મિનિટે મિનિટે કરતા રહીએ છીએ.

પિન્ટુના માથે હાથ ફેરવી હું બોલ્યો.. બેટા...ખૂબ ખૂબ પ્રગતિ કર... તારી ભાવના અને લાગણીની હું કદર કરૂ છું....ભગવાને અમારા બંનેની સ્વમાન સાથે બધી જરૂરિયાતો પૂરી થાય તેટલું આપ્યું છે.

એટલે..આજ પછી મારા પાકીટને અડવાનું બંધ અને પાસબુકમાં રૂપિયા પણ જમા કરવાનું પણ બંધ...સમજ્યો.

ના પપ્પા...લોકો પોતાની પ્રગતિ માટે મંદિર..આશ્રમોમાં રૂપિયા અને ભેટો મૂકે છે, વાસ્તવમાં ભગવાનને રૂપિયાની જરૂર નથી અને મંદિર કે આશ્રમનું યોગદાન આપણી જિંદગી બનાવવામાં ઝીરો હોય છે.

મારા વિચારો મુજબ સાચા ભગવાન આપણા ઘરમાં બેઠા હોય છે..એ ભૂલીને આપણે મંદિર અને આશ્રમોના પગથિયાં ઘસીએ છીએ.

મારી નજરમાં ઘર એ જ મંદિર છે અને એ મંદિર મા તમે બંને મારા જાગતા ભગવાન સ્વરૂપ છો. માઁ બાપ ખુશ તો ભગવાન પણ ખુશ.

પિન્ટુ હાથ જોડી ઊભો થયો..અને બોલ્યો...અમારાથી જાણતા અજાણતા વાણી વર્તન કે વ્યવહારમાં કોઈ વખત પણ ભૂલ થઈ જાય તો બાળક સમજી માફ કરજો.

એટલી ફક્ત વિનંતી કરું છું...આટલું બોલી ..પિન્ટુ ફરી તેના રૂમ તરફ આગળ વધ્યો.

મારા રૂમમાં રાખેલ ભગવાનની મૂર્તિ સામે જોઈ..હું બોલ્યો હે પ્રભુ...તારો ખૂબ ખૂબ આભાર.. 

સંતાન સમજુ નીકળે ત્યારે પણ ભગવાનની કૃપા સમજી લેજો. બધાના નસીબમાં આવા સંતાનસુખ લખેલ નથી હોતા.