ఒక గే కథ(నాక్కూడా ఓ మనసుంది)

 తన ఆలోచనలతో పోటీ చేస్తూ వేగంగా దూసుకుపోతుంది రైలు బండి..దిక్షణంగా కదులుతూ తన వెంటే పరిగెడుతూ ఒడీపోతున్న పచ్చని వరి పొలాల వంక చూస్తూ తన గతం లోకి వెళ్ళింది రమ్యా....

ఒరేయ్ రమేష్ ఈ రోజు మా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు రా నికు ఇదే మంచి సమయం వచ్చేయి అంటూ మెల్లిగా చెప్పింది చెవిలో చిలిపిగా నవ్వుతూ సైకిల్ వేసుకొని సౌమ్య వెళ్లిపోయింది...పదమూడు ఏళ్ల రమేష్ లోలోపల సంబర పడిపోతూ ఇంటికి పరుగు తీసాడు

గబ గబ బీరువా నుంచి తీసిన వస్తువులు చప్పుడు కాకుండా తీసి తన స్కూల్ బ్యాగ్ లో పెట్టేసి...సైకిల్ మీద ఎక్కి రుబ్బుడు రోలు లో పిండి రుబ్బుతున్న అమ్మ తో సౌమ్య వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తున్న అని అరుస్తూ వెళ్తాడు..

వెనకాలే ఇప్పుడు ఎందుకు రా అని అరుస్తున్న అమ్మ మాటకి సమాధానం గా చదువుకోవడానికి గంటలో వచ్చేస్తా అంటూ సైకిల్ స్పీడ్ గా పోనిచ్చాడు పది నిమిషాలు పట్టే దారి అది కానీ రమేష్ స్పీడ్ కి నాలుగు నిమిషాల్లో చేరిపోయాడు..

సౌమ్య తన కోసమే ఎదురు చూస్తూ కూర్చుంది రాగానే గబ గబా మెట్లు దిగుతూ సైకిల్ దగ్గరికి పరుగు తీసింది పొడవుగా ఉన్న తన పట్టు లంగా నీ చేతులతో కాస్త పైకి ఎత్తి...

ఆయాస పడుతూ ఇంత ఆలస్యం ఏమిటి అమ్మ వాళ్ళు వచ్చేస్తారు ..అంటూ రమేష్ చెయ్యి పట్టుకుని లోపలికి లాక్కెళ్ళింది సౌమ్యా...

ఆగు సౌమ్య అంటున్న తన మాట వినకుండా పరిగెడుతూ పట్టుకేళ్ళింది...

ఆయాస పడుతూ ఇద్దరు సౌమ్యా గదిలో వున్న మంచం మీద కూర్చున్నారు ....

అన్ని రెడీ నా...

ఓ...ఎప్పుడో నువ్వే ఆలస్యం అంటు అంది సౌమ్యా...

ఒక్క సారి గా వచ్చిన ట్రైన్ హోరాన్ కి కిటికీ కి ఒరిగి ఆలోచిస్తూ పడుకున్న రమ్యా ఉలిక్కి పడి లేచింది.,కిటికీ నుండి బయటకి తొంగి చూసింది కగజ్నగర్ తను దిగవలసిన చోటు వచ్చేసింది అని గుర్తు చేసింది రమ్య కి...

