ଭିନ୍ନ ଏକ ଇଛାମୃତ୍ୟୁ

      ଖଟିଆ ଉପରେ ପଡି ପଡି ବିରକ୍ତ ହେଇଗଲାଣି ସନିଆ। ତାର ପ୍ଲାଷ୍ଟର ହେଇଥିବା ଭଙ୍ଗା ଗୋଡଟା କେବେ ଖୋଲା ହବ କେଜାଣି। ମାଳତୀ ସନିଆର ଗୋଡ ଆଉଁସି ଦଉ ଦଉ କହିଲା ଏମିତି ଅଧର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ କେମିତି ହେବ।ମାତ୍ର ଚାରି ଦିନ ତ ହେଇଛି। ଡାକ୍ତର କହିଛନ୍ତି ମାସେ ପରେ ଖୋଲା ହବ ପ୍ଲାଷ୍ଟର।  

        ସ୍ତ୍ରୀ ମାଳତୀ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପୁଅକୁ ନେଇ ସନିଆର ଅଭାବୀ କିନ୍ତୁ ସୁଖୀ ସଂସାର। ସମ୍ପତି କହିଲେ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାକୁ ଘର ଖଣ୍ଡିକ ଆଉ ମାଣେ ଜମି। ନିଜ ବାଡ଼ି ରେ ପନିପରିବା ଚାଷ କରି ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ଚଳି ଯାଆନ୍ତି ତିନି ପ୍ରାଣୀ। କିଛିଦିନ ହେବ ମାଳତୀକୁ ବାରମ୍ବାର ଜ୍ୱର ହେଉଛି। କିଛିଦିନ ତଳେ ମୁଣ୍ଡ ବୁଲେଇ ପଡିଯିବାରୁ ସନିଆ ତାକୁ ନେଇ ଯାଇଥିଲା ବଡ ଡାକ୍ତରଖାନା। ଡାକ୍ତର ପରୀକ୍ଷା ନିରୀକ୍ଷା କରି ରକ୍ତ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଦେଲେ। ଆଉ କହିଲେ ତୁମ ବ୍ଲଡ ସାମ୍ପୁଲ ବାହାରକୁ ପଠାଯିବ ଟେଷ୍ଟ ପାଇଁ।ତିନି ଦିନ ପରେ ରିପୋର୍ଟ ଆସିଲେ ଜଣା ପଡିବ କଣ ହୋଇଛି।ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ବସ୍ ରେ ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ଘରକୁ ଫେରୁଥିଲେ ମାଳତୀ ଆଉ ସନିଆ।ବସ୍ ରୁ ଓହ୍ଲାଇବା ବେଳକୁ ଗୋଡ ଖସି ପଡିଯାଇ ସନିଆର ଏ ଅବସ୍ଥା। ଭଙ୍ଗା ଗୋଡକୁ ଧରି ଖଟିଆ ଉପରେ ବସିଛି ଚାରି ଦିନ ହେଲାଣି ସନିଆ।ବିଚାରୀ ମାଳତୀ ହଇରାଣ ହେଇଗଲାଣି ଘର ବାହାର କାମ ବୁଝି ବୁଝି। ସନିଆ କହିଲା ମାଳ ମୋର ତ ଗୋଡ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି।ତୋର ରିପୋର୍ଟ ଆଣିବା ପାଇଁ ଡାକ୍ତରଖାନା କେମିତି ଯିବି ମୁଁ? ମାଳତୀ କହିଲା ତୁମେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି। କାଲି ଆମେ ମା' ପୁଅ ଯାଇ ରିପୋର୍ଟ ଆଣି ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଦେଖା କରିଦେଇ ଆସିବୁ।

 

        ପରଦିନ ଡାକ୍ତରଖାନା ଯାଇ ରିପୋର୍ଟ ସଂଗ୍ରହ କରି ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଦେଖା କରି ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲା ମାଳତୀ। ସନିଆ ପଚାରିଲା ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଦେଖା କଲୁ? ଡାକ୍ତର କଣ କହିଲେ? ମାଳତୀ କହିଲା କିଛି ହେଇନି ମ ମୋର।ଡାକ୍ତର କହିଲେ ମୋର ଖାଇବା ପିଇବା ଏପଟ ସେପଟ ହେଇ ଦେହ ଦୁର୍ବଳ ହେଇଯାଇଛି ଟିକେ। ଠିକ ଟାଇମ ରେ ଭଲ ଖାଦ୍ୟ ସହ ତିନି ମାସ ଭିଟାମିନ ଖାଇବା ପାଇଁ ଡାକ୍ତର ଲେଖିଦେଇଛନ୍ତି। ସନିଆ କହିଲା ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ପରା ସେଇଆ ହେଇଥିବ।ଘରେ ତ ଶାଗମୁଗ ଭଲମନ୍ଦ ଯାହା ହେଇଥିବ ସବୁ ଆଣି ମୋ ଥାଳିରେ କୁଢେଇବୁ।ପୁଅକୁ ବଳେଇ ବଳେଇ ଖୁଆଇବୁ।ନିଜେ ବାସି ପଖାଳ ଖାଇ ଖାଇ ରହିବୁ। ତୋର ଦେହ ଦୁର୍ବଳ ହେଇ ମୁଣ୍ଡ ବୁଲେଇବନି ତ ଆଉ କଣ ହବ।ଏବେ ଠାରୁ ଖିଆ ପିଆ ଠିକ କର। ଭିଟାମିନ ଔଷଧ ବି ସବୁଦିନେ ତିନି ମାସ ଖାଇବୁ। ନହେଲେ ଚିହ୍ନିବୁ ମୋତେ।

          ଏହା ଭିତରେ ଦୁଇ ମାସ ବିତିଗଲାଣି।ସନିଆ ବି ଧୀରେ ଧୀରେ ଚାଲିବା ଆରମ୍ଭ କଲାଣି। ବିଲବାଡି କାମକୁ ବି ଗଲାଣି।ମଝିରେ ମଝିରେ ସନିଆ ପଚାରେ ଭିଟାମିନ ଔଷଧ ଠିକ୍ ରେ ଖାଉଛୁ ତ। ଶୁଖିଲା ହସଟେ ହସିଦେଇ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିଦିଏ ମାଳତୀ ଆଉ ଆଖି ତଳକୁ କରିଦିଏ।

         ରାତିରେ ମାଳତୀ ସନିଆର ଗୋଡ ଘଷି ଦେଲାବେଳେ ସନିଆ ଏକାଲୟରେ ଚାହିଁ ରହେ ମାଳତୀର ମୁହଁକୁ। ତା ଶୁଖିଲା ମୁହଁ ଆଉ ଶୂନ୍ୟ ଆଖିକୁ ଦେଖି ଭାବେ କଣ ହେଇଛି ମାଳତୀର।ଧୀରେ ଧୀରେ ହାଡ ଉପରେ ଚମଡା ପରସ୍ତେ ହୋଇଗଲାଣି ମାଳତୀ।ଗାଲ ,ମୁହଁ ଶୁଖି ଭିତରକୁ ପଶିଗଲାଣି।ବେକ ଚାଖଣ୍ଡେ ଛାଡି ଗଲାଣି। ଭିଟାମିନ ଔଷଧ କିଛି କାମ ଦଉନି ବୋଧେ।ମୋର ବିଲ ବାଡ଼ି କାମ ଟିକେ ସରୁ ମୁଁ ମାଳତୀକୁ ଆଉ ଥରେ ଡାକ୍ତରଖାନା ନିଶ୍ଚୟ ନେଇଯିବି।

