ଆହତ ହୃଦୟ ଭାଗ ୧

ପ୍ରିୟା କଥା ଆଜି ମନେ ପଡ଼େ ମୋର 

ସାଗର ଲହରୀ ପରି, 

ମୋ ପ୍ରିୟା ସତେକି ଭୁଲିକି ଗଲାଣି 

ବହିର କାହାଣି ପରି ।

ଗାଉଥିଲା ଦିନେ ପ୍ରୀତିର କବିତା 

ମୋ ପାଖରେ ଦିନେ ବସି, 

କହୁଥିଲା ମତେ ଭଲ ପାଏ ବୋଲି 

ନିଜ ଠାରୁ ଅବା ବେଶୀ ।

ଆଙ୍କୁଥିଲା କେତେ କଳ୍ପନାର ଛବି 

ଲାଜରେ ଅଳପ ହସି, 

ଭାବୁଥିଲା ପୁଣି ସାଥି ହୋଇ ମୋର

ଆଣିଦେବ ସବୁ ଖୁସି ।

ଏବେ ସେ ଦେଖିଲେ ବାଟ କାଟିଦିଏ 

ଦେଖି ନ ଦେଖିଲା ପରି, 

ହେଲେ ମୁଁ ପାରୁନି ମୋ ପ୍ରିୟାକୁ ଭୁଲି 

ଝୁରୁଥିବି ଏହି ପରି ।

ଗଢ଼ିଥିଲି କେତେ ସ୍ୱପ୍ନର ମନ୍ଦିର 

ହୋଇଗଲା ଚୁରମାର, 

ସିଏ ବହିଗଲା ନୂଆ ନଈ ହେଇ 

ମତେ କରିଦେଇ ପର ।

ଭୁଲିଗଲେ ମତେ ଦୁଃଖ ନାହିଁ ମୋର 

କାହିଁ ଭଲ ପାଉ ଥିଲା, 

ଭଲ ପାଇବାର ବାହାନା ମଧ୍ୟରେ 

ପ୍ରତାରଣା ବୋଧେ ଥିଲା ।

ସବୁ କିଛି ଆଜି ସହିଯିବି ପଛେ 

ସମୟ ପଡ଼ିଲା ଫିକା, 

ଜାଣି ମୁଁ ନ ଥିଲି ପ୍ରେମରେ ପଡ଼ିଲେ 

ନିଶ୍ଚୟ ହେବି ମୁଁ ଏକା ।

ଲୁହର କାଳିରେ ଲେଖୁଛି କବିତା 

ନିରବ ମନରେ ଆଜି, 

କେହି ନ ବୁଝିଲେ ସାରା ଦୁନିଆରେ 

ମୋ ପ୍ରିୟା ପାରିବ ବୁଝି ।

ମନ ମଶାଣିର ନିରବ ପଥକୁ 

କେହି ତ ପାରେନା ଦେଖି, 

ଜଣେ ତ ଦେଖିବ ଯେ ତାକୁ ଜାଳିଛି 

ଇତିହାସ ମୂକ ସାକ୍ଷୀ ।

ଯଦି ତୋର ମନ ପାଇଛି କାହାକୁ 

ବାଂଧିବୁ ତା ସାଥେ ଘର, 

ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଦୁଃଖ ମନେ ନାହିଁ 

କରିଦେବି ତତେ ପର ।

ଭଲପାଇବାଟା ପାପ କେବେ ନୁହେଁ 

ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ ସେହି, 

ମନ ରାଜି ହୋଇ ଯେ ବିଭା କରନ୍ତି 

ଅସୁବିଧା କିଛି ନାହିଁ ।

ତୁମକୁ ମୋ ରାଣ ଭୁଲିଯିବ ସବୁ 

ଘଟିଥିଲା ଯାହା କାଲି, 

ବିଗତ ଦିନର ହଜିଲା ଦିନକୁ 

ଭାବି ନେବ ମିଛ ବୋଲି ।

ମୁଁ କହୁନାହିଁ  ସମୟ କହୁଛି 

