ବୟସର ଅପରାହ୍ନ

ସମୟର ଗତି ଥମି ଯାଇଛି ,

ଜୀବନର ବେଳାଭୂମିରେ ଆଜି ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଆସିଛି |

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଛକା ପଞ୍ଝା ଖେଳରେ ସବୁ କିଛି ଝାପସା ଦିଶୁଛି ,

ନାହିଁ ସେହି ଅତୀତର କୋଳାହଳ ନାଁ ଅଛି ଭବିଷ୍ୟତ ସ୍ୱପ୍ନର ମେଲଣ |

ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ଆଜି ମୁଁ ଅଖୋଜା ଅଲୋଡ଼ା ,

ଜନ୍ମରୁ ମୄତ୍ୟୁ ଭିତରର ଚଲାପଥରେ ଏକ ପରିତ୍ୟକ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟାୟ |

ଆଜି ଆତ୍ମା କରେ ପରମାତ୍ମାକୁ ଅଳି ,

ହେ ସ୍ରଷ୍ଟା ! ଏତେ ବଡ଼ ସଂସାରର କଣ ଏହି ଘୃଣ୍ୟ ନିୟମ ?

ହାତ ଧରି ଚାଲି ଶିଖେଇ ଥିବା ପିତାମାତା କେବେଠୁ ଗଲେଣି ବାହୁଡ଼ି ,

ତାତା ମାମା ବୋଲି ଶିଖେଇ ଅନ୍ଧକାର ଗର୍ଭରୁ ଯାହାକୁ ଦୁନିଆର ଆଲୋକ ଦେଖେଇଲି ,

ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନର ମାୟାଜାଲରେ ପଡ଼ି ମୋ ବାଇ ଚଢ଼େଇ କେବେଠୁ ଗଲାଣି ପରଦେଶକୁ ଉଡ଼ି|

ବାହୁଡ଼ା ବାଟରେ ଆରତୀ ସଜାଡି ପୂଜାରୀ ହେଇ କେତେ ଯେ ଦୀପାଳି ଜାଳିଲି ,

ଜନ୍ମ ,ବାଲ୍ୟ ,ଯୌବନ ସବୁ କର୍ମର ଆଜି ମୁଁ ମାନସ ମଂଥନ କରିଚାଲୁଛି ,

ତଥାପି ମୋ ମାପକାଠି ତୋ ସୃଷ୍ଟିର ପ୍ରବାହକୁ ବିଶ୍ଲେଷଣ କରିବାରେ ଅସମର୍ଥ |

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ହାରିଯାଇଥିବା ଲୋକଟେର ଆଉ କଣ ବା ସାମର୍ଥ୍ୟ |

ବୟସର ଅପରାହ୍ନ ଆଜି ଖୋଜୁଛି କେବଳ ତାର ଶେଷ ସଂକୀର୍ତନ ………………………..