ଏ ଜୀବନ ମୋର

ଚିରସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ ଜାଣିଛି ଜୀବନ

ଅଳୀକ ସମୟ ସାଥୀ

କେତେବେଳେ ଦୁଃଖ କେତେବେଳେ ସୁଖ

କେମିତି ଯାଏ ସେ ବିତି ।

ଦୁଃଖ ସୁଖ ଦୁହେଁ ଧାରାରେ ବିଚିତ୍ର

ଜାଣି ହୁଏ ନାହିଁ ସଙ୍ଗ

ସୁଖ ଆଜି ଯାର ଦୁଃଖ ହୁଏ ପର

ଏକ କରେ ଆର ଭଙ୍ଗ। ।

ତଥାପି ମୋ ଦୁଃଖ ସରୁନାହିଁ କାହିଁ

କେତେ ଦୁଃଖ ନେବି ବୋହି

ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ ମୋ କର୍ମ କାହିଁକି

ସୁଖ ଆଉ ଡାକୁ ନାହିଁ ।

ଜାଣିବାକୁ ତୁମ ସାକାର ସ୍ଵରୂପ

କେତେ ଇଚ୍ଛା ମନେ ଧରେ

ଦୟାକର ପ୍ରଭୁ ହୀନ ଦୀନଠାରେ

ପାଇବି ଦର୍ଶନ ଥରେ ।

ଏ ଜୀବନ ସୁଖ ଯାଉଛି ଦୁରେଇ

ବଢିଲାକି ପାପ ଭାର

ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ ମୋ ଜୀବନ ଗତି

କର ନାହିଁ ମୋତେ ପର ।

ତୁମ ପାଦେ ମୋର ଏତିକି ମିନତି

ରହିଥାଉ ମୋର ଲୟ

ତୋଠାରେ ଆଶ୍ରୟ ହେଉ ମୋର ଧ୍ୟେୟ

ଆସୁ ପଛେ ଯେତେ ଲୁହ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା