ସଂସାରର ଖେଳ

ମଣିଷର ଆୟୁ ଶତ ବର୍ଷ ହେଲେ

        ନିଦ୍ରା,ତନ୍ଦ୍ରା, ଆଳସ୍ୟରେ 

ଖେଳ  କସରତ  ପର  ଚିନ୍ତା କରି

         ବୃଥାରେ ସମୟ ସାରେ

          ବିତି ଯାଏ ଅଧା ଆୟୁ

ସମୟର  ସ୍ରୋତେ ବାଦ ବିସମ୍ବାଦେ 

    ଜାଗ୍ରତ ନହୁଏ କେହୁ ।

ବାଳକ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟେ  ବାକି ଅଧକରୁ

           ଅଧା ବାହିତ ହୁଅଇ

ରୋଗଶୋକ ଦୁଃଖ ହାନି ଲାଭମନ୍ଦେ

          ସମୟଟା ଯାଏ ବହି

       ହେଲେ ଯେତେ ସଚେତନ

କିଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟେ କିମାଚାର ପରିପନ୍ଥୀ

     କାତରେ ହୁଏ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ବାକି ଥିବା ଆୟୁ କାଳର କରାଳେ

           ତଳକୁ ନିଅଇ ଟାଣି

ଜୀବନ ଜୀବିକା  ପଶ୍ଚାତାନୁତାପେ

          ଲାଭ କ୍ଷତି ପରିମାଣି

        ଉଜାଣି ନଦୀର ସ୍ରୋତେ

ସଂସାରର ମାୟା ଜାଲେ ଛନ୍ଦି ହୋଇ

   କାମ ମୋହେ ଅନୁବ୍ରତେ ।

-