స్టేషన్ లో జనాలు అంతా గోల గోల గా వున్నారు... ఆ ఫ్లాట్ఫామ్ వంక చూస్తూ వుంటే పరిగెడుతూ వచ్చి పదేళ్ల క్రితం తను ఎక్కిన సంఘటన గుర్తు వస్తుంటే తన పెదవులపై చిన్న నవ్వు అది ఎందుకు అని తనకి కూడా అర్ధం కాలేదు ముందుకు వస్తున్న తన జుట్టు నీ ముని వేళ్ళతో వెనక్కి సర్దుతూ ముందుకు కదిలింది ఇల్లు పక్కనే అవ్వడం తో ఆటో వాళ్ళు అడుగుతున్న వద్దు అని సమాధానం ఇస్తూ నడుస్తూ వెళ్ళింది....దారిలో అందరూ తన నీ చుస్తు నవ్వుకోవడం గుసగుసలు పెట్టుకోవడం వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి..అయిన వాటిని పట్టించుకోకుండా చిరునవ్వే సమాధానం గా వెళ్తుంది రమ్యా...ఒక పాప తన దగ్గరికి జరిగి నడుస్తూ ఉంటే వాళ్ళ అమ్మ వద్దు అంటూ వారించి ఆ పాప నీ పట్టుకొని గబగబా ముందుకు వెళ్లిపోయింది..మళ్ళీ తన నగుమోము లో చిన్న నవ్వు... నిలి రంగు పెయింట్ వేసిన తలుపు నీ చూసి తలుపు తట్ట బోయి చెయ్యి వెనక్కి పెట్టుకుంది..మళ్ళీ తన హండ్ బ్యాగ్ లో ఉన్న మెమెంటో వంక చూస్తూ పిడికిలి బిగించి తలుపు తట్టింది తెరవని తలుపుల వంక చూస్తూ మళ్ళీ తట్టింది ఇసారీ తలుపులు తెరుచుకున్నాయి తలుపు లు తీసిన ఆమె తన వంక కింది నుంచి పై వరకి చూస్తూ ఏవండీ అంటూ లోపలికి పరుగు తీసింది. .

రమ్యా నవ్వుతూ లోపలికి అడుగు పెట్టింది...అందరూ రమ్య నీ చూసి కుర్చీలోంచి లేచారు... రమ్యా అందరి వైపు చిరునవ్వుతో చూసింది అందులోంచి వాళ్ళ అక్క పరిగెడుతూ వచ్చి రమ్య నీ హత్తుకుంది...రమ్య హత్తుకునే లోపే అక్క స్వరం లో ఆవరించిన ఏడుపు తో ఏమయింది అక్క ?అంటూ భుజాలను పట్టుకుని అడిగింది రమ్య ..

అమ్మ చనిపోయింది రా...అంటూ బోరు మంది ...రమ్య ఒక్క సారి గా కుప్ప కూలిపోయింది...అందరూ వాళ్ళని పట్టించుకోకుండా వాళ్ళ గొడవ లోనే వున్నారు....పెద్ద అన్నయ్య చిన్న అన్నయ ఇద్దరు అస్తి పంపకాల గురించి గొడవ పడుతున్నారు..వాళ్ళ ముందుకు వెళ్లి అమ్మ చనిపోయిన విషయం నాతో ఎందుకు చెప్పలేదు అని పెద్ద అన్న చొక్కా పట్టుకుని అడిగింది రమ్య ....తన నుంచి ఎం సమాధానం లేదు...ఎందుకు ఇలా చేసావు అని అరుస్తుంది రమ్య..అమ్మ నీ చివరి చూపు కూడా చూడలేదు అని...

 

అంతలో అక్కడే కూర్చున్న స్వామి లేచి...నేనే చెప్పద్దు అన్నాను అని గంభీరం గా అన్నాడు..

ఎందుకు బాబాయ్ నేను మిమ్మల్ని ఎం అన్నాను..ఎందుకు చెప్పలేదు..

నువ్వు వస్థే బంధువు లందరి ముందు మేము తల వంచుకొవాలి.,.అదే గంభీరమైన స్వరముతో..

 చిన్న నవ్వు నవ్వి... నేను వస్తె మీరు తల వంచుకోవలి కదా మరిచి పోయాను....

కన్న తల్లి తండ్రుల గురించి ఆలోచించకుండా మంచం మీద పడి వుంటే పట్టించుకోని కొడుకు నీ చూస్తే మీకు తల వంపు కాదు... అంటూ పెద్ద అన్న వైపు చూసింది...

