Library
મૂવ ઓન
મૂવ ઓન
એક ધક્કો જેવો લાગ્યો, પણ મોહિત જ્યાં ઉભો હતો ત્યાંજ ઉભો રહ્યો. અથવા એમ કહી શકાય કે ત્યાંથી હલી જ ના શક્યો. એણે ફરિ એકવાર પાછળ ફરિને જોયું. હા, એ ક્રુતિ જ હતી. આમ પણ એને ઓળખવામાં પોતે ભૂલ કરીજ ના શકે.
આજુબાજુ ઘણા બધા લોકો હતા. એ અત્યારે મુંબઈના સૌથી ભીડવાળા વિસ્તારમાં હતો. એણે તરતજ ક્રુતિ પાછળ જવા પ્રયત્ન કય્રો. પણ હવે કદાચ એ દૂર જતી રહી હતી. મોહિતને લાગ્યું કે એણે કદાચ ફરી એકવાર ક્રુતિને ગુમાવી દીધી. જેવી એક વષૅ પહેલા ગુમાવી દીધી હતી. અચાનકજ એટલી બધી ઘોર હતાશા અને પીડા એના હ્રદયને ઘેરી વળી. એના ગળામાં ડૂમો ભરાવા લાગ્યો. એને ક્રુતિને ફરી ન્હોતી ગુમાવી. એણે હાથની મૂઠઠી જોરથી ભીંસી અને ફરી એજ રસ્તા પર આગળ એને શોધોવા લાગ્યો. આજે એણે મરણિયો પ્રયાસ કરવાનોજ હતો. દસ પંદર દૂકાનો પસાર થઈ ગયા પછી અચાનક એક દૂકાન પાસે ક્રુતિ દેખાઈ. આશરે પાંચ ફીટ ચાર ઈંચની લંબાઈ, મધ્યમ બંધારણ અને ઘઉવણૅી. હા, એજ એની જ ક્રુતિ હતી.
હિંમત કરીને એની પાસે ગયો, ધીમે રહીને એન ખભા પર હાથ મૂક્યો, "ક્રુતિ". એણે તરતજ પાછળ ફરીને જોયું અને જોઈને તરત સ્મીત સાથે કીધું, "અરે મોહિત તું અહીંયા." મોહિતને હતું કે ક્રુતિ પણ એને જોઈને હેરાન થઈ જશે, પણ એને ક્રુતિના ચહેરા પરથી એવું કઈ લાગ્યું નહી. મોહિતને વાત કરવામાં અગવડતા પડી રહી હતી. જ્યારે ક્રુતિ બહુજ સહજતાથી મોહિત સાથે વાત કરી હતી. જાણે કે ગઈકાલેજ કોઈ બે મીત્રો છૂટા પડ્યા હોય. ક્રુતિના આવા વ્યવહારથી મોહિત વધારે હેરાન થઈ ગયો. એને લાગ્યું ક્રુતિને હવે કદાચ સાચે કોઈ ફરક નથી પડતો.
એક વષૅ પહેલા વાત અલગ હતી. બંન્ને જણા એકબીજાના ગળાડૂબ પ્રેમમાં હતા. એ લોકોની સવારથી રાત એકબીજા સાથે જોડાયેલી હતી. એ લોકોને ઓળખતા બધા એમને પતિ-પત્ની તરીકેજ ઓળખતા. ખાલી એમના મિત્રોનેજ ખબર હતી કે એ લોકો ત્રણ વર્ષથી એકબીજાના પ્રેમમાં છે અને એકજ ઘરમાં સાથે રહે છે. એક વર્ષના પ્રેમ પછી મોહિત પોતાનો રુમ છોડીને ક્રુતિના ફ્લેટ પર રહેવા આવી ગયો હતો પણ હજી લગ્નબંધનમાં બંધાયા નથી. એ દિવસ પણ દૂર ન્હોતો, એમના ઘરમાં બધા એમના લગ્ન માટે તૈયાર હતા અને મોહિત અને ક્રુતિ હા પાડે એની જ રાહ જોતા હતા.