ଆଜି ଯେ ପଡ଼ିଲା ଜଣା, 

ତୁମେ ଯେ ପ୍ରେମର ମିଛ ଅଭିନୟ 

ସତ ଖାଲି ପ୍ରତାରଣା ।

ଏକା ଏକା ମତେ ଭଲ ଲାଗିବନି 

ତୁମେ ଯଦି ଯିବ ଚାଲି, 

ସମୟକୁ କେବେ ପଚାରିବି ନାହିଁ 

କେବେ ଦେଖା ହେବ ବୋଲି ।

ଅବାସ୍ତବ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଦେଖିଥିଲି 

ରହିଥିଲା ଯାହା ବାକି, 

ହାରିଗଲି ଆଜି ତୁମରି ପାଖରେ 

ଜୀବନ ଯାଇଛି ଠକି ।

ଦୁନିଆଁ କହୁଛି ମତେ ଦୋଷୀ ବୋଲି 

ନାହିଁ କାଳେ ତୋର ଦୋଷ, 

ମତେ ଭୁଲି ଯାଇ ଭଲରେ ରହିବୁ 

ରଖିବୁନି ମନେ ରୋଷ ।

ରାଗ ରୋଷ ଯଦି ମନେ ରଖିଥିବୁ 

ଦୁଃଖ ହେବ ନାହିଁ ଦୂର, 

ଖୁସିରେ ରହ ତୁ ସାରା ଜୀବନରେ 

ସୁଖ ହେଉ ଭରପୂର ।

ଭାବିନେବୁ ମତେ କଣ୍ଟାଟିଏ ହୋଇ 

ତୋ ପାଖରେ ରହିଥିଲି, 

ସେହି କଣ୍ଟାଟିକୁ ଦେଇଛୁ ଆଡେଇ 

ସୁଖରେ ରହିବୁ ବୋଲି ।

ଜୀବନଟା ଏକ ବାଲିଘର ନୁହେଁ 

ସାଗରେ ହୋଇଛି ଲୀନ, 

ଅନେକ ଆଶାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ 

ଭାଙ୍ଗିଯିବ ଖାଲି ମନ ।

ଭୁଲ ମୁଁ କରିଛି ଅତୀତରେ ଯାହା 

ଈଶ୍ୱର କରିବେ କ୍ଷମା, 

ଭଲ ପାଇଥିଲି ହୃଦୟକୁ ଦେଇ 

ନାହିଁ ତାର ପରିସୀମା ।

କେତେ ପରକାରେ ବୁଝାଇ କହିବି 

କେମିତି ଅବୁଝା ହୁଅ, 

ପରିସ୍ଥିତି ଆଜି ନିରବ ରଖୁଛି 

ଝରୁଛି ଆଖିରୁ ଲୁହ ।

ଅନୁତାପେ କେତେ ଜଳୁଛି ଆଜି ମୁଁ 

ତୁମକୁ ପାଇବା ପାଇଁ, 

ତୁମେ ଆଜି ପ୍ରିୟ ବୁଝୁନାହଁ ମତେ 

କେମିତି ରହିବି ମୁହିଁ ।

ଭଲ ପାଇଥିଲି ଯେବେ ବି ତୁମକୁ 

ଦେଇଥିଲି ସବୁ କିଛି, 

ସବୁ ଜାଣି ଯଦି ଅବୁଝା ରହିବ 

କହିବିନି ଆଉ କିଛି ।

ତୁମେ ଗଲା ପରେ ରହିଛି ଅନାଇ 

ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ବାଟ ଚାହିଁ, 

ଆଖି ମୋ ଆଗରେ ଚାଲିଆସ କେବେ 

କେବେ ଧରା ଦିଅ ନାହିଁ ।

ତୁମେ ମୋର ଗତି ତୁମେ ମୋର ମୁକ୍ତି 

ତୁମେ ମୋର ପ୍ରାଣପତି, 

