"పూలవేదన… జీవనార్థం"

ఓ రోజూ సాయంత్రం…

ఎవరి పనుల్లో వారు మునిగిపోయి, వచ్చే వాళ్ళు పోయే వాళ్ళు — అంతా సాధారణంగా ఉంది.

ఒక వ్యక్తి నడుచుకుంటూ వెళ్తూ, పక్కనే ఉన్న గులాబీ చెట్టును చూసి,

“పూలు ఎంతో అందంగా ఉన్నాయి,” అని రెండు పువ్వులు కోసుకున్నాడు.

అందులో ఒక పువ్వు ఆకస్మికంగా నేలపై పడింది — రేగడి రెక్కలు వణికిపోయి, వెన్నంటే జారిపోయింది.

అప్పుడు ఆ పువ్వు తలుపెట్టి ఇలా అన్నది:

"నన్ను చెట్టుకే ఉండనివ్వలేదే!

పెళ్లికి, జడకు, శుభకార్యానికి, పుట్టుకకైనా – ఏదో ఒకటి కోసం వాడేవారు కదా.

వృధాగా తీసుకెళ్లి, ఇలా నేలపాలెయ్యడం ఎందుకు?

నేను ఏ తప్పు చేశానో తెలియదు.

అందంగా కనిపించానని తినేయడానికి తగినదనిపించిందా?

నాకు పెద్ద ఆశలు లేవు —

కాని నేలపాలవడాన్ని మాత్రం ఆశించలేదు…"

అది ఆ పువ్వే అయినా...

ఎందుకో ఓ అడపిల్ల జీవితం కనబడింది…