ମହତପଣିଆ

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭରା ଜୀବନ ପଥ ରେ

କେବେ ଥକି ଯିବା ନାହିଁ

ଯେତେ ଝଡ ଝଞ୍ଜା ଆସୁ ସେଇ ପଥେ

ଆଗକୁ ଚାଲିବା ଡେଇଁ ।

ଦୁଃଖ ବେଳେ ଯିଏ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଥାଏ

ସେ କି ମଣିଷ ରେ ଗଣା?

ସଫଳତା ବାଟ ଭୁଲି ଯାଇ ଥାଏ

ଅଧା ବାଟେ ବାଟ ବଣା ।

ବାଳୁତ ଶିଶୁ ଟି ପଡିଗଲେ ତଳେ

ନିଜେ ନିଜେ ଉଠିଥାଏ

ଜୀବନ ରେ ଆମ ଉତ୍ଥାନ ପତନ

ସେହି ପରି ଆସୁଥାଏ ।

ପିତା ମାତା ଆଉ ବିଭୁ ଙ୍କ ଆଶିଷେ

ପଙ୍ଗୁ ଲଙ୍ଗି ଯାଏ ଗିରି

ଭବ ସାଗର ରେ ଭାବ ର ଠାକୁର

କରୁଥାନ୍ତି ସଦା ପାରି ।

ସାତ ଜନମ ର ପୁଣ୍ୟ କର୍ମଫଳେ

ମାନବ ଜୀବନ ପାଇ

ମାନବିକତା କୁ ବଜାୟ ରଖିଲେ

ମୁକତି ଲଭିବା ତହିଁ ।

ସତ୍ୟ, ଶାନ୍ତି, ଦୟା, କ୍ଷମା ଆଚରିଲେ

ହୃଦୟ ହୁଏ ବିସ୍ତାର

ମାନବ ସେବା ହିଁ ମାଧବ ର ସେବା

ପାପ ରୁ ହେବା ନିସ୍ତାର ।

ଭୁଲିବା ନାହିଁ ତ ଜୀବନ ରେ କେବେ

ସାଧୁ ସନ୍ଥଙ୍କର ବାଣୀ

ପର ହିତ ପାଇଁ ଜୀବନ ଜିଇଁଲେ

ସବୁ ହୃଦ ଯିବା ଜିଣି ।।