ମୋ ମାଆ

ଶୁଭ ସକାଳର 

   ଓଁକାର ନିନାଦେ

      ଶୁଣେ ମୁଁ ଯାହାର ନାଆଁ

ସେ ମୋ ମାଆ, ସେ ମୋ ମାଆ ।

ସ୍ଥୂଳ ଶରୀର ରେ

    ଦେଇଛି ପରାଣ

ଜଗତେ ନାହିଁ କେ

    ତା'ର ହୃଦ ସମ

ଅମୃତ ତାହାରି ଛୁଆଁ 

ସେ ମୋ ମାଆ,ସେ ମୋ ମାଆ ।

ଗୁଣ୍ଡେ ଖାଇ ଗୁଣ୍ଡେ

      ସଞ୍ଚି ସେ ରଖଇ

ବିପଦେ ଆପଦେ

      ଆହା ସେ କହଇ

ସେତ ଆମ ପ୍ରାଣ ନାହା

ସେ ମୋ ମାଆ, ସେ ମୋ ମାଆ ।

ଅକୁହା କଥା କୁ

     ସେ ବୁଝି ପାରଇ

ଫେରିବା ବାଟକୁ

      ସେ ଜଗି ବସଇ

ଭୁଲି ନିଜ ଦୁଃଖ ବ୍ୟଥା

ସେ ମୋ ମାଆ,ସେ ମୋ ମାଆ ।