ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯିଏ ତା ପଣତ କାନିରେ ଆଜିବି ମୋ ମୁଁହ ପୋଛିଦିଏ,
ଆଜିବି ମୁଁ ତା ପାଖରେ ଥକି ବସିପଡିଲେ 
ତାର ସ୍ନେହ ଭରା ହାତରେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସି ଦିଏ ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯାହାକୁ ଆଜିବି ନାନା ବାୟା ଗୀତ ଆସେ 
ଆଉ ମୋବାଇଲ୍ ର ଜୋକ୍ ଠୁ ଅଧିକା 
ମୋର ସେଇ ମୂଲ୍ୟହୀନ କଥାଗୁଡ଼ାକୁ ନେଇ ହସେ ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର
ଯିଏ ନିଜେ କିଛି ଖାଏ କି ନ ଖାଏ,
କିନ୍ତୁ ତାର ସବୁ ସମୟ ତ 
ମୋର ଖାଇବା ପିଇବା ର ଚିନ୍ତାରେ ହିଁ ଯାଏ ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯିଏ ଆଜିବି ମୋ ବାପାଙ୍କ ନାମ ତା ପାଟିରେ ନେଇନି,
ଘରେ ତାକୁ କେତେ କଷ୍ଟ ହଉନା କାହିଁକି 
କେବେ ସେ ତାକୁ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ପୋଷ୍ଟ କରି କହିନି ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯାହାର ମନ ପାଉଡର ଅତର ଆଉ ମେକଅପ୍ ରେ ନଥାଏ,
ଆଜିବି ସେ ସଜେଇ ହେବାପାଇଁ 
ମଥାକୁ ସିନ୍ଦୂର, ପାଦକୁ ଅଳତା, ହାତକୁ ଦିମୁଠା ଚୁଡ଼ି ହିଁ ଚାହେଁ ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯିଏ ଆଜିବି କୋଉ ଦାମୀ ଶାଢ଼ୀ ଆଉ ଗହଣାରେ ଲୋଭ କରିନି 
ବାପାଙ୍କ ଠାରୁ ଲୁଗା ଖଣ୍ଡେ ବ୍ୟତୀତ 
ସିଏ ଆଉ କେବେ କୌଣସି ଜିନିଷ ପାଈଁ ଜିଦ୍ ଧରିନି ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯିଏ ଆଜିବି ଅଗଣାରେ ତୁଳସୀ ଗଛ ଲଗାଇ ପୂଜା କରେ 
ଆଉ ସେଇ ଗଛ ମୂଳରେ ପାଣି ଦଉ ଦଉ 
ନିଜକୁ ଛାଡି ପୁରା ପରିବାର ର ମଙ୍ଗଳ କାମନା କରେ ।

ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର 
ଯିଏ ନିଜ ପରିବାର ପାଈଁ ସବୁକିଛି କରିପାରେ 
କେବେ ମା, କେବେ ମିତ୍ର ତ କେବେ ଗୁରୁ ହୁଏ 
ଆବଶ୍ୟକ ପଡିଲେ ଉଗ୍ର ରୂପ ଧରି ଦୁନିଆ ସହ ବି ଲଢ଼ିପାରେ ।
ମୋ ମା ସେଇ ଶେଷ ପିଢ଼ିର ......