రోడ్డు మిద వెళ్ళే ఆడపిల్ల నీ ఏడిపించి జైలు కి వెళితే తల వంపు కాదు అంటూ చిన్న అన్న వైపు చూసింది ..

మీకు అలాంటి క్షణాల్లో నేను గుర్తు వచ్చాను కానీ ఈ క్షణం లో రాలేదు కదా...హ్మ్మ్...అంతేలే....

ఆస్తి పంపకాలు లో ఇదిగో నీ వాట ...ఇది తీసుకొని వెళ్ళిపో మళ్ళీ ఇక ఇలా ఇంటి వైపు రాకు అంటూ తన ముందు ఆస్తి కాగితాలు పెట్టీ చుట్టూ చూస్తున్నాడు గా పెద్ద అన్న...తన చూపులకి అర్ధం అర్థమయ్యింది రమ్య కి చుట్టూ జనాలు బిల్డింగ్ ఎక్కి చూస్తున్నారు...

మానవత్వం లేని మీ లాంటి మనుషులకి అసలు ఆస్తి అంటే ఏమిటి తెలీదు అంటూ అమ్మ గదిలోకి వెళ్ళి బీరువా తలుపు తీసి అమ్మ పెళ్లి చీర తీసింది... ఆ చీరని తాకుతుంటే అమ్మ తనతో గొప్ప వాళ్ళు గా మారడానికి లింగభేదం కుల మత బేధాలు అడ్డు రావు కన్న నువ్వు నలుగురు మెప్పు పొందినప్పుడు నీ జీవితం కి విలువ వుంటుంది నీ జన్మ సార్థకం అవుతుంది అని చెప్పి తన ఒడిలో పడుకున్న తన తల నిమురుతూ చెప్పిన సంగతి గుర్తు వచ్చింది... రమ్యా కంట్లో కన్నీళ్లు చెమ్మగిల్లాయి .... ఆ చీర నీ గుండెకి హత్తుకొని అందులో తన నాట్యానికి మెచ్చి ఇచ్చిన రాష్ట్ర స్థాయి లో వచ్చిన బహుమతి నీ అందులో మడత పెట్టీ బ్యాగ్ లో పెట్టుకొని ముందు గదికి వెళ్ళి నా వాట నేను తీసుకున్నాను ఇక వచ్చి మిమ్మల్ని అవమనా పరచను వెళ్తున్నా అంటూ ముందుకు కదిలింది అదంతా చూస్తున్నా రమ్యా వదినలు గుస గుస లు చెప్పుకుంటూ నవ్వుకున్నారు...

ఆ నవ్వులు వింటూ ముందుకు కదిలిన రమ్యా తలుపు దగ్గరికి వెళ్లి వాళ్ళ వంక చూస్తూ వదినలు రేపటి కాలం లో మీకు మా అమ్మ లాంటి రోజు రాదు అని అనుకోకండి అంటూ చిరునవ్వు నవ్వుతూ వెళ్లిపోయింది....

మళ్ళీ వెళ్లి ట్రైన్ ఎక్కింది ఒక అమ్మాయి కింద వర్షానికి పడిన నీటికి తన పట్టు లంగా తడవకుండా పైకి పట్టుకొని నడుస్తుంది అదంతా కిటికీ నుండి చూస్తున్న రమ్యా కి మళ్ళీ గతం గుర్తు వచ్చింది...

సౌమ్య పేరుకు తగ్గట్టే ఎంతో మంచిది చిన్ననాటి నుండి కలిసి చదువుకున్నాం నా ప్రియ నేస్తం..నన్ను అర్ధం చేసుకొని ఆ రోజు నన్ను వాళ్ళ ఇంటికి రమ్మంది అని ఆలోచిస్తూ ఆ రోజు జరిగిన సంఘటన నీ గుర్తు చేసుకుంది...

