ଜହ୍ନର ଠିକଣା

ମନର ବିହଙ୍ଗ ଉଡ଼ୁଥିଲା ଦିନେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁମୟ ନଭେ

ଝଡ଼ ବତାସକୁ ନ ଥିଲା ଖାତର

ନ ଥିଲା ତ ଡର ଲବେ ।

ବର୍ଷଣ ମୁଖର ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ

ନ ଥିଲା ମନରେ ଭୀତି

ସେ ରଙ୍ଗୀନ ଡେଣା ରଙ୍ଗହୀନ ଲାଗେ

ଥରି ଉଠେ ଏବେ ଛାତି ।

ବାଦଲରେ ଢଙ୍କା ମନ ଆକାଶରୁ 

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ଯାଇଛି ମରି

ଜହ୍ନର ଠିକଣା ବତୁରି ଯାଇଛି

ଆଖିରୁ ଲୋତକ ଝରି ।

ଜହ୍ନକୁ ଦେଖିବା ସପନ ମୋ ପାଇଁ

ଲୁହରେ ଭିଜୁଛି ଛାତି

ଏ ଜୀବନ ଏବେ ଜହର ସମାନ

ସରେନି ମୋ ଅମା ରାତି ।