କିପରି ତୁମକୁ ଭୁଲିବି ଜୀବନେ 

ଶେଷେ ଦେଇପାରେ ପ୍ରୀତି ।

ତୁମ ପାଇଁ ମୁହିଁ ଜାଳିଣ ଜାଗର 

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପାଶେ ଯାଇ, 

ମୋର ମନ କଥା ଗୋଟି ଗୋଟି କରି 

କହିଛି ତାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ।

ତୁମକୁ ଜୀବନେ ନ ପାଇଲେ ନାହିଁ 

ଜାଣିବି ଈଶ୍ୱର ନାହିଁ, 

ମିଛରେ ଜାଗର ଜାଳିଥିଲି ମୁହିଁ 

ପଥର ପାଖରେ ଯାଇ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରୁ ଖସିଥିଲା ଫୁଲ 

ମୋର ମନ କଥା ଜାଣି, 

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ତୁମକୁ ଦେବତା 

ସ୍ୱାମୀ ପଦେ ମନେ ଉଣି ।

ତୁମରି ଛବିକୁ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ 

ରଖି ପୂଜା କରେ ମୁହିଁ, 

ତୁମେ ମୋ ଦେବତା ମୋ ହୃଦ ଚନ୍ଦନ 

ଅବୁଝା ହୋଇବ ନାହିଁ ।

ତୁମକୁ ମୋ ରାଣ ବିକିଛି ପୂରଣ 

ତୁମରି ପାଦର ତଳେ, 

ଆସିବ ଦେବତା ପଢ଼ି ମୋ କବିତା 

ଚାହିଁ ଥିବି ସବୁବେଳେ ।

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ଲୁଚାଇ ରଖିବି 

ନ ପାଇବେ କେହି ଖୋଜି, 

ତୁମକୁ ଜୀବନେ ପାଇଛି ମୁଁ ଭଲ 

ମନ ମୋର ଅଛି ରାଜି ।

ଗରିବ ଘରର ଝିଅଟିଏ ବୋଲି 

କେତେ ଯେ କରନ୍ତି ଥଟ୍ଟା, 

ଆଜି ମୁଁ ଭାବୁଛି ସତେ କି ହେଇଛି 

ମୋର କପାଳ ଟା ଫଟା ।

ସବୁରି କଥାକୁ ଶୁଣି ଶୁଣି ମୁହିଁ 

ମୋ କାନୁ ଅତଡ଼ା ଖସି, 

ପ୍ରୀତିଭରା ଲୁହ ହୃଦ ଭରା କୋହ 

ମୋ ବୁକୁ ଧରିଛି ଗ୍ରାସୀ ।

କିପରି ତୁମକୁ ପାଇବି ପ୍ରକାଶ 

କୁହ ମତେ ଥରେ ଖୋଲି, 

ବୋଉ ମୋ ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ହେ ପ୍ରିୟ 

ଦେଖା ଦିଅ ଆସି କାଲି ।

କେତେ ଥର ମତେ ମୋ ବୋଉ ପଚାରେ 

ପ୍ରକାଶର ଦେଖା କାହିଁ, 

ଧନୀ ଘର ପୁଅ ଗରିବ ଘରକୁ 

ଆସିବ କାହିଁକି ଧାଇଁ ।

ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ 

ପାଖରେ ରହିଛି ମୁହିଁ, 

ତୁମେ ଆସିଗଲେ ସବୁ କିଛି ମୋର 

ଯିବ ତ ନିଶ୍ଚେ ଉଭେଇ ।

ସବୁ କିଛି ସହି ମରି ବଞ୍ଚି ଅଛି 

ତୁମକୁ ପାଇବା ପାଇଁ, 

ତୁମେ ଯଦି ମତେ ପର କରିଦେବ

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ମୁହିଁ ।

ଜଣା ରାସ୍ତାରେ ଅଜଣା ହେଇଛି 

ଆଖିରୁ ଆସୁଛି ଲୁହ, 

ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ଲୁଚାଇ ପାରୁନି 

ହୃଦୟେ ଉଠୁଛି କୋହ ।

ଆସିବ ଆସିବ କହିଥିଲ ତୁମେ 

ତୁମରି ପଥକୁ ଚାହିଁ, 

ଅବୁଝା ମନକୁ ବୁଝାଇ ପାରୁନି 

ତୁମେ ଅମାନିଆ ନଇ ।

ପ୍ରେମେ ପଥେ ମୁହିଁ ନିତି ଯେ କାନ୍ଦୁଛି 

ତୁମ କଥା ଝୁରି ଝୁରି, 

ସ୍ୱପନେ ତୁମକୁ କେତେ ଯେ ଦେଖିଛି 

ସରମେ ଯାଉଛି ମରି ।

କଳିକା ବୟସେ ଅଳି କରୁଥିଲା 

ବୟସର ପ୍ରଜାପତି, 

ଚୁପି ଚୁପି ମନ ଖୋଜୁଥିଲା କେତେ 

ତୁମକୁ ନିରୋଳା ରାତି ।

ଚହଟି ଫଗୁଣ ଚହଲି ଯାଏ ସେ 

ପ୍ରୀତିର ପରଶ ପାଇ, 

ନିତି ମୋ ଅବୁଝା ମନ ଖୋଜୁଥାଏ 

ତୁମରି କୋଳକୁ ମୁହିଁ ।

ନିତି ସବୁଦିନ ସପନ ଦେଖେ ମୁଁ 

ତୁମ କଥା ଭାବି ଭାବି, 

ହୃଦୟ ଭିତରେ ନିତି ଆଙ୍କୁ ଥାଏ 

ତୁମରି ରୂପର ଛବି ।

ସୁନ୍ଦରା ତୃପ୍ତିର ଅବସାଦ ନାହିଁ 

ନୂଆ ସଦା ଦିଶୁଥାଇ, 

ଯେତେ ଦେଖୁଥିଲେ ଅବୁଝା ଏ ମନ 

ତୁମକୁ ସଦା ଖୋଜଇ ।

କେଉଁ ଦିନ ମତେ ବୋହୁ କରିନେବ 

ବଜାଇ ମହୁର ବାଜା, 

ପ୍ରୀତି ପାଲିଙ୍କିରେ ଚଢ଼ି ଯେ ଆସିବ 

ଦିଶୁ ଥିବ କେତେ ମଜ୍ଜା ।

ମୋର ସାଙ୍ଗସାଥି ଝିଅ ବୋହୂ ମିଶି 

ତୁମକୁ ଯେ ଦେଖୁଥିବେ, 

ଲୁଚି ଛପି ଦେଖି ରୋଷଣୀ ଦାଣ୍ଡରୁ 

ମୋ ଆଗେ ବଖାଣି ଯିବେ ।

ସାତରାଇଜର ଧନ ତୁମେ ପ୍ରିୟ 

ରଖିବି ଲୁଚେଇ ମୁହିଁ, 

ହୃଦୟ ଭିତରେ ଲୁଚାଇ ରଖିବି 

ତୁମେ ଥିବ କୋଳେ ଶୋଇ ।

ତୁମ ବାପାଙ୍କର ତୁମେ ଜ୍ୟୋଷ୍ଠ ପୁତ୍ର 

