ଛନ୍ଦା ଚରଣ

ଛନ୍ଦା ଚରଣେ ହେ ପଶିଲି ଶରଣ 

ରଖ ରଖ ନାରାୟଣ  

ମାୟା ଜାଲରେ ମୁଁ ପଡ଼ିଯାଇଅଛି 

ମାୟାକୁ କର ହରଣ ।

ସଂସାରେ ଉଭା ତୁମେ ବଡ଼ଠାକୁର 

ବଢ଼େ ପାପ ଭାର ମୋର  

ସତେ ହୋଇଯିବି କି ମୁଁ ଅଜାମିଳ 

ପାଶେ ଠିଆ କରି ଦୂର ।

ବିଶ୍ୱବିହାରୀ ହେ ! ମୁଁ କରେ ଗୁହାରି 

ଯାଉ ପଛେ ମୋ ଜୀବନ  

ଛପନ ଭୋଗରେ ଭାରି ତ ଶରଧା 

ତୁମରି ନାମ ସ୍ମରଣ ।

ଜୀବନ ଅର୍ପଣ ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ 

ତା'ଠାରେ ଜୀବନ ଵନ୍ଧା  

ଛଅ ଅକ୍ଷରକୁ ଜପିବା ପାଇଁ କି 

ଛଳନା ଜଗତେ ବାଧା ।

ଛଅ ଋତୁଯାକ ନୁହଇ ଫଗୁଣ 

ଛନକେ ଝରା ଶ୍ରାବଣ  

ଛନ୍ଦ କରି କେତେ ଗୋପର ନନ୍ଦନ 

ଛନ୍ଦା ଚରଣେ ସେ ଧ୍ୟାନ ।

ଯେଦିନୁ ଆସିଲି ଏଇ ସଂସାରକୁ 

ସେଦିନୁ ଦେଖେ ତୋତେରେ  

ଭକତ ଲାଗି ଜଗତରେ ରହି 

ଛନ୍ଦୁ ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ ।