ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା

ଅରି ନୁହେଁ ସେ କାହାରି 

ପ୍ରିୟ ଅଟେ ସବୁରି

ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା

ରୂପ ଅଟେ ତାହାରି ।

କନ୍ୟା ରୂପେ ଭରିଦିଏ

ମାତାପିତା କୋଳ

ଭଗିନୀ ରୂପରେ ଭାଇ 

ସ୍ନେହ ରେ ପାଗଳ ।

ପତ୍ନୀ ରୂପେ ନାରୀ ଅଟେ 

ପତି ର ସେଵିକା

ଜୀବନ ର ସାଥୀ ପୁଣି

ସେ ମାର୍ଗ ଦର୍ଶିକା ।

ଦଶ ମାସ କଷ୍ଟ ସହି

ସାଜେ ସେ ଜନନୀ 

ସର୍ଵଂସହା ସୁଗୃହିଣୀ

ନାରୀ ନାରାୟଣୀ ।

ଜନମରୁ ମରଣ ସେ

ଉତ୍ସର୍ଗି ଜୀବନ 

ଓଷା ବ୍ରତ ଧର୍ମ କରେ

ଦେଇ ମନ ପ୍ରାଣ ।

ନିଜ ସୁଖ ଦେଖେ ନାହିଁ 

ବାଣ୍ଟି ଚାଲେ ହସ

ଆଖି ଲୁହ ଓଠେ ପିଇ

ହୁଏ ସେ ନିଃଶେଷ ।

କାୟା ସିନା ଏକ ହେଲେ 

ରୂପ ତା ଅନେକ 

ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା

ମିଶି ଏକ ରୂପ ।

ଧରଣୀ ପରି ଉଦାର ସେ

ଅଟେ ସର୍ବଂସହା

ସନ୍ତାନ ର ସୁଖେ ଦୁଃଖେ

କରୁଥାଏ ଆହା। ।

ମାତୃ ରୂପେ ଅଟେ ସିଏ 

ସନ୍ତାନ ବତ୍ସଳା

ଦୁଷ୍ଟ ନିବାରଣ ପାଇଁ କରେ

ଦୁର୍ଗା ରୂପେ ଲୀଳା। ।

କଥାରୁ ତା ଝରିପଡେ 

ଅମୃତ ର ବାରି

ସଂସାର ରେ ସୂପୂଜିତା

ଦେବୀଟିଏ ପରି ।