           ସନିଆ ଡାକ୍ତରଖାନା ଯିବା କଥା କହିଲେ ମାଳତୀ ବାଆଁରେଇ ଦିଏ।କହେ ମୋର କିଛି ହେଇନି ମ। ତୁମେ ଗୋଡ ଭାଙ୍ଗି ଖଟରେ ଦେଢ଼ମାସ ପଡି ରହିଲ , କେମିତି ଏ ସଂସାର ଚଳେଇବି, କେମିତି ତୁମେ ଭଲ ହେବ ସେଇ ଚିନ୍ତାରେ ମୁଁ ଶୁଖିଗଲିଣି ପୁରା।ଏବେ ତ ତୁମେ ପୁରା ଭଲ ହେଇଗଲଣି , ଦେଖିବ ରୁହ ମୁଁ ବି ଠିକ୍ ହେଇଯିବି।

          କାମ କରିବାକୁ ଆଉ ବଳ ପାଉନି ମାଳତୀର। କିନ୍ତୁ ସନିଆକୁ ଜାଣିବାକୁ ଦଉନି ସେ।ଦିନେ ଦିନେ ପୁଅ ପଚାରେ ମା' ତୋର କଣ ହେଇଛି? ପୁଅକୁ ଛାତିରେ ଜାକି କାନ୍ଦି ପକାଏ ମାଳତୀ। କହେ ନାଇଁରେ ଧନ, ତୁ କେମିତି ପାଠ ପଢି ଭଲ ମଣିଷ ହେବୁ, ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡେ କରିବୁ ସେଇ ଚିନ୍ତାରେ ମୁଁ ରହୁଛି ସବୁବେଳେ।

         ଦୁଇ ଦିନ ହେବ ଜ୍ବରରେ କମ୍ପୁଛି ମାଳତୀ।ଗାଁ ଔଷଧ ଦୋକାନରୁ ଜ୍ୱର ଔଷଧ ଆଣି ଦେଇଛି ସନିଆ। ଔଷଧ କିଛି ବି କାମ କରୁନି।ଯାହା ଖୁଆଇଲେ ବାନ୍ତି କରି ପକାଉଛି।ବାନ୍ତିରେ ରକ୍ତ ଦେଖି ଚମକି ପଡିଲା ସନିଆ ।ସନ୍ଦେହ ଦୃଷ୍ଟି ରେ ଚାହିଁଲା ମାଳତୀକୁ।କହିଲା ମାଳ ତୁ ମୋତେ କିଛି ଲୁଚଉନୁ ତ? କାଲି ତତେ ମୁଁ ଡାକ୍ତରଖାନା ନେଇକି ଯିବି। ଯାହା ହଉଛି ହଉ।ସନିଆ ର ହାତ ଦୁଇଟାକୁ ନିଜର ହାଡୁଆ ଶିରାଳ ହାତରେ ଚାପି ଧରି ମାଳତୀ କହିଲା ଆଉ ଭଲ ହେବିନି ମୁଁ। ଡାକ୍ତର ସେଦିନ କହିଥିଲେ ମୋତେ ବ୍ଲଡ଼ କ୍ୟାନ୍ସର।ଆହୁରି କହିଥିଲେ ମୋ ରୋଗ ଶେଷ ଅବସ୍ଥାରେ ଏବେ। ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ବହୁତ ପଇସା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେବ। କୋଉ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ କିଛି ବି ହେଇଯାଇପାରେ।ଠିକ୍ ଚିକିତ୍ସାରେ ରହିଲେ କିଛି ଦିନ ଅଧିକା ବଞ୍ଚିଯିବି ମୁଁ।କିନ୍ତୁ କିଛିଦିନ ଅଧିକା ବଞ୍ଚିରହି କଣ କରିଥାନ୍ତି ମୁଁ।ମୋତେ ଭଲ କରିବାକୁ ଯାଇ ତୁମେ ସର୍ବହରା ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତ ସିନା କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଭଲ ହୋଇ ନଥାନ୍ତି।

        ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଅନ୍ଧକାର ଦିଶିଲା ସନିଆକୁ।ଅଭିମାନ ଭରା କଣ୍ଠରେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ପଚାରିଲା ସନିଆ, ତୁ ଏମିତି କାହିଁକି କଲୁ ମାଳ। ମୋତେ ଜଣେଇଥିଲେ ମୁଁ କଣ ତୋର ଚିକିତ୍ସା କରିନଥାନ୍ତି।ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଆଜି ଯାଏ କିଛି ବି କରିବା ପାଇଁ ଚାହିଁନୁ ତୁ। ଆଜି କଣ ପାଇଁ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ମରିବା ପାଇଁ ଚାହିଁଲୁ ।କ୍ଷୀଣ କଣ୍ଠରେ ମାଳତୀ ଉତ୍ତର ଦେଲା," ମୋତେ ଭଲ କରିବାକୁ ଯାଇ ତୁମେ ଆମ ଜମି ଗୁଣ୍ଠକ ବିକି ଦେଇଥାନ୍ତ।ସେତିକି ବି ଅଣ୍ଟି ନଥାନ୍ତା। ତା ପରେ ଏ ଘରଟାକୁ ବି ବିକି ଦେଇଥାନ୍ତ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଯମ ପାଖରୁ ଛଡେଇ ଆଣି ପାରି ନଥାନ୍ତ।ଆଉ କିଛି ମାସ ଅଧିକ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ମୁଁ କେମିତି ତୁମକୁ ସର୍ବସ୍ୱାନ୍ତ କରିଦେଇଥାନ୍ତି? ସ୍ୱାମୀ ପୁଅକୁ ରାସ୍ତା କଡରେ ଠିଆ କରି କେମିତି ଶାନ୍ତିରେ ମରିପାରିଥାନ୍ତି ମୁଁ।କେମିତି ଦେଖିପାରିଥାନ୍ତି ଏ ଘରଟା ବିକ୍ରି ହେଲା ପରେ ମୋ ପୁଅ ବାରଦୁଆର ଶୁଣ୍ଢିପିଣ୍ଡା ହେଉଛି ବୋଲି।ମରଣ ଯେଉଁଠି ମୋ ଆଗରେ ବାଟ ଓଗାଳି ଠିଆ ହୋଇଛି ଆଉ ମୁଁ ତାକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦେଖି ପାରୁଛି ସେଠି ଆଉ ଇଚ୍ଛା ଅନିଚ୍ଛାର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି କୋଉଠି।ମୋ ବିବେକର ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ମୁଁ କରିଛି ଏ ସବୁ।ଆମ ପାଖରେ ଯାହା ଏବେ ଅଛି , ମୋ ପରେ ତୁମେ ବାପା ପୁଅ ଖୁସିରେ ଚଳି ପାରିବ।କାହାକୁ ହାତ ପତେଇବା ଦରକାର ପଡିବନି।" 

          ଧୀରେ ଧୀରେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇ ଆସୁଛି ମାଳତୀର କଣ୍ଠ ସ୍ୱର।ବୁଜି ହୋଇ ଆସୁଛି ତାର ଆଖି ଦୁଇଟି।ଧାଇଁଯାଇ ପାଣି ଟିକେ ଆଣି ସନିଆ ଦେଲା ମାଳତୀର ପାଟିରେ ।ଓଠର ଦୁଇକଡ ଦେଇ ପାଣି ତକ ବୋହିଆସିଲା ଦୁଇଧାର ହୋଇ।ଦଶବର୍ଷର ଛୁଆଟା କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଲୋଟିଯାଉଛି ମା' ର ଛାତିରେ। ସନିଆର ବିକଳ ବୁକୁପଟା କ୍ରନ୍ଦନ ରାତ୍ରୀର ନିର୍ଜନତାକୁ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରି ଶୁଣାଯାଉଛି ବାହାରକୁ। ଚହଲି ଯାଉଛି ରାତ୍ରିର ନିସ୍ତବ୍ଧତା ସେ କରୁଣ କ୍ରନ୍ଦନରେ।ଧୀରେ ଧୀରେ ଗହଳି ବଢୁଛି ସାନିଆର ଘର ଆଗରେ।