ବିଶ୍ଳେଷଣ

ଢଳଢଳ ଜୀବନ

ସାରୁ ପତ୍ରରେ

ଟୋପାଏ ଜଳ ପରି

ଖସି ପଡ଼ିଲେ ସବୁ ଶେଷ,

ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୂତାରେ ବନ୍ଧା

ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଝୁଲୁ ଥିବା

ତୀକ୍ଷଣ ଖଡ୍ଗକୁ କି ବିଶ୍ବାସ ?

ପାରିଛ କେହି

ହାତ ମୁଠାରେ ରଖି

ସମଗ୍ର ଆୟୁଷ ?

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ

ସଂହାସନ ତେଜି

ଗୌତମ ବରିନେଲେ ସନ୍ୟାସ ।

କ୍ଷଣିକ ସୁଖ,ମିଛ ଆଶା

ତୁଛ ଯଦି ଏ ଅଳିକ ଜୀବନେ

ତେବେ କିଆଁ ଜୀବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ 

ମସଗୁଲ୍ ସୁନେଲି ସପନେ

ସକାଳ କିରଣେ ।