ସେତ ଭକତ ଭାବ ବନ୍ଧା

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ସେ ତ ଭକତ ସ୍ନେହ ରେ ଛନ୍ଦା

ଭକତ ଜୀବନ ଭକତ ର ପ୍ରାଣ

ଭକତ ପାଇଁ କି ଜୀବନ ରେ ସିଏ

କେତେ ସେ ଶହିଛି ନିନ୍ଦା।

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ଭକତ ପାଇଁକି ପଡା ମାଗିବାକୁ

ଗଲ ହସ୍ତିନା ଭୁବନ

ବେଢ଼ିଣ କୌରବେ ଯେତେ ଝିଙ୍ଗାସିଲେ 

ସହିଲ ହେ ଭଗବାନ

ଭକତ ପାଇଁକି ଘୋଷ ଯାତ୍ରା ବେଳେ

ହୋଇଥାଅ ତୁମ୍ଭେ ରୁନ୍ଧା ।

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ଭକତ ବତ୍ସଳ ହେ ନନ୍ଦ ଦୁଲାଳ

ତୁମ୍ଭେଭକତ ଶ୍ରୀବତ୍ସ

ତା ପାଦ ପ୍ରହାର ନିଜ ବକ୍ଷ ସ୍ଥଳେ

ଆନନ୍ଦ ରେ ବହି ଅଛ

ଭକ୍ତ ବଳରାମ ଭକତି କୁ ଦେଖି

ବାଲି ରଥେ ହେଲ ଉଭା ।

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ଅଛବ ଦାସିଆ ଭକତି କୁ ଦେଖି

ସ୍ୱ ହସ୍ତେ ଶ୍ରୀ ଫଳ ନେଲ

ସାଲବେଗ ଭାବ ବୁଝି ଭାବଗ୍ରାହୀ

ରଥ ଅଟକାଇ ଥିଲ

ହେ ଜଗ ଜୀବନ ଭକତ ର ପ୍ରାଣ

ଭକ୍ତ ପ୍ରେମ ରେ ହୋଇଛ ଛନ୍ଦା।

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ଗଜ କୁ ରଖିଲ ଗ୍ରାହ କବ ଳ ରୁ

ହରିଣୀକୁ ଘୋର ଵନୁ

କୁରୁ ସଭା ସ୍ଥଳେ ଦ୍ରୌପଦୀ ଡାକିଲା

ଲଜ୍ଜା ନିବାରିଲ ତେଣୁ

ମୋ ଡାକ କୁ କିମ୍ପା ନ ଶୁଣ ଗୋସାଇଁ

ତୁମ୍ଭ ଚରଣେ ପଡ଼ିଛି ବନ୍ଧା

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା

ସେ ତ ଭକତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା ।