ବାୟାଜାବାଇ

ଟାଟିଆ କୋଟେଙ୍କ ମାତା ବାୟାଜାବାଇ ପ୍ରତିଦିନ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ରୁଟି ଓ ପନିପରିବା ଥିବା ଏକ ଡାଲା ଧରି ଜଙ୍ଗଲକୁ ଯାଉଥିଲେ | ସେ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲାବୁଲି କରି ସାଇ ବାବାଙ୍କ ସନ୍ଧାନରେ ବୁଦା ଏବଂ ଶାଳ ଉପରେ ଯାଉଥିଲେ |  

ସାଇ ବାବା ଧ୍ୟାନ ପରି ଶାନ୍ତ ଭାବରେ ବସିଥିଲେ ଏବଂ ବାୟାଜବାଇ ତାଙ୍କ ଆଗରେ ଏକ ପତ୍ର ରଖି ସେଠାରେ ଖାଇବା ସାମଗ୍ରୀ, ରୁଟି, ପନିପରିବା ଇତ୍ୟାଦି ପରିବେଷଣ କରି ତାଙ୍କୁ ଜବରଦସ୍ତ ଖାଇବାକୁ ଦେଉଥିଲେ |

ତାଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ସେବା ଚମତ୍କାର ଥିଲା। ସେ ସାଇ ବାବାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ବଡ ପୁଅ ଭାବରେ ଦେଖିଥିଲେ ଏବଂ ସାଇ ବାବା ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ମା ବୋଲି କହିଥିଲେ। ସେ ପ୍ରତିଦିନ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ଜଙ୍ଗଲରେ ବୁଲୁଥିଲେ ଏବଂ ସାଇ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଭୋଜନ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିଥିଲେ | ତାଙ୍କ ସେବା, ଭକ୍ତି ବାବା ତାଙ୍କ ମହାସମାଦୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେବେବି ଭୁଲି ନଥିଲେ |

ସେ କେଉଁ ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ତାହା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ମନେ ରଖି ସାଇବାବା ତାଙ୍କ ପୁଅକୁ ବହୁତ ଉପକୃତ କଲେ | ସାଇବାବାଙ୍କ ଉପରେ ଉଭୟ ପୁଅ ଏବଂ ମା'ଙ୍କର ବହୁତ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା। ସାଇ ବାବା ସେମାନଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର କହିଥଲେ ଯେ, ଫାକିର ପ୍ରକୃତ ପ୍ରଭୁତ୍ୱ ଥିଲା ଯେହେତୁ ଏହା ଚିରସ୍ଥାୟୀ ଥିଲା ଏବଂ ତଥାକଥିତ ପ୍ରଭୁତ୍ୱ (ଧନ) କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଥିଲା |

କିଛି ବର୍ଷ ପରେ ସାଇ ବାବା ଜଙ୍ଗଲକୁ ଯିବା ବନ୍ଦ କରି ଗାଁରେ ରହିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଏବଂ ମସଜିଦରେ ତାଙ୍କ ଖାଦ୍ୟ ନେବାକୁ ଲାଗିଲେ। ସେହି ଦିନଠାରୁ ସାଇ ବାବାଙ୍କ ସନ୍ଧାନରେ ଜଙ୍ଗଲକୁ ଯିବା ପାଇଁ ବାୟାଜାବାଇଙ୍କ ଅସୁବିଧା ସମାପ୍ତ ହେଲା |