ଧରିତ୍ରୀ ପ୍ରତି

କାହିଁ କେଉଁ ଯୁଗରୁ ସେ ସେମିତି ଝୁଲୁଛି

ଶୂନ୍ଯତାକୁ ସାଥୀକରି ପୂର୍ଣ୍ଣତା ଭରୁଛି ।

ତା ବୁକେ ସାଇତା ଅଛି କେତେ ଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ତଥାପି ତା ଚଲାପଥୁ କେଵେ ସେ ହୁଡେନା ।

ଦେଖିଛି ଅହଂକାରୀର ଯୁଦ୍ଧ ବିଭୀଷିକା

ଦେଖିଛି ଅଵିଶ୍ବାସୀର ଛଳନାର ମୁଖା ।

କେତେ ନୀରିହ ରକ୍ତରେ ଭିଜିଛି ତା ଦେହ

ତଥାପି ଶୂନ୍ଯତା ସାଥେ ଭରିଛି ସେ ମୋହ ।

ପ୍ରାଣର ସ୍ପନ୍ଦନ ଧରି ନିଷ୍ପ୍ରାଣ ଶରୀରେ

ଘୁରୁଛି ସେ କାହାପାଇଁ ଅନନ୍ତ ପଥରେ ।

ତା ଗର୍ଭେ ସାଇତା ଅଛି ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପନ

ଆମପାଇଁ ତ୍ଯାଗ ତାର ଚିର ଅମଳିନ ।

ଆସ ଥରେ ତା ପାଇଁ କରିଵା ଶପଥ

ତାହାକୁ କରିଵା ନାହିଁ କେଵେ ଆତଙ୍କିତ ।

ସେ ପରା ସର୍ବ ସହଣୀ ମାଆଟି ଆମର

ତାରି ପାଇଁକି ସିନା ଆମର ଏ ଜୀବନ ସୁନ୍ଦର ।