ମୁଁ

ମୋ ନିଜ ଶବକୁ ମୋ କାନ୍ଧରେ ବୋହି

ମୁଁ ଚାଲିଛି କେଉଁ ଏକ ଆଜ୍ଞନ୍ତ ପଥରେ 

ଜାଣେନା, କେତେ ବାଟ ଆଉ ବାକିଅଛି 

ମୋ ନିଶ୍ୱାସମାନେ ଫୁରସତ୍ ନେବେ!

ମନ୍ଦିରର ଶେଷ ଦୀପ ମୋ ଅପେକ୍ଷାରେ 

ଥକିପଡୁଥିବା ପାହୁଣ୍ଡ ମୋ,

ମୁଦାଆଖି ଇସାରା ପଛରେ 

ସତରେ, 

ମୁଁ ନିଶ୍ୱ ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛଟାଏ

ଏ ଶୀତରାତି କାକର ଛାତିରେ

ଏ ଶୀତରାତି କାକର ଛାତିରେ