ହସି ହସେଇବା ଧରା

ଆସ ରୋଇଦେବା ଜାତି ଜାତି ଗଛ

               ବରଷାକୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି

ବନାନୀ ମୁହଁରେ ଫୁଟାଇବା ହସ

              ଆଉ ପଦେ କଥା ଲେଖି ।

ଧରଣୀ ରାଣୀର ଆଖିରୁ ପୋଛିବା

              ଝରି ପଡୁଥିବା ଲୁହ

ହାତରେ ହାତକୁ ମିଶାଇ ସଭିଏଁ

              ଆଉଁସିବା ତାର ଦେହ ।

କେତେ ଯେ ଯାତନା ସହିଛି ଜୀବନେ

             ଦେବାପାଇଁ ଟିକେ ଖୁସି

ହେଲେ ଏ ମଣିଷ ସୁଖର ନିଶାରେ

              ଭୂଲିଅଛି ଦିବା ନିଶି ।

ପଚାରିନି କେବେ କେମିତି ଅଛୁ ତୁ

              କହଲୋ ବନାନୀ ଥରେ

'ଆହା' ବୋଲି କେବେ ପାଟିରୁ ପଦିଏ

              ବାହାରିନି ତା' ଆଗରେ ।

ତଥାପି ବାଣ୍ଟିଛି ଫୁଲ,ଫଳ,ଛାଇ

             ଖରା,ବରଷା ଓ ଶୀତ

ଆଖିରେ ଦେଇଛି ଅସରା ସପନ

             ପବନରେ ଗାଇ ଗୀତ ।

କେତେ ପଶୁ,ପକ୍ଷୀ ପାହାଡ଼ି ଝରଣା

             ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇ

ହସି ଖେଳି ବୁଲି ନାଚନ୍ତି ଖୁସିରେ

           ତୋ ଶେଯରେ ଶୋଇ ଶୋଇ ।

ତୋ ପାଇଁ ନାଚୁଛି ଏ ସାରା ଜଗତ

            ବିଲ,ବାଡି,ନଈ,ନାଳ

ଆକାଶୁ ଝରୁଛି ବରଷାର ଟୋପା

            ଚିରକାଳ ଚିରକାଳ ।

ଆସ ବାପା,ଭାଇ,ବନ୍ଧୁ ଓ ବାନ୍ଧବ

            ଆସ ସାଙ୍ଗସାଥି ମୋର

ଧରଣୀ ରାଣୀକୁ ସଜେଇବା ବସି

            ହୋଇ ସବୁ ଏକାକାର ।

ସବୁଜ ପଣତେ ଲେଖିବା କାହାଣୀ

             ହସି ହସେଇବା ଧରା

ଏଇ ମାଟି ପୁଣି ମହକି ଉଠିବ

            ଆମରି ହାତରେ ପରା ।