ଫଗୁବୋଳା ସକାଳଟିଏ

ପେନ୍ଥି ବଉଳରେ ନେସା ସହକାର ଭସେଇ ଦେଉଛି ମଧୁର ବାସ୍ନା

ଭିଜେଇ ଦଉଛି ମନକୁ ଦେହକୁ କୋଇଲି ଗାଉଛି ପଞ୍ଚମ ରସ ା

ପବନରେ ପ୍ରେମ ଯାଇଛି କି ମିଶି ବସନ୍ତ ଆସିଛି ଫଗୁଣ ହାତେ

ଶିମିଳି ଗଛରେ ପକ୍ଷୀଙ୍କର ମେଳା ହଜି ଯାଇଛନ୍ତି ଦାମ୍ପତ୍ୟ ସୁଖେ ା

କେତେ ଅନାମିକା ପକ୍ଷୀ ପୁଣି କେତେ ବେତା ବେତା ଫୁଲ ବଗିଚା ଦେହେ

ଏଇ ବୋଧେ ସ୍ବର୍ଗ ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦର ଋତୁଙ୍କର ରାଜା ଏ ଧରା କହେ ା

ରଙ୍ଗର ପସରା ଦେହରେ ମେଲିଛି ଶାଗୁଆ ସପନ ସୁନେଲୀ ମନ

ହଳଦୀବସନ୍ତ ଡେଣାରେ ଜଡେଇ ସାଥୀ ମେଳେ ହସେ ଏଇ ଜୀବନ ା

ଜୀବନ ନୁହଁଇ ଯନ୍ତ୍ରଣା କେବେ ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି ପ୍ରେମର ଛୁଆଁ

ସେଇ ନୀଳ ନିଶା ଭାଙ୍ଗ ପଣା ଭଳି ପିଆଇ ଯେ ଦିଏ ଫଗୁଣ ତା ନାଆଁ ା

ଫଗୁଣ ସକାଳ ଫଗୁବୋଳା ବାଆ ଆସିଛି ସତେ କି କେଉଁ ପୁରରୁ

ସରିବା ଆଗରୁ ଭୋଗି ନବା ଥରେ ମୁହୂର୍ତ୍ତଟିଏ ଜୀବନ ଭିତରୁ ା