ଜଗି ବସିଥାଏ

ଅହଂକାର ଜଗି ବସିଥାଏ 

ବାଘଟିଏ ପରି ଏକ ଧ୍ୟାନରେ , 

ଟିକିଏ ଉଦାରତା 

କି ଓଦା ହୃଦୟ ପାଇଲେ 

ଖେଦିଆସି ଝିଙ୍କିନିଏ 

ତୋତେ ମୋ ଠାରୁ ,

ଆତ୍ମାକୁ ଦେହ ଠାରୁ 

ଆଉ ପଥରରୁ ଠାକୁରକୁ । 

ମରିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ 

ଅସରନ୍ତି ଆଉ ଅସହ୍ୟ ଦୁଃଖର 

ମଞ୍ଜି ବୁଣିଦେଇ ଯିବ , 

ବ୍ଯାପିଯିବାକୁ ପିଢ଼ି ପରେ ପିଢ଼ି ଯାଏଁ ।

ଜୀବନାଟା କାଳେ କିଛି ନୁହେଁ 

ଖାଲି ଯା ମିଛ ଅଭିନୟ ମାତ୍ର ।

 

ଯେ ଯେତେ ନିଖୁଣ ଅଭିନୟ କରିପାରେ

ସେ ସେତେ କାଢ଼ୁଆ , ଟାଣୁଆ ବୋଲି 

ପ୍ରଚାରିତ ହୁଏ , 

ଆଦର ଆଉ ସମ୍ମାନ ଜିଣେ ।

ସେ ବି ହୃଦୟରେ  

ହିଂସା ଘୃଣା ଆଉ ଦୁଃଖ ସାଇତି

ବୁଦ୍ଧ ମହାତ୍ମାର ଅଭିନୟ କରିବ 

ଶାନ୍ତି , କରୁଣା ଆଉ ପ୍ରେମ 

ଏହି ତିନୋଟି ମୁଖାକୁ 

ମୁହଁରେ ବାନ୍ଧି ବୁଲିବ ।

ତା'ର ପରପିଢ଼ିର କାନରେ ବି

ସେ ଏ ଗୁରୁମନ୍ତ୍ର ଫୁଙ୍କିଦେଇଯିବ ।

ଅହଂକାର ଜଗି ବସିଥାଏ ....