ଲଜ୍ଜ୍ଯା

ଅନୀତା ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଗାଆଁ ପୋଖରୀରେ ଗାଧୋଇ ସାରି ଘରକୁ ଫେରି ଦେଖିଲା ତା'ର ସ୍ବାମୀ କନ୍ଦର୍ପ ଖଟ ଉପରେ ଶୋଇ ରହି ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଦେଖିବାରେ ବ୍ଯସ୍ତ ଅଛି । ଏହା ଦେଖି ସେ ନିଜର କ୍ରୋଧ ସମ୍ଭାଳି ନପାରି ହାତରେ ଧରିଥିବା ଲୁଗା ବାଲ୍ଟି ଟିକୁ ଦୁଆର ସାମ୍ନାରେ ଫୋପାଡି ଦେଇ କହିଲା, ମୁଁ ତୁମକୁ ଯେତେବେଳେ ତ ଦେଖୁଛି ତୁମେ ସେଇ ଫୋନ୍ ଟାକୁ ଜାବୁଡି ଧରି ବସିଛ । ଖାଇବା, ଶୋଇବା ସବୁ ଭୁଲିଯାଇ ଚବିଶ୍ ଘଣ୍ଟା ଘସି ହେଉଛ । କ'ଣ ମିଳୁଛି ସେଇଠୁ ?

ବୋଧେ କଉ ଝିଅ କି ମାଇପି ତା' ଜାଲରେ ତମକୁ ପକାଇ ସାରିଲାଣି । ମୋତେ ତ ସନ୍ଦେହ ହେଲାଣି ତୁମ ଚରିତ୍ର ଉପରେ । 

- ( କନ୍ଦର୍ପ କହିଲା ) ଛି ! ଛି ! ମୁଇଁ ସେମିତି ନୁହେଁ । ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଛି, ତୁମେ ମୋ ଚରିତ୍ରକୁ କେମିତି ସନ୍ଦେହ କରି ପାରୁଛ ? 

- ( ଅନିତା କହିଲା ) ସନ୍ଦେହ କାହିଁକି କରିବିନି ? ତୁମେ ତ ସବୁବେଳେ ନଗ୍ନ ଛବି ଦେଖୁଛ, ଅଶ୍ଳୀଳ କଥା କହୁଛ, କଥା କଥାରେ ମୋତେ ରାଗୁଛ, ପିଟୁଛ, ମୋ ଭଉଣୀକୁ ରଖିବି ବୋଲି କହୁଛ ।

ଫେସବୁକ୍ ରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଅନେକ ଥର ତ ଦେଖିଛି ତୁମେ ସେଇଠି ଲାଇକ୍ ଆଉ କମେଂଟ୍ କରିଥାଅ ଯେଉଁଠାରେ ତରୁଣୀଟିଏ ସ୍ନୋ, ପାଉଡର ମୁହଁରେ ବୋଳି ନଗ୍ନ - ଅଶ୍ଳୀଳ ଛବିଟିଏ ଛାଡିଥାଏ । କୌଣସି ଭଲ ଲେଖା କି ନୀତିବାଣୀ ଉପରେ ନିଜର ମତ କେବେ ତ ବ୍ଯକ୍ତ କରିନ କି ଲାଇକ୍ ଟିଏ କରିନ ଆଜି ଯାଏଁ ? ଝିଅ ମାନଙ୍କ ଛବି ପଛରେ ପଡି ଫୋନ୍ ନମ୍ବର ମାଗି କଥା ହୁଅ । କେତେ ଦୁଷ୍ଟ ପ୍ରକୃତିର ତୁମେ ? ବାହାଘର ଛଅ ବର୍ଷ ହେଇଗଲା ପରେ ବି ତୁମେ ଜମା ବଦଳୁନ । ତୁମର ବାହାରଟା ଚିକ୍କଣ, ହେଲେ; ଭିତରଟା ପାପ-ପଙ୍କରେ ଭର୍ତ୍ତି । ମୁଁ କ'ଣ ତୁମକୁ ଚିହ୍ନିନି ?

ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଅଭିନେତ୍ରୀ ହେଉ କି ସୁନ୍ଦରୀ ତରୁଣୀ, ସେମାନଙ୍କ ନଗ୍ନ ଛବି ଦେଖିଲେ ତୁମେ ପରା ନାଚି ଉଠ । ସେସବୁରୁ ତୁମେ କ'ଣ ପାଅ, କେଜାଣି ? ବିଧାତା ଜାଣୁଥିବେ ।

ମୋ ସହ ପଦେ କଥା ହେଲେ ତୁମକୁ ରାଗ ଲାଗେ । ଆଉ କଉ ଝିଅ ପିଲା ଯଦି ତୁମକୁ ରାତି ଅଧରେ ଫୋନ୍ କଲା, ତା' ସହ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି - ହସି ହସି କଥା ହୁଅ । ତୁମେ କେତେ ରସିକିଆ ମୁଁ କ'ଣ ଜାଣିନି ? 

ଯେତେବେଳେ ତ ଦେଖୁଛି ରାଘବର ଭେଣେଇ ମଦନ ସାଙ୍ଗରେ ସାହି ମଣ୍ଡପରେ ବସି ମଦ ପିଉଛ, ତାସ୍ - କାଠ୍ ପତି ଖେଳୁଛ । ମଦନ ତ ଗୋଟେ ବାଜେ ଚରିତ୍ରର ଲୋକ । ପର ଝିଅ ବୋହୂ ଉପରେ ସବୁବେଳେ ତା'ର ଖରାପ ନଜର । ସେମିତି କୁତ୍ସିତ ଚରିତ୍ର ଲୋକ ସହିତ ତୁମେ କେମିତି ସାଙ୍ଗ ହେଉଛ ? ତା' ସାଙ୍ଗରେ ମିଶି ତୁମେ ପୁରା ବର୍ବାଦ ହେଇ ସାରିଲଣି । ଜାଣି ପାରୁନ କି ? 

ପୋଖରୀରେ ଆଜି ଗାଧେଇଲା ବେଳେ ତମର ସେ ସାଙ୍ଗ ମଦନ ଆମ୍ବ ଗଛ ମୂଳେ ଲୁଚି ରହି ରତନାର ମାଆ, ମଧୁ ମାଉସୀ, ମମତା ଅପାଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ମୋତେ ଦେଖିଲା ସେ ଦୌଡିକି ପଳେଇଲା । ମମତା ଅପା କହିଲେ ତୋ ବର ବି ଗତ ମଙ୍ଗଳବାର ୟା ସାଙ୍ଗରେ ମିଶି ଆମକୁ ଲୁଚି ଲୁଚି ଦେଖୁଥିଲା । ନିଜ ବରକୁ ଆଗ ସମ୍ଭାଳ । ନହେଲେ ଦିନେ ପସ୍ତେଇବୁ ବୋଲି ସେମାନେ ମୋତେ କହିଲେ ।

ଏକଥା ଶୁଣି ଲଜ୍ଜ୍ଯାରେ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ ନଇଁଗଲା । ତୁମେ ଜାଣିନ କି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ବିଧବା ବୋଲି ? ସବୁ ଜାଣିଶୁଣି ତୁମ ଇଜ୍ଜତରେ କଳଙ୍କ କାହିଁକି ଲଗାଉଛ । ତୁମକୁ ନିଜର ବର ବୋଲି କହିବାକୁ ମୋତେ ଘୃଣା ଲାଗୁଛି । ସେଦିନ କନ୍ଦର୍ପ ସହିତ ଏମିତି କଳି ଝଗଡା ହୋଇ କାନ୍ଦୁଥାଏ ଅନୀତା ।

ଛଅ ବର୍ଷ ହେଇଗଲା ଛୁଆଟିଏ ଦେଇ ପାରୁନି ବୋଲି ତୁମ ଘର ଲୋକେ ଏଣୁ ତେଣୁ କଥା ମୋତେ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ତୁମ ମାଆ ମୋତେ ଶୁଣେଇ କରି ଗତ କାଲି କହିଲେ ବାପ ଘରେ ଭଙ୍ଗେଇ ଥିବ, ହେତିଲାଗି ଛୁଆ ହେଉନି । ମାମୁଁ ଘର, ମାଉସୀ ଘର, ଅପା ଘର ବୁଲି ବୁଲି ନୂଆ ନୂଆ ତୁଣ ସବୁ ଖାଇଥିବ । ଯାହାକୁ ପାରି ତାହାକୁ ଖୁଆଇ ଥିବ, ନହେଲେ; ଛୁଆ ନାଇଁ ହେଇତା । 

