ସେ ଗୁରୁ

ଅନ୍ଧାର ପଥରୁ ଆଲୋକ ଦର୍ଶାଏ

ସେ ପରା ଗୁରୁ ବୋଲାଏ ,

ନିଜେ ଜଳି ଜଳି ଦୀପଟିଏ ପରି 

ଅନେକ ଦୀପ ଜଳାଏ ।

ଶିକ୍ଷାଦାନ ପାଇଁ କରେ ସମର୍ପଣ 

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ତାର ,

ଶିକ୍ଷାର୍ଥୀ ଉନ୍ନତି ଚାହେଁ ନିତି ନିତି

ହସେ , ଖୁସିରେ ତାହାର ।

ପ୍ରତିବଦଳରେ ଚାହେଁ ନାହିଁ କିଛି 

ପର ଉପକାରେ ମନ ,

ଦୟା କ୍ଷମାର ସେ ଅଟଇ ପ୍ରତୀକ

ଧନ୍ୟ ତାଙ୍କ ସ୍ବାଭିମାନ ।

ତାଙ୍କରି ଆଶିଷ ଲଭି ଏ ସଂସାରେ

ଉନ୍ନତି ଲଭନ୍ତି ଛାତ୍ର ,

ଶତ୍ରୁ ତାଙ୍କର କେ ନାହିଁ ଏ ସଂସାରେ

ସଭିଏଁ ତାଙ୍କରି ମିତ୍ର ।

ଚରଣ ତାଙ୍କର ମୁକତିର ପଥ

ମଥା ପିଟେ ନିତି ମୁହିଁ,

ତାଙ୍କ ତ୍ଯାଗ ପାଇଁ ସଂସାର ପଥରେ

ମଥା ଯାଏ ମୋର ନଇଁ ।

ଗୁରୁ ଯେ ଅଟନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ପ୍ରତୀକ 

ତାଙ୍କ ସମ ନାହିଁ କେହି ,

ତୁମରି ପୟର ପୂଜେ ନିରନ୍ତର

ଜୀବନ ସମର୍ପି ଦେଇ ।