ଭଦ୍ର ମୁଖା ତଳେ ଅଭଦ୍ରାମି କାମ

ସମ୍ଭାଳ ସମ୍ଭାଳ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳ

    ହୁଅ କାହିଁ ଏତେ ଉଚ୍ଛୁଳ,

ଯୌବନ ତୁମର ଉଜୁଡ଼ି ଯିବ ଲୋ

  ଏତେ ହୁଅ କାହିଁ ଅସମ୍ଭାଳ ।

ମୁଁହରେ ତୁମର ଭଦ୍ରାମିର ଚିତ୍ର

   ତୁଣ୍ଡରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ,

ଭଦ୍ର ମୁଖା ପିନ୍ଧି ଏକି କଲ ତୁମେ

   ହେଇଗଲ ବଦନାମ ।

ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ତୁମରି ଗାରିମା

   ଭୁଲି ନାହୁଁ ଆମେ କେହି,

ଭୁଲି କି ପାରିବୁ ତୁମ ଲୀଳା ଖେଳା

    ଏମିତି ଅଭଦ୍ର ତୁହି ।

ଭଦ୍ର ମୁଖା ତଳେ ଅଭଦ୍ରାମି କାମ

   ଜଳ ଜଳ ହୋଇ ଦିଶୁଛି,

ସତ କେବେ ଲୁଚି ରହେ ନାହିଁ ବୋଲି

   ଆଜି ମୁଖା ଖୋଲି ଯାଇଛି ।

ଆହା ଚମତ୍କାର ପ୍ରଦର୍ଶନ ତୁମ

   ମିଛ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଆଦର,

ନିଜେ ଫସିଗଲ ନିଜ ଜାଲରେ

   ଫାଟି ଗଲା ସବୁ ଫସର ।

କଲମ ମୋହର ଭୁଲ୍ ଭାଲ ହୁଏ

   ରାଗରେ ଜଳୁଛି ମୁନ,

ଲେଖିବା ପାଇଁ ତୀବ୍ର ହେଉଅଛି

   ହେଉ ପଛେ ରାତି ଦିନ ।

ଏତିକି ଯଥେଷ୍ଟ ତୁମ ପାଇଁ ହେଉ

   ଅଯଥା ଲେଖିବି କାହିଁ,

କାଲା କି ବୁଝିବ ସାତସୁର କଥା

   ତବଲା ବାଜିବା ପାଇଁ ।