ମନ ମୌସୁମୀ

ମନ ମୋର ହୁଏ ମୌସୁମୀର ପରି

ଖେଳେ ଯହିଁ ନିତି ଭାବ ଅସୁମାରୀ । 

କେବେ କେବେ ଆଣେ ସେ ଆନନ୍ଦ

ପୁଣି କେବେ କ୍ଷଣେ ବୁଣେ ନିରାନନ୍ଦ ।

ନିଦାଘ ତପତ ବ୍ୟଥାତୁର ମନେ

ସାନ୍ତ୍ଵନା କେବଳ ମଉସୁମୀ ଆଣେ । 

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଜ।ଳେ ସନ୍ତାପିତ ମନେ

ମରମ ପରଷି ପ୍ରୀତି କଥା ଶୁଣେ ।

ଯେବେ ଆନନ୍ଦର ଅନୁଭବ କରି

କ୍ଷଣକ ଭିତରେ ଦୁଃଖ ଶୋକ ଭୁଲି । 

ସଞ୍ଚରେ ଅନ୍ତରେ ସୁସ୍ନିଗ୍ଧ ମାଧୁରୀ

ମନ ଅଟେ ମୋର ମଉସୁମୀ ପରି ।

ମାଧୁର୍ଯ୍ୟର ମଧୁମୟୀ ପ୍ଲାବନରେ

ମୟୂରର ନୃତ୍ୟ ପରି ନୃତ୍ୟ କରେ ।

ନବ ପ୍ରତିଭା ପ୍ରଭାବ ପକାଇବା ପରି

ନବ ପଲ୍ଲବେ ଯେ କେତେ ଯାଏ ଖେଳି ।

ପ୍ରୀତିର ସୁରଭି ଧାରାରେ ସେ

ମୋ ମନ ମୌସୁମୀ ନିତି କେତେ ରସେ ।

ବରଷା ବତାଷି ରଚି ନାନା ମତେ

ପ୍ରାଣେ ସତେଜତା ଭରି ଦିଏ ନିତ୍ୟେ ।