સમજણ (લઘુકથા)
સમજણ (લઘુકથા)
"શામજી, આ પ્રસંગે તારે શું કહેવાનું છે? બોલ."
કલેકટરે બોલાવેલ સરપંચ, મંત્રી, ગામના આગેવાનો, દવાખાના ડોકટર, નર્સ, બંદોબસ્તમાં આવેલ પોલીસ, ગ્રામરક્ષક દળ અને વસવાયાંની મીટીંગમાં કહ્યું. શામજીએ ઊભા થઈ તેની વાત ચાલુ કરી.
"સાયેબ, અમે આમાં કાંય કયરું નથી, બધુંય આ ઇશવરે કયરું સે" એમ કરી આકાશ તરફ આંગળી ચીંધી.
"..એણે એવો ટેમ દીધો કે માણહ પોતે જ હમજવા મંયડો. અમે તો ખાલી ગામની સેરીયું, પાદર અને પછવાળાં જ સોખાં કયરાં સે. બાકી આ રોગ જ એને એવો દીધો સે કે હંધાય સોખાઈનું માયત્તમ હંમજવા મંયડા સે. આ હંધાય માણહ જ એકાબીજાનું ધ્યાન રાખતાં થૈ ગ્યા સે. બધાયે હંમજીને કૂદરતને સોખી કરી, કોય ખોટો કચરો કરે નૈ કે ફેકે નૈ. ખોટાં ઝાડ પાન તોડે નૈ. નદી તળાવમાં કચરો નાખે નૈ, એટલે તો અટણે હંધુય સોખું સણાક થયને તમારે હાયથે આજ આ ગામ સોખાયનું પેલું ઇનામ લેવાનું સે !"
એ સાથે જ ક્લેકટરે તાળીઓનાં ગડગડાટ વચ્ચે સફાઈ કામદાર શામજી અને તેનાં સાથીદારોને આ ગામે જીતેલ "સફાઈ અભિયાન" નું પ્રથમ ઇનામ આપ્યું.
ગામના મોટાં કહેવાતાં માણસો અને અન્ય હોદ્દેદારો સૂચક નજરે એકબીજા સામે જોવા માંડ્યાં.