ଘର ମୋର ସ୍ୱର୍ଗ

ଜନମ ମରଣ ଯା କୋଳ କାରଣ 

ସିଏ ପରା ମୋର ଘର 

ଜେଜେ ଙ୍କ ଜନମ ବାପା ଙ୍କ ଜନମ 

   ସେଠି ବି ଜନମ ମୋର ।

ଝାଟି ମାଟି ଘର ବଦଳି ଯାଇଛି 

ସମୟ କୁ ତାଳ ଦେଇ, 

ଚାକଚକ୍ୟଭରା ଭୂତଳ ପ୍ରସାଦେ 

ସ୍ନେହ ଝରେ ମୁକ୍ତା ହୋଇ ।

ଶରଧା ପଣତ ବିଛେଇ ବସିଛି 

ସରାଗେ ମୋ ଜେଜେ ମାଆ 

ଅଭିନଵ ଢଙ୍ଗେ ନିଶମୋଡି ଜେଜେ 

ମିଛରେ ଭୁଲାନ୍ତି ଭୁଆଁ ।

ସେହି ମୋର ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ପ୍ରିୟ 

ଆଦରଣୀୟା ମୋ ଘର 

ଯେଉଁଠି ରହିଛି ତାଳପତ୍ର ଲେଖା 

ଜୀବନ ର ତିଥିବାର ।

ଯା ଦେହରେ ଭରା ବାତ୍ସଲ୍ୟ କଳିକା 

ମମତା ର ରୂପରେଖ 

ଯେଉଁଠି ରହିଛି ବଂଶ ବୁନିୟାଦି 

 ବାପା ଙ୍କ କଡ଼ା ଆକଟ ।

ଯେ ଘରେ ଜଳିଛି ମୋ ଏନ୍ତୁଡ଼ି ନିଆଁ 

ଷଠିଦୁଷି ପୂଜା ଚାର 

ମାଆ ହାତପାତି ଆୟୁଷ ମାଗଇ 

ମୋ ପାଇଁ ଅନେକ ଥର ।

ସେହି ଘର ମୋର ସଂସାରରେ ସାର  

ସ୍ୱର୍ଗାଦପି ଗରିୟସୀ 

ମାଟିରେ ବୈକୁଣ୍ଠ ସମତୁଲ୍ୟ ସିଏ 

ଜନମି ମୁଁ ଏଠି ଖୁସି ।

ଖାଇବା, ପିଇବା ପିନ୍ଧିବା, ରହିବା 

ସବୁ ତା ସହ କରିଛି 

ରୋଗ ଶୋକ ବେଳେ ଅନେକ କଥା ମୁଁ 

ତାକୁ ଲୁଚାଇ କହିଛି ।

ତା ସରିସମ କିଏ କାହିଁ ଅଛି 

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଘର ମୋ ସ୍ୱର୍ଗ 

ପିତା ମାତା ଭାଇ ଭଗ୍ନୀ ସହ ରହି 

ନିଜେ ମଣେ ବଡ଼ ଭାଗ୍ୟ ।

ତା କରକମଳେ ମଥାନତେ କରେ 

କୋଟି କୋଟି ନମସ୍କାର 

ତା ଭିଜାମାଟିର ମହମହ ବାସ୍ନା 

 ଘରସେହି ସ୍ୱର୍ଗ ମୋର ।