ఇదిగో రమేష్ నువ్వు కూర్చో ...అమ్మ ఆశడమాసం అని గోరింటాకు పెట్టింది చూడు ఎంత బాగా పండింది..అని తన అరచేతి చూపిస్తూ ఆత్రుత గా చూస్తున్న రమేష్ వంక చూస్తూ ఇదిగో కుంకుమ నీళ్ళు నువ్వు గోరింటాకు పెట్టుకుంటే అందరికీ నీ గురించి తెలిసిపోతుంది అందరూ ఎగతాళి చేస్తారు కదా ఈ కుంకుమ రంగు కడిగేస్తే పోతుంది కానీ వున్నంత సేపు అచ్చం గోరింటాకు లనే వుంటుంది అని రమేష్ చేతులకి అద్ధి....తను బ్యాగ్ లో తెచ్చుకున్న అమ్మ చీర నీ కట్టి అద్దం లో చూసుకుంటూ మురిసి పోతున్న క్షణం లో ఒక్క సారి గా గది తరుపు లు తెరుచుకున్నాయి సౌమ్య అమ్మ నాన్న వాళ్ళని అల చూసి ఎం చేస్తున్నారు అని సౌమ్య చెంప మీద గట్టిగా లాగి కొట్టాడు సౌమ్య నాన్న...నువ్వు ముందు ఇంటి నుంచి పోరా అని బయటకి నెట్టేసాడు ... తరువాత తెలిసింది ఆ సంఘటన తో తన స్కూల్ మాన్పించి పెళ్లి చేశారు అని...

 ఎం చేయాలి అర్ధం కాలేదు తన డ్రెస్ లోపల నే వుంది ...తను ఇప్పుడు ఇలా చీరలో ఇంటికి వెళితే అందరికీ తన గురించి తెలిసిపోతుంది ఎలా అని ఆలోచిస్తూ నాన్న ఎం అంటాడు అని ఆలోచిస్తూ ఏడుస్తూ ఎప్పటికీ అయిన తెలియక తప్పదు కదా అని ధైర్యం చేసి ఏడుస్తూ బయల్దేరింది రమ్య గా మారిన రమేష్ రోడ్డు మీద అందరూ నవ్వుతున్న ఎం చేయలేక అలానే తల కిందికి దించుకొని ఇంటికి వెళ్ళింది తలుపు తీసి చూసిన నాన్న కొట్టాడు అన్నలు అక్కలు తిడుతున్నారు అమ్మ ఒక్కతే వాళ్ళ తో వాదిస్తోంది...ఇంట్లోకి రావద్దు అనే నాన్న తో వాదించి ఇంట్లో కి అయితే తీసుకొని రాగలిగింది కానీ అర్ధరాత్రి నాన్న చంపెయ్యడనికి పూనుకున్నాడు అని గ్రహించలేక పోయింది...నాన్న నన్ను చంపడానికి కత్తి పట్టుకొని వచ్చే వరకి తెలియలేదు నిన్నటి వరకు నన్ను ముద్దు చేసిన నన్ను చంపేత కోపం వచ్చేసింది అని...అమ్మ అది చూసి నాన్న నీ ఆపుతూ తన గోరింటాకు చేతులకి వున్న బంగారు గాజులు తీసి నా చేతిలో పెట్టి దూరం గా పారిపో అని నెట్టేసింది..అవి పట్టుకొని ప్రాణ బయం తో పారిపోయిన నేను అమ్మ గాజులతో నాకు ఇష్టం అయిన నాట్యం నేర్చుకొని నాలాంటి వాళ్ళతో బ్రతుకుతూ సమాజం తో యుద్ధం చేస్తూ ఇప్పుడు ఇలా...కానీ అమ్మ కి నా విజయం చూపలేక పోయా అని ఆలోచిస్తూ అమ్మ చీర నీ గుండెకి హత్తుకొని లోపలే కుమిలి పోతూ కన్నీళ్లు పెట్టుకుంది రమ్య గా మారిన రమేష్..

🙏మీ పూర్ణిమ