ଦୀପାବଳୀ

( ରାଗ:- ଗୁଜ୍ଜରୀ ବା ଭାଗବତବାଣୀ )

ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧାର ରାତ୍ରି । ଆଣିବ କି ମନରେ ଭୀତି।।

ଦୀପାବଳୀର ଥିବ ଜ୍ୟୋତି। ଗାଁ ସହରେ ଦୀପାଳି ବତୀ।।

ଆଲୋକର ମାଳା ଘରରେ। ସଜ୍ଜିତ ଥିବା ଟି ଦୀପରେ।।

କାର୍ତ୍ତିକ ଅମାବାସ୍ୟା ପରା । ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ ଦୀପରେ ଧରା।।

ସନାତନୀ  ପର୍ବ ଏହୁରେ । ପାଳିତ  ଭାରତବର୍ଷରେ।।

ଇତିହାସ ପରା  ପୁରୁଣା । ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର ଘଟଣା ।।

ମାରିଲେ ଶ୍ରୀରାମ ରାବଣ । ପାପର ଭାରା ନିବାରଣ।।

ଅଯୋଧ୍ୟା ଫେରିଲେ ରାଘବ। ତାଙ୍କସ୍ବାଗତେ ଏହୁ ପର୍ବ।।

ବାଜିଲା ମୃଦଙ୍ଗ  କାହାଳୀ।ଜାଳିଲେ ଘରରେ ଦୀପାଳି।।

ଉତ୍ସାହିତ ଯେ ନର ନାରୀ ।ଗୁଞ୍ଜିଲା ଅଯୋଧ୍ୟାର ପୁରୀ।।

ଜଗତ  କର୍ତ୍ତାଙ୍କର  ପୁର । ଅଟନ୍ତି  ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଠାକୁର ।।

ଦ୍ଵାପର ଯୁଗରୁ ଜଡ଼ିତ  । ମହିମା ଅଟେ ତା ଅନନ୍ତ।।

ଅମୃତ କାଳ ଯେ ଆସିଛି । ରାମଙ୍କ  ମନ୍ଦିର  ବନୁଛି।।

ଅଟେ ବିଶାଳ ସେ ମନ୍ଦିର। ବିଶ୍ବରେ ନାହିଁ ତା ପ୍ରକାର।। 

ଜଳିବ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଲକ୍ଷ ଦୀପ। ଜଳିବ ଦୀପାଳି ପ୍ରଦୀପ।।

ଏ ଛାର ଅଟେ ମୁଁ ଅଜ୍ଞାନୀ। ପାରିବି ଅବା କାହୁଁ ବର୍ଣ୍ଣି।।

ପର୍ବର ‌ ମହିମା  ଅପାର । ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ବାଗତେ ପ୍ରଜାର।।