પણ એક દિવસ મોહિતથી એવી ભૂલ થઈ ગઈ કે ક્રુતિ એને ક્યારેય માફ ના કરી શકી. મોહિતની હજારવાર લાખવાર માફી માગ્યા પછી પણ. આખરે ક્રુતિનું સ્વાભિમાન તુટ્યું હતું. એક રાત ઓફીસના કામના લીધે ક્રુતિને ત્યાંજ રોકાવું પડ્યું. એણે મોહિતને ફોન કરીને જણાવી પણ દીધુ હતું. પણ ક્રુતિના ઓફીસના અમૂક લોકોએ એમને હેરાન ક્રરવા મોહિતને ફોન કયોૅ કે ક્રુતિ ઘરે પહોચીં કે નહી, ક્યારની નીકળી ગઈ છે. ક્રુતિ જ્યારે બીજા દિવસે ઓફીસથી કામ પતાવીને આવી, કઈં પણ વિચાર્યા વગર મોહિતે એને પુછિ લીધું કે 'આખિ રાત ક્યાં હતિ અને કશે જવું હતું તો સાચું કેમ ના કીધું.' ક્રુતિ સમજીજ ના શકી કે એનો મોહિત આવું પણ વિચારી શકે છે. એ દિવસ પછી બંન્ને વચે અંતર વધતુ ગયુ અને મોહિતને ખબર પડે એ પહેલા એની ક્રુતિ એનાથી દૂર થઈ ગઈ. જ્યારે મોહિતને બધું સમજાયુ ત્યારે બહુ મોડું થઈ ગયું હતું. બધું પતી ગયુ હતું.
આજે એક વષૅ પછી ક્રુતિને જોઈને મોહિતને ફરી એકવાર આશા જાગી હતી. એ બધી વાત કરવા માગતો હતો, ફરીવાર એ પળ જીવવા માંગતો હતો. પણ ક્રુતિ તો જાણે બદલાઈ ગઈ હતી. મોહિતે પ્રયત્ન કરીને પૂછ્યું કે "ફરી મળશું ?" ક્રુતિએ તરત હા પાડી. મોહિત ખુશ થઈ ગયો. ક્રુતિએ કીધું "તને યાદ જ હશે, આવતા અઠવાડીયે મારો જન્મદિવસ આવે છે. ઘરે થોડા મિત્રો આવી રહ્યા છે, તું પણ આવ." મોહિતને ફરી નવાઈ લાગી. ક્રુતિ એને એના જન્મદિવસ પર એમના ઘરે બોલાવી રહી હતી. મોહિતે પૂછ્યુ કે, "તને વાધોં નહી આવે ? મારું એ દિવસે ત્યાં ઘરે હોવું." ક્રુતિએ હસીને ના પાડી કે, "ના એવું કઈ જ નથી. તું ચૌક્કસ આવજે. આપણા જ મિત્રો હશે. તને પણ ગમશે." મોહિત ક્રુતિને સમજી ન્હોતો શકતો પણ એણે હા પાડી. અને બંન્ને જણા છૂટા પડ્યા.
મોહિત માટે આ આઠવાડીયું પસાર કરવું અઘરું પડી રહ્યું હતું, એજ રીતે જેમ એણે આખુ વર્ષ પસાર કયૅુ હતું ક્રુતિ વગર. એણે બધો સમય એજ વિચાયૅુ કે એ ક્રુતિ માટે એના મનગમતા ફૂલ લઈ જશે. ત્યાં એ ઘરે જઈને ક્રુતિ સાથે શું વાત કરશે. એને બધું ફરી સરખુ કરી દેવુ હતું. એણે ઓફીસથી વહેલી રજા પણ લઈ રાખી. આખરે એ દિવસ આવીજ ગયો. જે ઘરમાં પોતે ત્રણ વષૅ રહ્યો હતો એજ ઘરમાં જતા એના પગ ન્હોતા ઊપડી રહ્યા. ઘરમાં ઘણા બધા લોકો હતા. અમુક લોકોને મોહિત ઓળખોતો હતો, એ લોકો મોહિત અને ક્રુતિના મિત્રો હતા. અને અમુક ચહેરા મોહિત માટે નવા હતા. ક્રુતિને મળીને એને જન્મદિવસની શુભકામના આપી, એના માટે ખાસ જે એના મનગમતા ફુલો લાવ્યો હતો એ એને આપ્યા. ક્રુતિએ એ ખાસ ફુલ બીજા બધી આવેલી ભેટ સાથે મુકી દીધા. એણે મોહિતને બધા સાથે મળવાવ્યો અને પોતે બીજા સાથે વાત કરવા જતી રહી. કદાચ ક્રુતિને સાચે કોઈ ફરક નહોતો પડતો. હવે મોહિતને ગભરામણ થવા લાગી, એને પસ્તાવો થયો. પોતે અહીંયા ન્હોતું આવુ જોઈતુ. એને ત્યાંથી જતા રહેવુ હતુ. એને ક્રુતિને બધા સાથે હસી હસીને વાત કરતા જોઈને ગુંગળામણ થવા લાગી.
