ଦୁଃଖ

ସକାଳର ଟୋପା କାକର ପରି

ଦୁଃଖ ଆସେ            

ଆଖି କୋଣକୁ

ଟିଉସନ ପରେ

ରୋଷେଇ କରି ଖାଇ ସାରିଲା ପରେ

ବାସନ ଧୋଇ ଶେଯ ଶୁଙ୍ଘିଲା ପରେ ।

ବେଳ ଉପରକୁ ଉଠିଲା ପରି

 ଦୁଃଖ ବି ମଗଜକୁ ଉଠିଯାଏ

 ବେକାରି ଜୀବନକୁ

 ଆବୁ କାବୁ କରିଯାଏ

 ମନେ ମନେ କୂଳ କିନାରା

ନଥିବା ଉପାୟ କରିଚାଲେ

କେତେ ବେଳେ ନାକରେ ଶୁଷୁରି ପଡେ ।

କାଉର କା’ କା’ ଡାକରେ

ହିଁ ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗ ହୁଏ

ଏବଂ ଦୁଃଖ ଦୁବାରା ଆସେ

ପାଖରେ ବସେ

କଥା କହେ

ଏବଂ ମଥାକୁ କରେ ଭାରି ।

ସମୟ ସାଗର ତୀରେ

ଜୀବନ ନୌକାରେ ଘୂରିବୁଲୁ ଆମେ 

ଦୁଃଖକୁ କରି ଆହୁଲା

ସୁଖକୁ କରି ତରଙ୍ଗ

ପଚାରିଲେ କେହି ଆମେ ମୁରୁକି ହସି

କହିଦେଉ

ସବୁ ଭଲ ଆଉ ଖୁସିରେ ଅଛି

ମାତ୍ର ! ଭିତରୁ କି’ଏ ଜଣେ କହେ

ମିଛର ନଙ୍ଗର ପକେଇ

ଜୀବନ ଚାଲିଛି

ସଂଗ୍ରାମ ଚାଲିଛି

ଅସରନ୍ତି ଅଗଣିତ ଢେଉର ଧାରେ ଧାରେ ।