ସୀତା ନା ସାବିତ୍ରୀ

ପ୍ରାୟ ସମୟରେ ସେଇ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟିକୁ ଦେଖେ । କାହିଁକି କେଜାଣି ତା' ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ । ଧୀରେଧୀରେ କିଛି କଥା ଜାଣିଯାଏ । ଯେତେବେଳେ ତାକୁ ଦେଖେ ତା'ର ମୁହଁଟି ସିଝିଲା ସିଝିଲା ଦିଶୁଥାଏ । ତା'ର ଏଇ ଅବସ୍ଥାର କାରଣ ହେଉଛି ତା'ର ସ୍ବାମୀ । ସିଏ ଦିନତମାମ୍ ଟ୍ରଲି ଟାଣେ ।  ସଂଧ୍ୟାରେ ଦେଶୀ ମଦରୁ ପେଟେ ପିଇ ଘରକୁ ଫେରେ ।

ଟିକେ ଟିକେ କଥାରେ ତା' ଘରେ ବଡ଼ବଡ଼ ବିସ୍ଫୋରଣ ହୁଏ । ହେଲେ ସବୁ ବିସ୍ଫୋରଣ ପାଇଁ ସେ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖିଥାଏ । କାହାକୁ ସେସବୁ କଥା କହି ତଟସ୍ଥ କରିଦିଏନି କେବେ । ସବୁକିଛି ସହିବାର କଳା ତାକୁ ବେଶ୍ ଜଣା ।

ତା'ର ଗୋଟିଏ ମନ ଥାଏ । ତା'ର ଗୋଟିଏ ହୃଦୟ ଥାଏ । ତା' ଭିତରେ କିଛି ସ୍ବପ୍ନ ଥାଏ । ତା' ଭିତରେ ପୁଣି ସମ୍ଭାବନା ଥାଏ । ହେଲେ ଏସବୁର କିଛି ମୂଲ୍ୟ ନ ଥାଏ ତା' ଜୀବନରେ । ଏସବୁ କିଛି ବୁଝେନାହିଁ ତା'ର ସ୍ବାମୀ ।

ଅଣ୍ଟିରେ ନିଆଁ ଜାକି ତାକୁ ଚଳିବାକୁ ହୁଏ । ସେଇ ନିଆଁରେ ସେ ସବୁବେଳେ ତା'ର ମନ,ହୃଦୟ, ସ୍ବପ୍ନ ଆଉ ସମ୍ଭାବନାକୁ ସେକୁଥାଏ । କେବଳ ଉଃ ଆଃ ଟି ମାନ ବାହାରି ଆସୁଥାଏ ତା' ପାଟିରୁ । ଶୁଣିଛି ଲୋକେ କହନ୍ତି ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି କାନ୍ଦେନି କେତେବେଳେ । ସେ କେବେ ଭାଙ୍ଗି ଯିବାର ବି ମୁଁ ଜାଣେନି ।

ସ୍ବାମୀ ଠାରୁ ମାଡ଼ ଗାଳି ଖାଇ ବି ବଞ୍ଚୁଥାଏ ଜୀବନ । ସମ୍ଭାଳୁଥାଏ ସଂସାର । ଘରର ଟିକିନିଖି କଥା ବୁଝୁଥାଏ । ଘରୁ ଅଗଣା, ଅଗଣାରୁ ଘର ସେ ଘୂରୁଥାଏ ସବୁବେଳେ । ଗୋଟେ ଶକ୍ତ ଖୁଣ୍ଟ ପରି ମୋର ମନେହୁଏ ସେ । ଯେତେ ବତାସ ଆସେ ସବୁ ଯେମିତି ତା' ଉପର ଦେଇ ଚାଲିଯାଏ । ତାକୁ ଉଡେଇ ନେଇ ପାରେନି । କିନ୍ତୁ ତା' କଥା ଭାବିଲେ ମୁଁ କାହିଁକି ଦୋହଲିଯାଏ । ସବୁକିଛି ରହସ୍ୟମୟ ମନେହେଲା । ତେଣୁ ଦିନେ ତା' ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଲି । ସମୟ ଅପରାହ୍ନ । ଦେଖିଲି ସାମ୍ନାରେ ଗୋଟିଏ ଦର୍ପଣ ଥୋଇ ଦେଇ ସେ କେଶବିନ୍ୟାସ କରୁଛି । ଗୁଣବନ୍ତ ସ୍ବାମୀର ଖୁସି ଓ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି ପାଇଁ ଇଏ ଏକ ଉପକ୍ରମ ପରି ମନେହେଲା ।

ଅଗଣାରେ ଖେଳୁଥାଏ ଝିଅ । ବୟସ ଚାରି କିମ୍ବା ପାଞ୍ଚ ହେବ । ଦେଖିଲି ହଠାତ୍ ଉଠିଯାଇ ସେ ତା' ଲୁଗାକାନିରେ ଝିଅଟି ନାକରୁ ସିଙ୍ଘାଣି ପୋଛି ପକାଇଲା । ଟିକେ ଧୂଳି ବି ଝାଡିଦେଲା ତା' ଦେହରୁ ।  ଆଣି କୋଳରେ ଧରିଲା । ଝିଅଟି ପ୍ରତି ତା'ର ଏଇ ଅନାବିଳ ଶ୍ରଦ୍ଧା ମୋତେ ବିମୋହିତ କଲା । ମୁଁ ଅବାକ୍ ହୋଇଗଲି ।

- କୁଆଡ଼େ ଆସିଥିଲ ?  ମୋତେ ପଚାରିଲା ସେ ।

- କେମିତି ଅଛ ?  ଓଲଟି ପଚାରିଲି । ସେ ତା'ର ଘରକରଣା କଥା ଗପିଲା । ଅଭାବ, ଅସୁବିଧା କଥା ବି କହିଲା ।

- ହେଲେ ତୁମକୁ ତ ସବୁବେଳେ ଖୁସି ଦେଖେ ମୁଁ ।   ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭଙ୍ଗୀରେ କହିଲି ।

ସେ କହିଲା - ଏଠି ବହୁତ ବଡ ବଡ ସମସ୍ୟା ଲୋକଙ୍କର ଅଛି । ବହୁତ ଦୁଃଖପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ବି ଘଟୁଛି ଏଠି । କେବେ ତାଙ୍କର ଅମଙ୍ଗଳ କାମନା କରେନି । ମନ ଦୁଃଖ କରେନି । ସବୁ କଥାରେ ମନ ଦୁଃଖ କରି ଲାଭ କ'ଣ !

ତା'ର ଏଇ କଥା ଶେଷରେ ମୁଁ ବିବାକ୍ ମୂକ ପାଲଟିଗଲି । ତାକୁ ସୀତା କହିବି ନା ସାବିତ୍ରୀ !