କିପରି ଅବୁଝା ହେଲେ, 

ଧନ ଯୌତୁକ ଆଗ କରି ସେ ଯେ 

ମାମାଲି ପାଶୋରି ନେଲେ ।

ଅବୁଝା ଲୋକଙ୍କୁ କିପରି ବୁଝାଇ 

ତୁମେ ମତେ ବାହା ହେବ, 

ସେପରି ଘରର ବଡ଼ ବୋହୂ ହୋଇ 

କିପରି ମୋ ଦିନ ଯିବ ।

ତୁମରି କଥାରେ ବିଶ୍ୱାସ ରଖି ମୁଁ 

ରହିବି ତୁମକୁ ଚାହିଁ, 

ଏ ଜୀବନେ ଯଦି ପାଇ ନ ପାରିବି 

ଆର ଜନ୍ମେ ଥିବି ଚାହିଁ ।

ବିଶ୍ୱାସରେ ତୁମେ ବିଷ ଭରି ଦେଲେ 

ମୋ ପାଇଁ ଅମୃତ ସେହି, 

ତୁମ ନାମ ଧରି ସେ ବିଷ ପିଇବି 

ସତ କହୁଅଛି ମୁହିଁ ।

ତୁମେ କଲେ ପର ଖାଇବି ଜହର 

ମନେ ମୁଁ କରିଛି ପଣ, 

ତୁମରି ପ୍ରେମରେ ପ୍ରେମିକା ସାଜି ମୁଁ 

ନ କରିବି ହଇରାଣ ।

ଅତୀତ ବିତିଛି ତୁମ ପଦଧ୍ୟାୟୀ 

ତୁମେ ମୋର ଭବିଷ୍ୟତ, 

କିପରି ଭୁଲିବି ତୁମକୁ ହେ ପ୍ରିୟ 

ତୁମେ ମୋ ଜୀବନ ନାଥ ।

ମରିବି ପଛକେ ବିଷ ଖାଇ ମୁହିଁ 

ଦି ଟୋପି ସାଜିବି ନାହିଁ, 

ପର ପୁରୁଷର ବୁକୁରେ ଏ ଦେହ 

କେବେ ତୋଳି ଦେବି ନାହିଁ ।

ତୁମରି ଚାକିରୀ ହୋଇଗଲା ପରେ 

ଆସିବ ଏ ଦାସୀ ପାଶେ, 

ତୁମକୁ ଭରଷା କରିଛି ପ୍ରକାଶ 

କରିବନି ସର୍ବନାଶ ।

କହିଥିଲ ତୁମେ ସ୍ନେହ ଆଦରରେ 

ସାଉଁଳି ଦେଇ ମୋ କେଶ, 

ତୁମ ଦୁଃଖ ସୁଖ ମୋ କାନିରେ ବାନ୍ଧି 

କରିଥିଲ ସହବାସ ।

ତୁମରି ପ୍ରେମକୁ ଭୁଲିପାରୁନାହିଁ 

ମୋ ହୃଦେ ଜଳାଇ ପ୍ରୀତି, 

ବିରହ ନିଆଁରେ ପୋଡ଼ି ଯେ ମାରୁଛ 

ଏ ଜୀବନେ ନାହିଁ ଶାନ୍ତି ।

ପ୍ରେମ ପାରାଵାରେ ଭାସୁଥିଲେ ଆମେ 

ପ୍ରେମେ ଫାଶେ ଛନ୍ଦି ହୋଇ, 

ତୁମେ ହେ ଦେବତା ମୋ ହୃଦ ଚନ୍ଦନ 

ମୁଁ ଯେ ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ ।

ତୁମରି ହସରେ ହସ ଭରିଦେଇ

ନାଚିଥିଲ ଥେଇ ଥେଇ, 

କୋଳେ ଧରି ତୁମେ ଚୁମା ଦେଇ ଅଙ୍ଗେ 

କାନେ କେତେ କଥା କହି ।

କହିଥିଲ ମତେ ଚୁପି ଚୁପି କରି 

ଆଇ ଲଭ ୟୁ ବୋଲି, 

ତୁମ ଓଠ ଝରା ସେହି କଥାକୁ ମୁଁ 

ପାରୁନି ହେ ପ୍ରିୟ ଭୁଲି ।