ઉદાસી

મનમાં એક આશ ભરી

હા ! આજ તો આવશે જ..

સજી ધજી નીકળી સરિતાને ઘાટ,

હાથમાં બેડલું ને થનગનતી ચાલ,

નજર બિછાવી રાહ પર,

એ આવ્યો બની અસ્વાર

ને મનના ઘોડલા ઘડે અવનવા ઘાટ,

દૂર ઊડતી ધૂળની ડમરી,

હૈયે મચાવે ઉત્પાત,

ઘડીક હરખાતી

ઘડીક શરમાતી,

એ આવ્યો કે આવશે,

પરણ્યો આજ,

આવ્યા અનેક અસ્વાર..

પણ,

એ ,..હજી,

ના! આવ્યો,

ઓહ,આજ પણ,.

ને અજંપાભરી ઉદાસી છવાઈ,

મન વ્યાકુળ,

સૌ સારાવાનાં હશે ને ?

કે,

આંખના નીરે બેડલું ભરાયું,

પણ,એ લુંછનાર ક્યાં,

ઉદાસી જાણે કાયમી પહેરણ

ફાટે પણ ફીટે નહીં,

આંખ્યો ઉજાગરે રાતી,

આ સાજ શણગાર,

પણ વેરી લાગતાં..

ને આ દુનિયાદારી,

રોજ નવું મહોરું ચડાવી,

રોજ ,હા ! ..રોજ,

આવી રાહ જોતી,

કે આજ તો આવશે જ, ને ?