மேரியின் ஆட்டுக்குட்டி

தஞ்சை, உள்ளிக்கோட்டையில், காவிரி தவழ்ந்து பசுமை பவழமாய் மலர்ந்து,
மல்லிகை மணமும் மூங்கிலும் இணைந்து கவிதை மனமும் தழுவ,
வயல் வெளி அழகில் மயங்கி, மலர்க்கொடி தொட்டு இதயம் தொடங்க,
கிராமம் கனவின் மடியில் கவிதையாய் மலர்ந்து உறங்கியது.
அங்கே, பத்து வயது மலர்ந்த மேரி வாழ்ந்தாள்—கற்பனையின் இறகுகளால் பறந்து, இதயத்தில் இன்னிசை பாடும் சிறுமி. அவளது முகம், காலைத் தாமரையில் கதிரவன் முத்தமிட, ஒளிர்ந்து மலர்ந்தது. கருமை நிறைந்த கூந்தல், மலைநீரோடையென பின்னி விழுந்து, காற்றில் மெல்ல ஆடியது. அவளது கண்கள், நட்சத்திரங்கள் உறங்கும் இரவு வானமென, கனவும் ஆழமும் நிறைந்து மின்னின. மேரியின் நடையில் துள்ளல், குரலில் இசை, இதயத்தில் காதலின் மொழி—இவையெல்லாம் அவளை கிராமத்தின் புனித மலராக்கின.

அவளது இதயத்தின் கனவாக, காதலாக விளங்கியது ‘நிலா’—வெண்பஞ்சு உரோமத்தில் மூழ்கி, மாலை வெயிலில் தங்கமென மின்னும் அம்பர் கண்களுடன், மேரியின் நிழலாய் துள்ளிய ஆட்டுக்குட்டி. மலைப்புல் மேயும் வேளைகளில், மேரி கதைகள் பாட, நிலா செவிமடுத்து, விண்மீன்களை எண்ணி, அவளுடன் கனவு நெய்தது. அவர்களின் காதல், வார்த்தைகளுக்கு அப்பாற்பட்டு, இதயங்களின் இசையில் பயணித்தது.

ஒரு மாலை, மன்னார்குடி பெருஞ்சந்தையின் முரசு முழங்கியது. வீட்டு முற்றத்தில், மரவுரியில் அமர்ந்த மேரியின் தாய், கவலை மேகம் முகத்தில் மிதக்க, மென்மையாக உரைத்தார், “மேரி, இவ்வருடம் செலவு பெருகிவிட்டது. நிலாவை சந்தையில் விற்றால், உனக்கு புத்தகங்களும், புது செருப்பும் வாங்கலாம்.” மேரியின் இதயம் நொறுங்கியது. நிலா—அது வெறும் ஆட்டுக்குட்டியா? இல்லை, அது மேரியின் காதல் கனவு, இரவின் மடியில் விண்மீன்களுடன் பயணிக்கும் தோழி! “அம்மா, நிலாவை விற்க முடியாது! அது என் இதயத்தின் இசை!” என்று கண்ணீரில் குரல் நனைய, கெஞ்சினாள்.

சந்தை நாள் மலர்ந்தது. கிராமம் வண்ண விளக்குகளால் ஒளிர்ந்து, வணிகர்களின் கூச்சல்களால் துடித்தது. மண்ணில் மல்லிகையின் மணம் கலந்து, காற்று கவிதையாய் பாடியது. மேரி, நிலாவின் கழுத்தில் மல்லிகைப்பூ மாலை அணிவித்து, “நீ என் காதல் கனவே, எங்கும் செல்லாதே,” என்று இதயத்தின் மொழியில் முனகினாள். தாய், நிலாவை கயிற்றில் கட்டி இழுக்க முயல, மேரி கயிற்றை இறுகப் பற்றி, “நிலா என் உயிரின் பாதி! அதை யாரும் பிரிக்க முடியாது!” என்று கூச்சலிட்டாள். அவளது குரல், சந்தையின் இரைச்சலை வென்று, மலையில் எதிரொலித்து, மக்களின் இதயங்களை மெல்ல தழுவியது. சிலர் புன்னகைத்தனர், சிலர் கண்ணீர் மல்கினர்.

அந்தக் கணத்தில், ஆடு வாங்க வந்த ஒரு பணக்காரர், செல்வத்தின் பெருமையுடன் வந்தவர், மேரியின் கண்ணீரையும், நிலாவைக் காக்கும் அவளது காதல் உறுதியையும் கண்டு, இதயம் உருகினார். மெல்ல அருகில் வந்து, மேரியின் தாயிடம் மொழிந்தார், “இந்த மலரின் காதல், பணத்தால் அளக்க முடியாத காவியம். நிலாவை வாங்க மனமில்லை, ஆனால் இவளது கனவுக்கு உறுதுணையாக விரும்புகிறேன்.” 

அவர் தன் பையில் இருந்து பணமுடிப்பை எடுத்து, “இது மேரியின் புத்தகங்களுக்கும், செருப்புக்கும்,” என்று மலர்முகத்துடன் கொடுத்தார். “நிலா இவளுடனே இருக்கட்டும்; இந்த காதல் கனவு உலகை வெல்லும்,” என்று இசையாய் உரைத்தார்.

அவரது வார்த்தைகள், சந்தையில் காற்றாய் பரவி, மக்களின் இதயங்களைத் தொட்டன. ஒரு வணிகர், மேரியின் தாயிடம் வந்து, மற்ற ஆடுகளுக்கு நல்ல விலை தருவதாக உறுதி அளித்தார்.  சந்தை மக்கள், மேரியைச் சூழ்ந்து, அவளது காதலைப் புகழ்ந்து, கண்ணீரைத் துடைத்தனர்.

மேரி, நிலாவை இறுகத் தழுவி, “நீயே என் காதல் கனவு, நாம் என்றும் பிரியேம்,” என்று மகிழ்ச்சியின் கண்ணீருடன் முனகினாள். அந்த மாலை, மலைப்புல் மேய்ந்து, சந்தையின் ஒளி மங்கும் வேளையில், மேரியும் நிலாவும் ஒன்றாய் நின்றனர். மலையில் வீசிய காற்று, அவர்களின் காதலை மெல்ல இசைந்தது, விண்மீன்கள் அவர்களை ஆசிர்வதித்தன.

மேரியின் காதல் கனவு, கிராமத்தில் ஒரு காவியமாய் மலர்ந்தது—ஒரு சிறுமியின் நெஞ்சில் துடிக்கும் உண்மையான காதல், உலகின் எல்லா செல்வத்தையும் வெல்லும் என்று உரைக்கும் இனிமையான கவிதையாய், இதயங்களில் என்றும் ஒலித்தது.