କଳ୍ପନା

ରୂପେ ନିରୁପମା    ଗୁଣେ ଅନୁପମା

     ସ୍ୱପ୍ନରେ ସେ ସାଗରୀକା

ହସରେ ହସିନୀ    ରାଗରେ ରାଗିଣୀ

     ନାଆଁ ତା'ର ଅନାମିକା । 

ଲେଖୁଥାଏ ଯେବେ   ତୋ ରୂପ ମାଧୁରୀ

      ନେତ୍ର ଯୁଗଳରେ ମୋର

ଶବ୍ଦ ଝରୁ ଥିଲା     କଲମ ମନରୁ

      କବିତାର କାଳୀ ଧାର । 

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଜହ୍ନର    ସୁନେଲୀ ବାସ୍ନା

    ବିଂଚୁଥାଏ ପିରତି ବାସ୍ନା

ଜ୍ୟୋସ୍ନା ଭିଜା ତୋର   ଶ୍ୟାମଳୀ ତନୁ

    ସତେ ଲାଗେ ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା । 

ତୁମ ଓଠ ଆଖି     କରିଛି ପାଗଳ

      ତୁମକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ 

ମୋ ମନ ଭିତରେ   ଜାଗା ଟିଏ ଅଛି

      ତୁମକୁ ରଖିବା ପାଇଁ ।