ଆଖିର ଲୁହରେ ଲେଖେ କବିତା

ଦ୍ଵିତୀୟ ବ୍ରହ୍ମା ଏ କବିକୁଳ ବର୍ଗ

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସମ୍ପନ୍ନ ପଦ,

ଲେଖନୀ ମାଧ୍ୟମେ ଶିକ୍ଷଣୀୟ ଉକ୍ତି

ନକରି ମନେ ବିଭେଦ ।

କଳ୍ପନାକାଶର ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗଟେ

ଯୁକ୍ତିବାଢେ ସତ୍ୟତାର  

କେତେବେଳେ ପୁଣି ପ୍ରେମ ରାଇଜର

ହୁଅନ୍ତି ରାଜକୁମାର   ।

ପରିବାର ମଧ୍ୟେ ଏକତା ବନ୍ଧନ

ଶିକ୍ଷାଦିଏ କବିଟିଏ

ଛାତ୍ର ଜୀବନରେ ଏକାଗ୍ରତା ଭାବ

ମହତ୍ତ୍ଵ ବୁଝାଇ ଦିଏ  ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ପ୍ରକୋପ ବର୍ଷାର ପ୍ରଭାବ

ଶୀତର କବିତା ଲେଖେ

ଧନୀକର ସୁଖ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ନ ଦେଇ

ଚାଷୀର ଦୁଃଖକୁ ଦେଖେ ।

ଯେବେ ଯେବେ ସ୍ଥିତି ଅସମ୍ଭାଳ ହୁଏ

କବି ଭାଙ୍ଗେ ନୀରବତା,

ସମାଧାନ ପାଇଁ କବିର କଲମ

ଲୁହରେ ଲେଖେ କବିତା   ।

ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ଧ ପୁଅର ଅନ୍ୟାୟ ଦାଉରୁ

କାନ୍ଦେ ଯେବେ ବୁଢ଼ୀମାତା

କବିଟିଏ ତାର ଲେଖନୀ ବଳରେ

ଲୁହରେ ଲେଖେ କବିତା  ।

ନିଜର ଦୁଃଖକୁ ନ କରି ଭ୍ରୁକ୍ଷେପ

ମନରୁ ବାଢେ ଦୃଢ଼ତା

ସୃଜନ ଶକ୍ତିରେ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ସାଧନା

ଦୂରକରି ଆବିଳତା 

ଆଖିର ଲୁହରେ ଲେଖେ କବିତା ।