કેક કપાઈ ગઈ. જમવાનું પીરસાઈ ગયું. મોહિતે ક્રુતિને જઈને ફરી જન્મદિવસની શુભકામના આપી, એના માટે લાવેલ ખાસ ભેટ એને આપી અને જવાની વાત કરી. ક્રુતિ એની સામે એક સ્મીત સાથે જોઈ રહી હતી, એણે પૂછ્યુ કે "કેમ આટલા વ્હેલા જવું છે." મોહિતે કોઇ બહાનું આપી દીધું. ક્રુતિ ફરી હસવા લાગી. હવે મોહિત અકળાવા લાગ્યો હતો. એનાથી રહેવાયું નઈ, એણે ક્રુતિને કહી દીધુ, "તને તો કોઈ ફરક પડતો નથી હું અહીયાં હોઉ કે ના હોઉ. તું આમ પણ તારા જીવનમાં ખુશ છે, તો શૂં કામ રોકે છે ?" ક્રુતિએ મોહિત સામે શાંતિથી જોયુ અને કીધુ, "ચલ બહાર ગેલેરીમાં જઈને વાત કરીએ." મોહિતએ કઈ જવાબ આપ્યો નહી. ક્રુતિ એનો હાથ પકડીને જાતે બહાર ગેલેરીમાં લઈ ગઈ. ક્રુતિએ મોહિતની આખોંમાં આખોં નાખીને પૂછ્યુ, "મોહિત આપણે છૂટા પડે એક વષૅ ઊપર થઈ ગયું. મને કેમ તારી કોઇ પણ વાતથી ફરક પડવો જોઈએ ? અને તને પણ કેમ હજી મારી કોઈ પણ વાતથી ફરક પડે છે ?" મોહિત તૈયાર ન્હોતો આવા સીધા સવાલ માટે, એ કંઈ બોલી ના શક્યો. ક્રુતિ ફરી બોલવા લાગી. "એ દિવસે તને મળીને, તને જોઈને ત્યારેજ સમજી ગઈ હતી હું મોહિત કે તું હજી ત્યાંજ છે, એક વર્ષ પહેલા જ્યાં આપણે હતાં. મોહિત એ આપણું ગઈકાલ હતું, ગઈકાલને હાથને પકડી રાખવાથી ના આજમાં જીવાય છે, ના આવતીકાલ તરફ આગળ વધાય છે. મે એ દિવસેજ નક્કી કય્રુ હતું કે મારે તારી સાથે વાત કરવી પડશે. કારણકે ક્યાંક ને ક્યાંક મારા લીધે તું હજી પણ ત્યાં અટકેલો છે. એટલેજ મે તને આજે અહિંયા બોલાવ્યો છે વાત કરવા." મોહિત સ્તબ્ધ થઈ ગયો હતો. એને લાગ્યું કે હવે સમેટવાં માટે કઈ છે જ નહી. એ નીચુ જોઈ ગયો. ક્રુતિ આગળ ફરી બોલવા લાગી, "મોહિત જે ગઈકાલ હતું એ હવે બદલાઈ ગયું છે. એને સ્વીકારીને આગળ વધવું જરુરી છે. કદાચ ગઈકાલને યાદ કરાય પણ એને ફરી ફરીને મેળવવાનો પ્રયત્નો કરવા એ વ્યથ્ર છે. તું સમજે છે હું જે કહું છું, તું મને સાંભળે છે મોહિત ?
મોહિતમાં હવે કોઈ તાકાત ન્હોતી કે એ કોઈ જવાબ આપે કે આગળ કોઈ વાત કરે. તો પણ એનાથી પૂછાઈ ગયુ, "શું તું કોઈ સાથે આગળ વધી ગઈ છે ?" ક્રુતિ ખડખડાટ હસી પડી. એને અત્યારે મોહિતની દયા આવતી હતી. એ એની મદદ કરવા માગતી હતી. પણ મોહિત એની વાત સમજી જ ન્હોતો રહ્યો. ક્રુતિએ છેલ્લો પ્રયત્ન કરી જોયો. "મોહિત, હા, હું આગળ વધી ગઈ છું, આગળ વધવું જરુરી છે. પછી સાથે કોઇ હોય કે ના હોય. હું મારા જીવનમાં ખુશ રહેવા માગું છુ, મારી રીતે, બીજા પર આધાર રાખ્યા વગર. મારો સમય મારી રીતે પસાર કરુ છું, અને આજમાં જીવું છું. આગળ વધવું જોઈએ મોહિત, ભલે કોઇ સાથે હોય કે ના હોય." મોહિત હવે શાંત થઈ ગયો હતો. ક્રુતિની વાતો એને થોડી થોડી સમજાઈ રહી હતી. એણે ક્રુતિ સામે જોઈને સ્મીત કર્યું અને એનો આભાર માન્યો. એને "બાય" કહીને ઘરેથી નીકળી ગયો.
ક્રુતિ જોઈ શકી કે આજે જ્યરે મોહિત જઈ રહ્યો છે, ત્યારે એ સાચ્ચે અહિંયાથી ગયો છે. અને હવે એ પણ કદાચ એના જીવનમાં આગળ વધશે. ક્રુતિ મોહિતને જતા જોતી રહી અને પછી ઘરમાં અદંર આવીને મિત્રો સાથે ખોવાઈ ગઈ.
