ଧନ ପାଇବାକୁ ମନ

ଧନ ଧନ ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଡାକିଲି

ଧନ କୁ ପାଇଲି ନାହିଁ,

ଧନ ମୋ ପାଇଁ ସତେକି ସପନ

ନଦେଲେ ଉତ୍ତର କେହି ।

ଧନକୁ ସମ୍ପଦ ଧନକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ

ଧନ ସବୁ ମୋ ପାଇଁ

ଧନ ପାଈଁ ପ୍ରାଣ ଦେବାକୁ ବସିଛି

ଧନ ହସେ ଦୂରେ ଯାଇଁ ।

କି ପ୍ରକାର ଧନ କେମିତି ହସୁଛି

ଦେଖି ପାରେନା ମୁଁ ଛୁଇଁ

ଧନକୁ ଗୋଡେଇ ଥକି ପଡିଆଛି

ହେଇ ଉଦାସୀନ ମୁହିଁ ।

ଏମିତି ଚଞ୍ଚଳା ସତେ ଅଟୁ ତୁହି

ଦେଉ ନାହୁଁ କେବେ ଧରା

ନିଜର ବୋଲି ଭାବିଲୁନି ତୁ

ପାଦେ ଦଳିଦେଲୁ ପରା ।

ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି ଧନ ତୁହି ଦିଶୁ

ପାରେନା ମୁଁ ସ୍ପର୍ଶ କରି

ଗରିବ ବୋଲି ତୁ ପଚାରି ବୁଝୁନା

ଦେଖି ନଜାଣିଲା ପରି ।

ଧନ ବୋଲି ତୁଲୋ ଖାଉ ଏତେ ଭାଉ

ନିର୍ଦ୍ଧନ ପାଈଁ ତୁ ସ୍ୱପ୍ନ

ଦିନ ହଉ ଅବା ରାତିରେ ଦେଖେ ଯେ

ମାଡୁ ନାହୁଁ କେବେ ପାସ ।

ସତ ସତ କହ ଆସିବୁ କି ନାହି

ଛାଡି ସବୁ କାମ ଦାମ

ଅସିଲେ ଧନ ଖାଲି ଅଗଣା ମୋ

ପୁରି ଉଠିବ ମୋ ମନ ।

ଗରିବ ଜୀବନେ ଧନ ସିନା ଲୋଡା

ଧନବନ୍ ସଦା ଧନ୍ୟ

ଏ ଜନମେ ଆଉ ମିଳିବନି ଧନ

କିମ୍ପାଇ କରିବା ମନ ।

ଗରିବ ହେଇ ଗରିବ ରହିବା

ଏତିକି ହୋଇଲା ସାଧ୍ୟ

ଲଲାଟରେ ମୋ ଧନ ଲେଖା ନାହିଁ

ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ।