STORYMIRROR

Soumyaranjan Nayak

Classics

3  

Soumyaranjan Nayak

Classics

ମୋ ଗାଁ

ମୋ ଗାଁ

1 min
193



ଧୂଳିରେ ଗୋଳେଇ ରଖିଛି ମୋ ଗାଁ 

              ଭରଣ ଭରଣ ହସ,

କେବେ କ୍ଷୀର କେବେ ଘିଅ ମହୁ ଦେଇ

         ମେଣ୍ଟେଇ ଦିଏ ସେ ଶୋଷ ।


ବାଉଁଶ ପତର ସିଶାରି ଦେଲେଲୋ 

              ଚନ୍ଦନ ମହକ ହୁଏ,

ପଖାଳ କଂସାରେ ଏ ପିଣ୍ଡ ପରାଣ

            ଅବଢ଼ା ପଚାରେ କିଏ ?


ତପନେଶ୍ୱରଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଦୁଆରେ 

           ମାଟି ଦୀପ ଦେଲେ ଜାଳି,

ପୁରୀ ବାରଣାସୀ ବାଟଚଲା ପୂଣ୍ୟ 

            ଏକା ଥରେ ଯାଏ ମିଳି ।


ଗାଁ ମଶାଣୀର ଟାଆଁସା ମାଟିରୁ 

            ଦି'ହାତ କିଣିଛି ଯିଏ,

ସରଗ ଦୁଆର ଅବା ଗଙ୍ଗାକୂଳ 

            କହ କିଆଁ ଯିବ ସିଏ?


ଋତୁମତୀ ନଈ ଗରଭିଣୀ କ୍ଷେତ

            କିଆ କୁରେଇର ବାସ,

ପଥିକର ଛାଇ ରେବ ନଈ କୂଳେ

             ଅଭିଆଡି ବରଗଛ ।


ପୁବେଇ ପବନେ ଆମ୍ବ ବଉଳର 

             ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସ,

ଗାଁ ଯାତରାରେ ଗୋବରା କକାର 

            ପାଗବନ୍ଧା ରାଜା ବେଶ ।<

/p>


କେନ୍ଦରା ବଜାଇ ଗାଁ ମଝିଟାରେ 

           ଯୋଗୀପୁଅ ଗୀତ ଗାଏ,

ସରୁଲାଜ ଟାଣି କୋଣ ଭୁଆସୁଣୀ 

           ଦରଜା ଫାଙ୍କରୁ ଚାହେଁ ।


କଙ୍କୀ ଧରିବାକୁ ସାହି ପିଲାଙ୍କର 

              ମଅଠ ମଅଠ ଚାଲି,

ସାରୁ ପତରରୁ ହୁରୁଡା କଙ୍କୀଟା 

              ଝଅଟ ଯାଉଛି ଉଡ଼ି ।


ଧୂଳିଆ ଦାଣ୍ଡରେ ଦୁବ ନୂଆବୋଉ 

            ମାଘ ମଗୁଶିର ମାସେ,

କାକର ଝୁମୁକା କାକର ଝୁଣ୍ଟିଆ 

            ପିନ୍ଧି ଖିଲି ଖିଲି ହସେ ।


ଅଳସୀ ଆଷାଢ଼ ଓଳି ପାଣି ସୁଅ

             ସତେ ସରୁ ନଈ ଧାରା,

କଷି ସପନକୁ କାଗଜ ଡଙ୍ଗାରେ 

            ଭସେଇ ନେଇଛି ପରା ।


ବଡ଼ ହେଲା ପରେ ସେ କଷି ସପନ 

         ମନେ ପଡେ ବେଶୀ ବେଶୀ,

ବଢ଼ିଲା ବୟସ ସ୍ମୃତିରେ ସେ ଡଙ୍ଗା 

        କେବେ କେବେ ଆସେ ଭାସି ।


ଏତେ ସୁଖ ଥାଇ ଯେଉଁ ମଣିଷଟା 

             ଗାଁ ଗୋହିରୀକୁ ଭୂଲେ,

ପୂରୁବ-ସୁରୁଜ ଦେଖିବା ପାଇଁକି 

          ପଶ୍ଚିମ ଦରଜା ଖୋଲେ ?


Rate this content
Log in

Similar oriya poem from Classics