ଶାଶୁ ମାଆଙ୍କ ଠାରୁ ଏମିତି ଅସଭ୍ଯ କଥା ଶୁଣି ମୋ ମୁହଁ ତଳକୁ ହେଇଗଲା । ଜଣେ ନାରୀ ଆଉଜଣେ ନାରୀକୁ ଏମିତି ବାଧିଲା ଭଳି କଥା କହିପାରେ ? ମୁଁ କେବେବି ଏମିତି ଶୁଣିବି ବୋଲି ଜୀବନରେ ଭାବି ନଥିଲି । ଆଜି ମୁଁ ବହୁତ ପୀଡା ଅନୁଭବ କରୁଛି । 

ଗାଆଁ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଆଉ ଶାଶୁ ମାଆଙ୍କ ଠାରୁ ଏଭଳି କଥା ଶୁଣି ମୋତେ ଆଉ ଜମା ଭଲ ଲାଗୁନି । ଏ ପରିବାର ପ୍ରତି ମୋର ଯେଉଁ ଭଲପାଇବା ଅଛି, ସମ୍ମାନ ଅଛି ମୁଁ ତା'କୁ କେବେ ମଧ୍ୟ କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଦେଇନି କି ଦେବିନି । ମୁଁ ସରଳ ବିଶ୍ବାସୀ ବୋଲି ତୁମ ମାୟାଜାଲରେ ପଡି ତୁମକୁ ବିବାହ କଲି । ମୋ ସଂସ୍କାର ଏତେ ନିଚ୍ଚ ନୁହେଁ । ତୁମେ ଏତେ ତଳକୁ ଖସିଯିବ ମୁଁ କେବେ ସ୍ବପ୍ନରେ ସୁଦ୍ଧା ଭାବି ନଥିଲି । ତୁମ ପାଇଁ ଆଜି ମୁଁ ଲଜ୍ଜିତ ।

ତୁମେ ତ ଏତେ ପାଠଶାଠ ପଢିଛ, ତୁମ ବନ୍ଧୁ ରାଘବ ସହ ମିଶି ଚାକିରି ଟିଏ ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁନ । ତୁମେ ଚାକିରି କଲେ ଘରଟା ହେଲେ ଟିକିଏ ଭଲରେ ଚଳନ୍ତା ।

ଲଜ୍ଜ୍ଯାରେ ଆଉ ପଦେ ବି କଥା କନ୍ଦର୍ପ କହି ନପାରି ଏକ ମୁହାଁ ହୋଇ ରାଘବ ପାଖକୁ ଗଲା । କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇ ଦୁହେଁ ଚାକିରି ପାଇଁ ବାଙ୍ଗାଲୋର ଚାଲିଗଲେ । ବାଙ୍ଗାଲୋରରେ ରାଘବ ଓ କନ୍ଦର୍ପ ଏକ ନାମିଦାମି କୋମ୍ପାନୀରେ ଉଚ୍ଚ ପଦବୀରେ ଚାକିରି ପାଇଲେ । 

ମାତ୍ର ପନ୍ଦର ଦିନ କୋମ୍ପାନୀରେ କାମ କରି ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲା କନ୍ଦର୍ପ । ଘରକୁ ଫେରିଲା ବେଳେ ନିଜ ଫେସବୁକ୍ ବାନ୍ଧବୀ ଏଲୀନା ସାହୁକୁ ଧରି ପଳାଇ ଆସିଲା । ଗାଆଁରେ ସମସ୍ତେ କନ୍ଦର୍ପ, ଅନୀତା ଆଉ ଏଲୀନାର ହୀନ ଚର୍ଚ୍ଚା କଲେ, ନିନ୍ଦା ପାଞ୍ଚିଲେ, ଛଅକୁ ନଅ - ନଅକୁ ଛଅ କରି ମୁହଁରେ କହିଲେ ।

ଲୋକ ଲଜ୍ଜ୍ଯା ସହି ନପାରି ଅନୀତା ଶେଷରେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲା ।