अरुल सरू.... भाग २

अरुल सरु... भाग २

"मनातल्या मनात कुठे तरी रुसून गेलं सारं...

बस एक चूक आणि जग हरवून गेलं सारं"...

अरुल एक साधारणसा मुलगा... पण त्याची Love story साधारण नाही... सरु च रुसणं बरोबर आहे पण त्याला मात्र सोडून जाणं बरोबर नाही पण ती तरी काय करणार तिच पन बरोबर आहे......

सरु कडून Break up.... हे ऐकून अरुल अगदी शांत पने सरु च्या चेहरा कडे पाहु लागला... अरुल ला मात्र हे कडे ना कि काय करावा, काय बोलावं व सरु बोलली...

"अरुल मला विसरून जा, हे दिवस कशे जगली आहे मी ते मला माहित आहे.. नाही बघवत नाही करमत आई बाबांना अस मी नाही बघू शकत मला माफ कर चूक झाली माझी... मी तुला आधीच हे सग Clear करायला हवं होतं... सगी माझीच चूक आहे तू चांगला आहेस माझा पेक्षा better कोण तरी भेटेन तुला मी खरच तुझा लायक नाही खरच sorry... पण मी आई बाबा च्या पुढे नाही जाऊ शकत".......

अरुल काहीच नाही बोलला बस शांत पणे सग ऐकून घेतलं... सरु तिथून निगुण गेली... व अरुल तिथंच अश्या सोबत थांबून रायला.. अश्या अरुल ला समजवत होता... सग ठीक होईल अस आश्वाशन देत होता... तेव्हा अरुल स्वतःची शांतता तोडत बोलला....

"अश्या तुला महितेय... सोड काय बोलू आता सोड जाऊदे"......

"अरुल नको विचार करूस होईल सग ठीक थोडं वेळ दे जीवनाला होईल सग ठीक"......

"हां अश्या होईल सग ठीक मी करेंन सग ठीक"...... असं बोलून काय क्षण शांत थांबून अरुल उदास होऊन बोलला.....

"हे अश्या तुला महित आहे का तो दिवस, काय दिवस होता यार... खूप मज्जा आलती अपूण सगे Picnic ला गेल्तो तेव्हा... सरु आणि मी एकाच सीट वर बसलो होतो येताना सरु माझ्या खांद्यावर डोकं ठेवून झोपली होती... किती मस्त दिवस होता यार fisrt time त्या दिवस सरु माझ्या बाजूला बसली होती खांद्यावर डोक ठेवून झोपली होती... आणि मी,मी तर तिच्या स्वप्नयात गुनथुन गेल्तो केव्हा अपूण घरी पोचलो काय कळलंच नाही मला... खूप मस्त दिवस होता तो.... ,आणि ते अश्या सुट्टीन नन्तर जेव्हा सरु गावाला गेली होती तेव्हा... रोज तिच्या call ची वाट पाहत मैदानात झाडा खाली बसून असायचो... मस्त तिच्या आठवणीत शायरी करत"... जुनी आठवणी करत अरुल शांत झाला व काही क्षण नन्तर बोलला....

"प्रेम मात्र प्रेम नाही पण जग बनून जातं....

ज्या वर करो प्रेम तेच का आपल्याला विसरून जातं"...

"अश्या मी काय करू यार... सरु हे कस बोलू शकते मला... मी कसा विसरेन तिला कस शक्य आहे हे...

"अरुल समजून घे, आता सध्या काय बोलता काम नाही... लक्षात ठेव जे होत ते चांगल्या साठी होत... म विचार करू नकोस चल घरी सग चांगलच होईन.. चल घरी चल"....

अश्या अरुल ला समजवत घरी घेऊन आला...

"चल अरुल bye जा घरी आणि काळजी घे... उद्या भेटूया चल"....

"हो उद्या भेटू bye"... म्हणत अरुल घरी आला...

"कुठे होतास इतका वेळ एव्हडा उशीर होय पर्यंत करत काय होतास बाहेर"... बाबांनी रागात विचारलं

"काही नाही बाबा असच बसलो होतो"... असं म्हणत अरुल जाऊन पलंगावर वर झोपला...

"अरुल, अरुल काय झाला बर नाहीये का, डोक दुखतंय का देऊ का चेपून"..... म्हणत आईने प्रेमाने विचारलं व प्रेमाने केसात हाथ फिरवू लागली आई...

आई ने डोकं चेपून दिल व अरुल शांत निवांत झोपला....

सरु इथं विचार करते, जे केलं ते ठीक केलं कि नाही... अरुल सध्या काय करत असेल त्याने जेवण केलं असणार कि नाही सरु ला अरुल ची खूप काळजी वाटत होती, सरु विचार करू लागली....

"सरु...... बग ना समुंद्रा, यार किती भारी आहे मस्त ना"......

"अरुल थांब ना..... हा सरु बोल थांबलो.. शोना हाथ पकड ना"....

अरुल ने प्रेमाने सरु चा हाथ पकडला घट एकदम..... सरु बोलली..... "अरुल मस्त वाटय तुझ्या सोबत इथं तुझा हाथ पकडून समुंद्रा च्या किनारे किती मस्त Feeling आहे".....

"हो सरु मला पण मस्त वाटय एकदम Magical , मी पहिल्यांदा आलोय beach वर... ते हि तुझा सोबत मस्त वाटय हातात तुझा हाथ सोबती ना हा समुंद्रा... आणि किती मस्त गार वारा आहे"....

"हो ना, अरुल चल कट्यावर बसूया"..... "हो शोना चल".......

दोघही कट्यावर येऊन बसले... सरु बोलली...... "शोना ऐक ना लवकर निगुया हां घरी 5 वाजे पर्यन्त पोहचावा लागणार...... नाहीतर बाबा खूप ओरडले".....

"हो जाऊया ना अपूण tension घेऊ नकोस तू तुझ्या मैत्रीण ना inform केलाय ना तू".....

"हो केलाय ना थांब तरी परत मी एक फोन करून सांगून देते"....

"हो सांगून टाक"..... सरु ने तिच्या मैत्रीण ला फोन लावला...

"Hello.... पूजा ऐक ना अग मी अरुल सोबत आहे इथं marines ला आलीय बोलली होती ना तुला".....

"हो राणी महितेय काय झाला का"...

"अग नाही काय नाही झाला, फक्त लक्षात ठेव बाबांचा काय फोनबिन आला ना घरून तर recieve करू नकोस हा"...

"हो ग राणी नाही करत ooook, enjoy कर तू... आणि जा वेळेवर घरी"....

"हो जाते चल म बोलते नन्तर".....

"हा ठीक आहे bye"......

"हा bye ठेवते चल" ....... सरु ने कॉल ठेवला...

"Hmmm... सांगितलं"....

"ook चल काय खायचा का शोना"...... अरुल ने विचारलं...

"हो शोना चल खाऊया मी डब्बा आणलाय मस्त मी भरवते तुला"...

"अरे वाह! तर तर मज्जाच आहे मझी"......

"अच्छा"... "हो बच्चा".. "बर चल".....

सरु ने डब्बा काढला व अरुल ला प्रेमाने भरवलं.. आणि अरुल ने हि सरु ला भरवलं... डब्बा खाऊन मग अरुल ने mobile मध्ये cords connect केले.. आणि त्याचा आवडणी अनुसार जुने हिंदी गाणे ऐकु लागला... दोघे जन cords share करून गाणे ऐकत होते व स्वतःही गाणे म्हणत होते....

काही वेळ नन्तर मग सरु बोलली... "शोना गोळा.. मला हवाय आता चल ना खाऊया".....

"हो शोना चल खाऊया".....

अरुल जाऊन गोळा घेऊन आला व डोगही कट्यावर बसून समुंद्राची ची लाटं enjoy करत.. गोळा खाऊ लागले... मग काही वेळ नन्तर सरु ने अरुल च्या खांद्यावर डोकं ठेवलं आणि हाथ पकडून बोलली...

"शोना Love uhh so much... love uhh love uhh love hhhh... मला कधीच सोडून जाऊ नकोस"....

आधीचे दिवस आठवून सरु च्या डोळ्यात पाणी आलं... सरु मनातल्या मनात बोलली...

"अरुल sorry... शोना sorry पण मी काय करू मला नाही काय कळत.... बाबा कधी ऐकणार नाही आणि मी त्यांचा पुढे नाही जाऊ शकत तू मला नेहमी समजून घेतो या वेळी पण समजून घे"...

सरु रात्र भर विचार करत बसली... सकाळ झाली सरु college साठी निघाली... जाताना अरुल च्या घरा कडे पाहू लागली पण तिला अरुल दिसला नाही... आधीच सरु चा मन उदास होता व अरुल दिसला नही म्हणून सरु अजून उदास झाली... खाली मान टाकून सरु निगुण गेली... college ला पण मन लागत नव्हता... कस तरी वाटत होता सरु ला... आज काय वेगिच दिसत होती सरु अत्यंत शांत उदास... सरु च्या चेहऱ्यावरून कळत होतं कि, ती रात्र भर झोपली नाहीये... सरु ची मैत्रीण पूजा सरु ला विचारू लागली...

"सरु काय झालाय ठीक आहेस ना... काय तरी बोल"....

"सरु बोली नाही मी ठीक नाहीये मला अरुल ला भेटावस वाटय मी नाही राहू शकत त्याचा शिवाय... मी काय बोलली त्याला काल अस कस मी त्याला सोडू शकते माझावर किती भरोसा केलं त्याने आणि मी एव्हडा सग बोलली तयाला आणि तो मला काहीच नाय बोलला अगदी शांत उभा होता मला त्याचा जवळ जायचं आहे त्याला मितीत्त घालून त्याला सांगायचं आहे कि मी कुठेच जाणार नाहीये, मी आहे सोबतच आहे माफ करून टाक मला Sorry..... पूजा मी खूप चुकीचा केल ना"....

सरु खूप रडायला लागली... पूजा ने सरु ला जवळ घेतला व तिला शांत केला....

"सरु शांत हो काय नाय होणार होईल सग ठीक.... हे काय सरु relationship मध्ये अस होत असतं आणि अरुल समजूदार आहे काळजी करू नको, आपण चल अरुल ला फोन करूया.... त्याने तुझा आवाज ऐकलं कि तो कुठे हि असेल बग धावत येईल.. चल phone लाव तू अरुल ला"....

"हाँ मी फोन लावते त्याला येईल तो"..... सरु ने स्वतःला शांत करत अरुल ला फोन लावला....

"Hello... , हां कोण बोलतंय अरुल झोपला आहे आज नाही येणार तो college ला"...

सरु ने हे ऐकताच call cut केलं... call अरुल च्या आईने फोन उचला होता... सरु बोलली पूजा ला... "अरुल आज नही येणार college ला... झोपला आहे तो अजून, काय झाल असेल यार त्याला एव्हडा वेळ झोपून नसतो तो कधी.. आज कसा काय एव्हडा वेळ झोपला आहे तो"....

"सरु काय नय ग राणी एव्हडा विचार करू नकोस... झोपला असेल थोड आराम करुदेत त्याला, थोड्या वेळने परत call कर त्याला.... oook चल tension घेऊ नकोस, चल एक काम करूया मी डब्बा आणलाय खाऊया"...

"नाही पूजा मला नकोय भूक नाहीये मला नाही खायचं".....

सरु ने mobile काढला व सरु अरुल आणि स्वतःचे photos.. बगू लागली...

"बरं सोड शांत हो थोड वेळ"... पूजा बोलली सरु ला...

काही वेळ नन्तर सरु चा फोन वाजला... बगतेय तर काय अरुल चा call सरु खुश झाली...

"पूजा अरुल चा कॉल आला"... "हो अग आधी phone उचल"...... "हां उचलते ना"..

.सरु ने Call receive केला, व हळूच बोलली..... "Hello .... hello , समोरून काहीच आवाज ऐकायला येत नव्हतं... सरु उदास होऊन बोलली,... शोना बोल ना काय झाला ठीक आहेस ना डोक दुखतंय का बर वाटत नाहीये का बोल ना"...

तेव्हाच समोरून अरुल बोलला......

"haaaaa.... बोल कुठेसे तू"....

"सरु बोलली तू कुठे आहे सांग मला मी येते"

"मी college मध्ये आहे तू कुठे आहे"...

"मी canteen मध्ये आहे"...

"थांब कुठे जाऊ नकोस मी येतो तितच थांब आलोच"......

"हो थांबते... ये तू लवकर"....

अरुल canteen मध्ये आला... आणि त्याचा पाटीच अश्या पण आला......

"अरे काय भावा आज एव्हडा उशीर केलास यायला... मी घरी आल्टो तुझा, आई बोलली झोपला आहेस".....

"हो झोपलो होतो आणि ते डोक पण दुखत होतं थोडं ".....

दोघे जण गप्पा मारत मस्ती करत होते... सरु त्यांना लांबून पाहत होती... अरुल ला हसताना बगत सरु हि जरा खुश झाली... सरु पूजा ला बोलली आला अरुल मी येते पूजा बोली हो ये... सरु जाग्यावरून उठली आणि अरुल जवळ येऊन थांबली...... सरु ला बगून अश्या बोलला...

"सरु आली बग".... "अरुल बोलला हो चल चाह पिऊया"....

सरु लगेच बोलली अरुल ला... "Oye hero काय बघितला नाही का मला"....

"हो शोना बघितलं ना चल चाह पिऊया"....

अरुल सरु चा हाथ पकडून तिला सोबतीनं घेऊन आला, अरुल अश्या... सरु आणि पूजा चौघे मस्त चाह पित गप्पा मारू लागले, सरु चा पूर्ण लक्ष अरुल वर होता.... अरुल काल जे काही झाला त्यावर काहीच बोलत नव्हता, सरु ला कसतरीच होत होतं... काही वेळ नन्तर सरु अरुल ला बोलली...

"चल ना बाहेर फिरून येऊया"....

अरुल बोलला.... "ठीक आहे चल जाऊया".....

अश्या आणि पूजा ला bye करून अरुल आणि सरु दोघे college च्या बाहेर निघून आले, college बाहेर आल्यावर अरुल थांबला... आणि सरु ला विचारलं बोल.....

"कुठे जायचा".....

सरु बोलली..... "चल College च्या पाठच्या रोड ला"... बरं चल म्हणत अरुल चालू लागला, अरुल पुडे पुडे चालत होता सरु बोलली...

"अरे बापरे इतकी घाई"...... सरु ने अरुल चा हाथ पकडला व अरुल ला बोलली....

"शोना sorry ना शोना, बग ना इथं sorry शोना... बोल ना काय तरी शांत राहु नकोस ना"....

अरुल ने हळूच सरु कडे बघितल व बोलला... "शोना शांत हो relax हो काय नाही झालाय... oook, tension घेऊ नकोस"...

अरुल आणि सरु college च्या पाटी येऊन बसले अरुल ने सरु चा हाथ पकडला तिला मितीत्त घेतला व बोला......

"Love uhhhh so much shona.... जे झाल ते विसरून जा, पण लक्षात ठेव पुन्हा कधी अस बोलू नकोस कि विसरून जा... नाही आवडत शोना कस तरी वाट अस imagine करायला पण नाही आवडत भित्ति वाटते शोना अस कधीच होऊ शकत नाही, मी तुला नाही वसिरु शकत.... सरु "

"हो शोना या पुढे कधीच नाही बोलणार अस promise, sorry शोना माहित आहे मला मी तुला खूप hurt केला, मी नाही सोडणार तुला कधीच नाही आणि तुही कुठे नाही जाणार आहेस "...

सरु चा मन भरून आलं हृदयात जे काय कुठे एका कोपर्यात लपून ठेवलं होता आज ते सरु ने अरुल समोर व्यक्त केलं, सरु ने अरुल चा हाथ घट पकडला आणि खांदयावर डोकं ठेवून डोघ शांत होऊन एक मेकात गुनथुन गेले.....

अरुल बोलला सरु ला.... "शोना ऐक लक्ष देऊन मी काय बोलतो"....

सरु बोली.... "हा शोना बोलना ऐकते मी".....

"माझा कडे बग आधी इथं, इथं बग"....

सरु ने मान वर केली व अरुल कडे बगून बोलली.... "बरं बोल काय बोलतोय शोना"...

"सरु ऐक कधी पण काय पण असेल, काय पण झाला तर मला सांग share कर पण स्वतः frustrate होऊन रडू नकोस घाई गडबड मध्ये, काहीही चुकीचं निर्णय घेऊ नकोस रागात आपण नेहमी चुकीचा विचार करतो.... बग relationship आहे भांडण वगैरे होत राहतात आणि हे तर शुरवात आहे अजून या पुढे भरपूर अशी वेळ येईल, भरपूर असे किस्से होतील, तू काय म प्रत्येक वेळी अस वागशील का break up solution नसतो शोना, शोना parents आहे आपले, आणि कोणतेही parents Directly थोडं असं permission देतील आपल्या मुलीला कि जा बाबा हव ते कर फिर ज्याचा सोबत हवं त्याचा सोबत, काळजी आहे त्यांना तूझी म्हणून ओरडतात ना शोना, आपण प्रयत्न करू ना शोना मी आहे ना मी successfull बनेन मग आपण करू आपल्या parents ला convince बग शोना एव्हडच कि या पुढे अस काय extreme नाही झाला पाहिजेल".....

सरु ने अगदी शांत पने ऐकलं सग आणि अगदी स्वाभाविक पने उत्तर दिलं..... "हो शोना नाही होणार, शोना घरून खूप torture आहे काय करू मला नाही काय कळत... तुला महित आहे कोण बोलत पण नाही माझा सोबत, त्यावर ते काका ज्यांनी आपल्याला बघितल होत ते तर बाबांना बोलत होते कि लग्न करून टाका सरुचं... मला तर काहीच समजत नाही कि मी काय करू आणि शोना कोणच बोलत नाही आई पण बाबा पण... मला नाही आवडत तस शोना काय करू मी... मलाच नाही कळत काय..." हे सग सांगताना सरु च्या डोळ्यात पाणी आलं...

अरुल ने सरु ला जवळ घेतल व तिचे डोळे पुसले आणि तिला मितीत्त घेतल, तिला शांत केलं...

"शांत हो शोना चल मी आहे ना म काय tension घेते तू, तू पण ना येडी चल हस... smile ना शोना"....

सरु ने अरुल कडे बघितलं आणि प्रेमाने गालातल्या गालात हसली... प्रेमाने अरुल चा हाथ पकडून बोलली... "love uhh so much".......

सरु बोलली.. "चल शोना निघायचं का... 6 वाजत आले परत नाहीतर घरी कळलं तर वाट लागेल"...

अरुल बोलला "हो शोना चालेल चल निघूया".....

दोघ एक मेकांना bye करून घरी निघून आले.... संध्याकाळी सरू चा call किवा message काय नाही आलं... अरुल ने विचार केल घरी सगे असतील म्हणून नसेल केला...

सकाळी दोघ college मध्ये भेटले.... अणि रोज असेच कॉलेज मध्येच भेटू लागले सरु आणि अरुल ने ठरवलं कि कायहीही risk न घेता अपूण college मधेच भेटत जाऊया... आता life चांगली चालू होती... saga मस्त चालू होतं...

सग चांगला चालू होतं अरुल आणि सरु रोज college मध्ये भेटायचे... व खूप जपून रहायचे, एकदा जे झाला ते परत तसला काय झाला नाही पाहिजेल या साठी दोघ खूप काळजी घायचे... मधी मधी जेव्हा मन नाही लागायचा college ला तेव्हा, दोघ जण बाहेर हि जायचे फिरायला, पण अगदी सग plan करून ठरवून... खूप मस्त चालू होतं दोघांचं कधी movie ला, तर कधी marine drives ला... कधी गार्डन मध्ये बसून गप्पा मारत बसायचे तर कधी संधी मिळाली तर फोनवर बोलत बसायचे.... असंच करत college चे 3 वर्ष निघून गेले.. व परीक्षेची वेळ आली... आज काय अरुलच मन लागत नव्हतं college मध्ये, त्याने सरू ला विचरल....

"चल न शोना movie ला जाउया"...

सरू ने नकरला..... "पागल आहे का गप exams आलेत मला अभ्यास करायचा आहे मी नाय नन्तर कधी तरी जाऊ"...

"शोना चल न जाउया न्तर ला खुप अंतर आहे चल न आज जाउया अस काय करतेस"....

"नाहीं हट्ट करू नकोस तुला काय वाटतं की नाही exams आलेत अणि तुला Movie ला जायचा आहे आपलं last year आहे अभ्यास करायचा आहे मला"......

"अणि मला, मला नाही का करायचा अभ्यास तू अ का बोलतेस, Exams माझे पण आहे ना मी तर एवढंच बोलतोय की exams आधी थोडा chill करूया"...

"नाही तुझा chill तुझा कडेच राहुदे.. मला नाही यायच बस्स"...

"शोना चिड़तेस का पण तू... movie ला तर जायचा सांगतोय अजून काय"...

"मी नाही चिडत आहे मी फ़क्त एवढा बोलते की मला नाही यायच बस्स"...

"अरे ऐक न असा काय करतेस... नेहमी अस करतेस तू".....

"नेहमी म्हणजे इतर वेळी कधि नाही का येत मी... घरी खोट बोलून तुझ्यासाठी college bunk करून येते ना मी"...

"तुझ्यासाठी म्हणजे तुला नसतं का यायच फ़क्त मी बोलतो म्हणून येते का"... अरुल खूप चिडून सरु ला विचारू लागला

"हो तू बोलतो म्हणून येते मी फ़क्त"... सरु ने अगदी रागात उत्तर दिला

"ठीक आहे... चालेल जा college ला"...

"ठीक आहे काय, बोल".....

"काय नाय चल सोड topic जा college ला"...

"अणि तू , तू पण चल न सोबत एकत्र अभ्यास करूया ना".....

"हो शोना ठीक आहे चल मी पण येतो चल"...

सरु ने अरुल चा हाथ पकडलं आणि अशीच हलकी फुलकी नोक झोक करत दोघे.... college मधे आले आणि एकत्र library मध्ये बसून अभ्यास करू लागले..... बगता बगता exams शुरू झाले न आज शेवट चा दिवस होता exam चा paper संपल्या न्तर सगे एक मेकाना Bye करत होते, परत भेटूया कधी तरी अस promise करत होते... तसेच ईथे अश्या पूजा अरुल अणि सरू एका बाजूला थाम्बुन शरबत पिट होते व... college चा आप आपला experience share करत होते... तेवाच सरू बोलली...

"यार result चा टेंशन आहे मी पास होईल ना".....

पूजा बोलली.... "गप ग रानी एक तर तू scholar आहेस उगाच आम्हाला tension देऊ नकोस... ईथे आता कुठे तरी tension free झालीय मी न तू त्यात"...

पूजाचं असा बोलणं ऐकून सगे जोर जोरात हसू लागले... व त्यांची अशीच गमत चालू होती... म थोडा वेळ न्तर सगे आप आपल्या रास्त्या ला निघाले...

अरुल अणि सरू एकत्र घट एक मेकांचा हाथ पकडून चालत होते...

"उदया तू गावाला निघुन जाशील ना, म १ महिन्या नन्तर येशील पूर्ण १ महिना कस जाईल यार, म्हणून मला सुट्टी छे दिवस नाही आवडतं"... अरुल थोडं चिडूनच बोलला

सरू ने अरुल कड़े बघितला अणि बोलली.... "शोना ते तर ठीक आहे पण तुला माहित आहे ना.... मी कधी येतेय गाँव वरुण १ तारके ला"...

"माझा birthday मी किती सांगितलं बाबा ना पण ऐकतच नाही हड यार" ..... सरु अस म्हणत चिडु लागली अरुल वर...

"हो शोना माहित आहे आल्यावर वर करूया न तुझ birthday celebrate तू Tension का घेते... शांत शांत हो माझी शोना"....

"नाहीं पण मला तुझा सोबत birthday च्या दिवशी रायच होतं ना"..... असं म्हणत सरू अरुल ला मारू लागली... व मग रडू लागली... माझा birthday"....

अरुल बोलला.... "अरे पागल माझी शोना... sweet shona माझी angel, माझी शोना चे डोले किती छान किती सुन्दर आहे अणि शोना रडते, हे बग शोना मान्य करतो कि रडताना तू एकदम भारी, कचको, रावस डिसतेस full ठवका... मग काय तू रडत बसशील का"....

सरू बोलली "हो का"... "हो न शोना खरच चल रडणं बंद कर"....

"हो नाही रडत शोना"......

सरु ने अरुल ला मितीत्त घेतल... अणि सरू बोलली....

"बर ऐक शोना या वेळी Call वर बोलायला भेटेन की नाही माहित नाय... बाबा खुप ओरडतात, की काय सारखा सारखा phone वर असते अणि गावी सगे असतील काका वगेरे म नाही जमनार म तू mood Oooof नकोस".....

"हो शोना नाही करत.... , pakka नाही करणार"...... ummmmm "तसही तुला सांगितलं ना मी उद्या पासून मी job ला जातोय night shift आहे"...

"हो शोना सांगितलं... शोना थकशील ना आराम पण नाही भेटणार तुला".....

"हो शोना पण ठीक आहे.... कस आहे कि आज मी मेहनत करनार म एक दिवस जेव्हा future मध्ये मी succesfull होईन तेव्हा म तुला सांगता येईन ना बाबांना कि नाही तो चांगला आहे succesfull आहे... मग काय मेहनत तर करावी लागणार ना... शोना"

"हो शोना"... थोडं वेळ शांत होऊन सरु अरुल कडे पाहू लागली... आणि म लांब स्वाश घेऊन हळूच बोली.... love uhh so much अरुल".....

"Love uhhh to सरु".......

दोघेही आता घरी निघून आले... सरु खूप खुश होती आणि अरुल पण खूप खुश होता, आता थोडे दिवस भेटायला नाही जमणार त्याचा मनात दुःखं तर होतं पण तरी दोघ खूप खुश होते...

संध्याकाळ च्या bus ने सरु गावी निघून गेली... जायाचं वेळी सरु ने अरुल ला call लावला.....

"Hello शोना जातेय मी, काळजी घे आणि तू नीट वेळेवर खाऊन घे जास्त उशीर करू नकोस, काम नन्तर आधी जेवण आणि मी येतेच लवकरच"....

"हो सरु तू कुठे जातेय माझा सोबत आहेस तू माझा जवळ"...

"हो शोना मग काय सवाल आहेच मी बरं चल मी ठेवते फोन"...

"हो ठेव काळजी घे शोना Love uhhh".....

"Haaaan".... सरु ने call cut केलं

अरुल ने रात्री सरु ला good night message केला.. व अरुल झोपला गावी range नाही म्हणून सरु ऑनलाइन नव्हती.....

आज पासून अरुल जॉब ला join झाला night shift ला... दिवस भर सरु चा काय call नाही न message पण तरी अरुल खूप खुश होता... जॉब पण चांगला भेटलाय सगे नवीन friends अरुल खरच खूप खुश होता... पण तरी मनाच्या कोणत्यातरी कोपर्यात सरु ची आठवण होती....

अरुल रोज सरु ला good night, good morning message करायचा आणि अधी मधी नुसतच call करायचा वेळ भेटला कि आणि सरु हि जमलं कि call वर बोलायची.... अरुल call करून सरु सोबत दिवस भर कामावर जे काय केलं दिवस कसा गेलं सग सांगत बसायचा..... दिवस असेच निघत गेले.........

आज सरु गावरून येणार होती... नेमकं ४ दिवस पासून सरु सोबत बोलणं काय झाल नव्हता त्यात birthday च्या दिवसी हि काय बोलणं झाला नव्हतं.... पण तरी आज मात्र एव्हड्या दिवस नंतर सरु सोबत भेट होईल हे विचार करून अरुल खूप खुश होता...

अरुल ने संगी तयारी करून ठेवली होती birthday चा cake व गिफ्ट हि घेऊन ठेवला होता....

अरुल आणि सरु चे सगे मित्र, मैत्रीण जमले होते सरु ची वाट बगत... तेव्हाच सरु चा call आला...

"शोना कुठे आहेस तू आज भेटायचं ठरलं होता ना मी निघाली आहे कुठे येऊ".....

अरुल बोलला.... "college जवळ ये शोना"...

"हो शोना येते"...

काही वेळ नन्तर सरु आली व सगळ्यांना बगून shock झाली, जशी सरु आली सगे friends सरु ला wish करू लागले... व अरुल ने येऊन सरु चा हाथ पकडलं... व तिला cake जवळ घेऊन आला सरु ने cake कापला... अरुल ला भरवल मग अरुल ने सरु ला गिफ्ट दिलं... अरुल ने गिफ्ट मध्ये सरु ला wrist watch दिली व बगून सरु ते खूप खुश झाली.... friends सोबत enjoy आणि party करून... मग अरुल सरु ला गार्डन मध्ये घेऊन आला... दोघ तिथं बसून बस एक मेकांडे बगत होते...

अरुल ने सरु चा हाथ पकडला... व लांब स्वाश घेत बोलला...."hasshhh शोना खूप छान दिसतेस... आज तुला इतक्या दिवस नन्तर बगून खूप खुश आहे मी... अस वाटय कि बस्स बगत बसू तुला कितीही बघितलं तरी मन काय भरतच नाही खूप मस्त वाटय.... एक दम कचको"...

सरु बोलली...... "हो शोना मला हि खूप मस्त वाटय"...

सग चांगलच चालू होत डोघ जण मस्त एक मेकां मध्ये रमून गेलते.... खूप दिवस नन्तर भेटले होते बस्स डोघ एक मेकांना बगत बसले होते... जणो ते नाही त्यांचे डोळे एक मेकसोबत बोलताय.... अरुल सरु ला एकटक बघत होता... व बोलला "अर्ज किया है".....

सरु बोलली.... "wahhhh... मस्त किती दिवस झाले एक पण शायरी नाही ऐकली तुझी मस्त.... इर्शाद इर्शाद"

"अर्ज किया हैं"....

"श्वेत श्वेत हसी तुझी... धुंद धुंद छाया....

उन्हाड्याची गर्मी तू... तू हिवाड्या ची छाया....

फुलून दिसे गाल जेव्हा होई लाल लाल....

लाज हि तुझी जीव घेई माझा आज...

रोग हा बग ना कसा मला झाला...

राग पण तुझा लागे या मनाला प्यारा...

करूनही तुझा या मनात वास...

हृदयात कुठे तरी ठेवू लपून तुला आज"...

अरुल आणि सरु असंच प्रेमाने बोलत होते कि तेव्हाच सरु चा भाऊ म्हणजेच तिचा काका चा मुलगा त्याने सरु ला अरुल सोबत बघितलं... तो लगेच त्याचा मित्रांना सोबत घेऊन सरु आणि अरुल जवळ आला दादा ला समोर बगून सरु तर इतकी घाबरलि कि लगेच रडायला लागली... व अरुल च्या मागे लपली... सरु चा भाऊ... निलेश येऊन सरु ला अगदी रागात बोलला....

"इथं काय करतेस चल घरी निघ"...

अरुल हळूच सरु ला बोलला.... "सरु जा तू... जा सरु"

तेव्हाच निलेश ओरडून बोलला सरुला.... "ऐलकलं नाहीस का निघ बोललो ना तुला निघ इथुन".....

सरु खाली मान टाकत निघून गेली तिथून...

निलेश बोलला अरुल ला..... "काय रे लय माज आलाय का तुला, माझा बहीण च्या पाटी, साल्या कुत्र्या तुझा घरी येऊन सांगितलं होता ना काका ने समजलं नाही का तुला म".....

अरुल ने अगदी शांत पाने उत्तर दिला... "सरु मला आवडते आणि मला... ?.

इतका ऐकताच निलेश ने अरुल वर हमला केला.. व त्याचे मित्र पण सगे सोबत एकत्र मिळून अरुल ला एकट्याला मारू लागले... अरुल ला इतका मारला कि तो रक्ताने भरला... व हे सगे पोर अरुल ला असच सोडून निघून गेले..... अरुल ला डोक्यावर मार लागलं होता व रक्त निघत होतं, अरुलला डोक्यावर लागल्या मुले तो बेशुद्ध पडला तिथंच..... हे सग होताना अरुल च्या एका मित्राने बघितलं व त्याने अश्या ला बोलवून आणलं... अश्या धावत आला व अरुल ला हॉस्पिटल ला घेऊन आला... अरुल बेशुद होता डोक्यावर मार लागला होता अगदी टाके बसले त्याला...

अरुल ला admit केल... अरुल चे आई बाबा हॉस्पिटल मध्ये आले... आई तर खूप रडत होती अरुल ला अस बगून.. पोलीस complaint हि झाली पण अरुल ने शुद्ध आल्यावर पोलिसांना सांगितलं कि माझा accident झाला ... मला कोणी मारला वगैरे नाही... व अरुल च्या ह्याच बोलण्यावर case close झाला... अश्या अरुल वर खूप चिडला त्याने नेमकं जे खरा होतं ते का नाही सांगितलं पोलिसांना यावर अरुल ला खूप सुनावलं हि अश्या ने....

अरुल चे बाबानी अरुल चा हाथ पकडला... व अरुल ला बोलले....

"बाळा तू माझा एकूनता एक मुलगा आहेस अस काही करू नकोस कि या वयात मला झेपणार नाही... मी तुला अस इथं या हालत मध्ये नाही बगू शकत... सरु चे आई बाबा नाही ऐकणार विसरून जा तिला"... अरुल चे बाबा अगदी उदास होऊन अरुल ना नीट प्रेमाने समजवत होते...

अरुल बोलला.... "बाबा मी तिच्या शिवाय राहवून घेईन पण ह्या अफसोस सोबत नाही राहू शकणार कि मी माझा प्रेम मिळवण्या साठी नुसतंच प्रयत्न हि नाही केल.... मला माझा साठी एक प्रयत्न करू द्या please"...

तेव्हा आई बोलली.... "कि हां तू कर प्रयत्न कर तू, ती तर तिथं खुश आहे आणि तू बग इथं काय हालत झालीय तुझी"...

"नाही आई ती पण खुश नसेल...... आई होईल सग ठीक सग ठीक होईल".....

अरुल शांत बसला... अश्या हे सग ऐकून हॉस्पिटल बाहेर निघून आला... तेव्हा अश्या ने बघितला कि सरु तिथं येत होती चेहऱ्यावर ओढणी टाकली होती व लपत लपत येत होती... अश्या ने सरु ला ओळखला... व तिच्या जवळ गेला... व तिला बाजूला घेऊन आला.....

"कुठे चालीय आत अरुल चे आई बाबा आहे आत बसले त्याचा सोबत"...

"मला अरुल ला बागायच आहे म्हणत सरु रडू लागलि".....

सरु ला रडताना बगून अश्या बोलला.... "आता का रडतेस आधी बग जरा काय हालत झालीय अरुल ची चांगला होता माझा मित्र पण काय बोलू, तुझा भावाला समजून ठेव आणि समजवू नकोस जपून ठेव आता त्याला, जीथ भेटला तो खपला समज सोडणार नाही मी त्याला, एक द अरुल ला बरं होऊदेत मग बग तू काय करतो आम्ही"....

अश्या चं अस बोलणं ऐकून सरु खूप रडत होती आणि एक हट्ट पकडून बसली होती कि.... "मला अरुल ला बागायच आहे"....

अश्या शांत झाला व बोलला.... "चल माझा सोबत"...

अश्या सरु ला हॉस्पिटल च्या मागे घेऊन आला व सरु ने तिथून अरुल ला खिडकी मधून बघितलं अरुल झोपला होता अरुल ला अस बगून सरु खुप रडली डोक्यावर पट्टी व अरुल ची अशी हालत बगून सरु तिथून धावत निघून गेली अश्याने तिला थांबवायचा प्रयत्न केलं पण सरु थांबली नही....

प्रेम... मात्र प्रेम माणसाला काय च काय बनवून टाकतं एक प्रेम कि माणसाला काबिल बनवतं तर तेच प्रेम माणसाला कमजोर हि बनवतं..... प्रेमाला ज्याने समजलं त्याने जग जिंकला ज्यांनी प्रेमाला नाही समजलं त्यांना सर्वश्व भेटून पण त्यांची हार आहे...

अश्या ने हे जाऊन अरुल ला सांगितलं कि सरु आलती... आई बाबा होते म्हणून आत नाही घेऊन आलो पण ती तुला बगून गेली खूप रडत होती... हे ऐकून अरुल ला मनाला शांतता भेटली चेहर्यावर स्मिथ हसी फुटलि... व अरुल ने एक आतुरते सोबत अश्या ला विचारलं कि....

"सरु ठीक आहे ना"...

"हो अरुल, सारु ठीक आहे, ती चेहऱ्यावर ओढणी बांधून लपून आलती घरच्यांकडून गेली तुला बगून".... अश्या बोलला अरुल ला....

अरुल ला आज हॉस्पिटल मधून सुट्टी भेटली आई बाबा व अश्या सोबत घरी आले... अरुल ने अश्या ला सांगितलं.....

"भावा बग ना जरा सरु कुठे आहे कशी आहे घरच्यांन मुळे तर तिची हालत झाली असेल... काय तरी खबर काडून आन ना तिची भाई"....

अश्या बोला..... "हो बगतो मी"...

अश्या गेला व काही वेळ नंतर परत आला... अश्या च्या चेहरा वरून हे स्पष्ट दिसत होत कि खबर चांगली नाहीये व त्याची अरुल ला हि खात्री होती... पन जे अरुल ने ऐकलं ते मात्र अस होईल त्याची अरुल ला ठाऊक नव्हती....

अश्या ने सांगितलं अरुल...... "सरु ला बगायला मुलगा आलता घरी, तिच्या घरचे स्तड शोधताय तिच्यासाठी आणि मला पूजा कडून हे कळलं कि तिला कोण विचारणार नाही कि तिला मुलगा आवडतो कि नाही बस त्याच मूला सोबत तिचे लग्न ठरवणार आहेत घरचे"......

हे ऐकून अरुल च्या पायाखालची जमीन हल्ली... अरुल च्या मनाला धक्का बसला, अगदी शांत रहाणारा अरुल आज मात्र पहिल्यांदा रागात होता... इतका कि राग त्याचा चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसून येत होता व अरुल अश्या ला बोलला अश्या चल......

अश्या आणि अरुल डॉघही रागात होते अरुल ने ठरवलं कि पूजा कडे जाऊन मात्र एकदा कसहि करून सरु सोबत बोलायचं प्रयत्न करूया... तेव्हाच रातस्टायत अरुल ला निलेश भेटला... तो त्याचा मित्रांसोबत बसला होता व... अश्या ची नजर जशी निलेश वर पडली तो तर रागात काळा निळा झाला... अश्या अरुल ला बोलला......

'अरुल हा बग कुत्रा बोल फक्त इतच कापून टाकूया ह्याला"......

अरुल बोलला.... "अश्या गप चल सध्या काय नाही करायचं, सध्या मला सरु सोबत बोलायचं आहे"......

अरुल पुढे जाऊ लागला... तेव्हा निलेश जागेवरून उठला व बोलला...

"ए भिकाऱ्या बहिणीचं लग्न ठरलाय व्हय, ये हांका लग्नात मोफत मध्ये जेवण पण करून जा"... निलेश अशी अरुल ची खिल्ली उडवत बोलला वया निलेश चे मित्र सगे अरुल वर हसू लागले...

अश्या हे ऐकताच वळून ननिलेश च्या जवळ येऊन बोलला....... "ए बस्स झाला हां गप बस्लोय तर जास्त शांपणा करू नकोस"...

"अरे बापरे घाबरलो हां मी, अबे ए अरुल समजवं आपल्या लाडक्या मित्राला... नाहीतर जशी तुझी हालत कलती ना त्या पेक्षा बेकार हालत ह्याची होईल समजवं ह्याला"..... निलेश अगदी रागात बोलला

हे ऐकून अश्या भडकला पण अरुल बोलला अश्या थांब शांत हो.... अश्या ला बाजूला करून अरुल निलेश जवळ गेला... व अगदी त्याचा समोर थांबून त्याचा डोळ्यात डोळे टाकून एकदम शांत पने बोलला...

"लग्नाचा आमंत्रण दिल्या बदल धन्यवाद....लग्नात तर येणार मी पण लक्षात ठेव, लग्नात येणार पण व नवरी ला घेऊन पण जाणार मी ते हि सगळ्यांन समोर आणि तुला हवं ते कर , राहिली गोष्ट जेवण्याची ते तर मी खाऊन जाणार सासारवाडी ची नाहीतर काय इजत रहाणार कि जावई जेवल्या शिवाय निघून गेला"....

हे ऐकताच निलेश ने अरुल वर हाथ उचला पण अरुल ने हाथ अडत्वत त्याचा हाथ धरला व हाथ झटकत निलेश चा थोबाड पकडून बोलला...

"माझ्या होणाऱ्या मेव्हणा जेवडी इजत देतोय ना तेवडं इजत मध्ये रहा... नाहीतर तुझ थोबाड मला काय खास आवडत नाही.... तुझा बहिणी मुळे गप आहे मी नाहीतर औकात काय आहे माझी आणि लायकी काय आहे तुझी ह्याची जाणीव तुला आताच झाली असती".... रागात असा म्हणत अरुल ने निलेश ला ढकलं व बोलला.... "येतो जरा नीट काळजी घ्या अजून लग्ना ची तयारी करायची आहे.... आणि ए फुकत्यांनो तुम्हीच आपल्या ताई च्या लग्नाला यायचा हां"..... अरुल अस निलेश व त्याच्या मित्रांना अगदी रागात बोलला आणि पुढे निघुम आला....

व अश्या निलेश ला बोलला..... "काय राव उतरली का हेकडी"...

हे ऐकतच निलेश आणि त्याच मित्रांनी खाली मान टाकली... व अश्या अरुल च्या पाटी निघून आला...

निलेश आणि त्याचे मित्र तितच थांबून होते... अरुल चं असं बोलणं ऐकून निलेश ने काय नाही केलं व निलेश ची हिम्मत तुटली अरुल समोर...

अरुल आणि अश्या पूजा च्या घरी पोचले... तिच्या घरी कोण नव्हत.... पूजा ने दोघांना आत बोलावलं... आणि बसवल... पूजा ने अरुल ला सांगितलं कि.......

"अरुल तिची हालत खूप खराब आहे मी तिच्या घरी गेलती तिचे बाबा नव्हते म्हणून मला तिच्या सोबत बोलायला भेटलं व एव्हडा सग कळलं नाही तर काहीच समजल नसत.... अरुल काय तरी कर नाहीतर तुझी सरु"...

"पूजा काय नय होणार फक्त एक काम कर माझा सरु सोबत माझं बोलणं होईल अस काय तरी कर"...

"हे कस शक्य आहे आता... ह्या situation मध्ये"....

अश्या बोलला..... "सध्या situation नवे पण दोघे एक कसे होतील ते बग"...

हे ऐकून पूजा बोलली.... "थांब मी प्रयत्न करते".....

पूजा ने सरु च्या घरी तिच्या आईला कॉल लावला......

"Hello काकी ऐकाना मी पूजा बोलते, काकी घरी कोण नाहीये आई आणि बाबा बाहेर गेलेत म थोड वेळ सरु ला पाठवता का इथं"...

"नाही ती नाही येणार आता, हवं तर तू ये इथं जेवण वगैरं करून जा"...

"बरं ठीक आहे काकु"... पूजा ने फोन ठेवला....

पूजा बोलली.... "अरुल नाही काकू नही पाठवत तिला... उलटं ते तर मला तिथं बोलवताय"...

"बर ठीक आहे,..... पूजा एक काम कर माझं, तूच जा तिथं मी तुला एक पत्र लिहून देतो ते तिला दे".....

"बरं ठीक आहे जाते मी"...

अरुल ने पूजा च्या हाथी सरु साठी पत्र पाठवलं ......

"सरु.... माझी शोना घाबरू नकोस मी आहेना सोबत तू ठीक आहेस ना, नाहीयेस ना ठीक माहित आहे पण थोडे दिवस शोना मग सग ठीक होईल माझा वर भरोसा ठेव शोना तू काळजी करू नकोस मी आहे नेहमी तुझा सोबत तुझा जवळ, काय नाय होणार शोना बस्स हिमत हारू नकोस, तुझे बाबा पण ऐकतील आणि होईल सग ठीक आपल्याला लांब कोण नाही करणार माझा promise आहे तुला शोना.... love uhhh सो much शोना"......

हे पत्र वाचून सरु च्या डोळ्यातून पाणी आला... आणि सरु पूजा ला चिपकून खूप रडली.....

"पूजा सांग ना ग काय करू मी कोणाचा ऐकू कोणाला समजवू, कोणाला मनऊ मी, आई बाबा ची बाजू घेतली तर प्रेमाचा विश्वास तुटेल आणि प्रेम ची बाजू घेतली तर आई बाबा चा विश्वास तुटेल, बोल ना तूच काय करू मी... कोणाला सांगू सगे माझेच आहे यार प्रेमाला हि नाही गमवायचं मला आणि आई बाबा ला पण काय करू काय कळत नाही..... मी अरुल ला भरोसा दिला आणि आता हे सग काय होतंय काय कळत नाहीये मला".......

"ऐक जास्त विचार करू नकोस सध्या थोडं डोकं थंड ठेवून विचार कर कि तुला काय करायचं आहे जे तुझ्या मनाला वाटेल कि बरोबर आहे तेच कर"...... पूजा ने सरु ला खूप समजवलं....

"पूजा अरुल कसा आहे ठीक आहे ना... आता त्याची तबेत कशी आहे ठीक आहे ना तो".....

"हो ग राणी तो ठीक आहे काळजी करू नकोस"...

तितक्यात सरु चे बाबा आले... व पूजा तिथून निघून आली.... अरुल पूजा ची वाट बगत थांबला... होता जशी पूजा आली... अरुल ने एकदम प्रसणांची बरसात केली...

"काय झाला कशी आहे सरु ठीक आहे ना काय बोलली सरु रडत होती ना ती येडी सांग ना पूजा काय बोलली सरु"...

पूजा ने विस्तार पूर्वक जे काय घडलं ते अरुल ला नीट समजवून सांगितलं व पूजा बोलली...... "बग अरुल आता तुझवर सग depend आहे कि तुला काय करायचा आहे".... आणि पूजा तिथून निघून गेली...

अश्या बोलला.... "काय करायचा आहे म्हणजे अरुल जास्त विचार करू नको, भेंडी त्या टाकल्याला काय घाबरायचं सरु ला पळून आनुया अपूण, अरे मी आहे ना"..... अश्या अस बोलत रहायला व अरुल हे सग काय ऐकतच नव्हता आपल्याच विचारात गुंथला होता तो..... अरुल काय न बोलता तिथून जाऊ लागला... अश्या त्याला थांबवतोय पण तो काय थांबत नाहीये... अरुल तिथून निघून आला....

अरुल आणि अश्या दोघ कट्यावर येऊन बसले होते..... तेव्हा अश्या ने बघितल कि सरु चे बाबा जात होते, अश्या बोलला......

"अरुल ते बग सरु चे बाबा चायला या डोकऱ्या मुळेच सग होतंय या ला मी सोडणार नाही"..... अश्या खूप रागात बोला....

अरुल बोलला..... "हो भेंडी थांब मी बगतो"... म्हणत अरुल आणि अश्या सरु च्या बाबांचा पाठलाग करू लागले... पाठलाग करत ते लोक थेट एक सामसूम रस्त्या वर आले... तेव्हा अरुल ने सरु च्या बाबा ला थांबवलं...

"ओ काका... थांबता का जरा".... सरु च्या बाबांनी वळून बघितलं अरुल हाक मारतोय... ते थांबले व रागात विचारलं "काय रे काय झालं"...

अरुल बोलला..... "थोडं बोलायचं आहे तुमचा सोबत".....

"काय बोलायचं आहे आता तुला".....

"काका तुम्ही सरु चं लग्न ठरावताय असं कळलं मला...... तुम्ही सरु चे बाबा आहेत तिचा साठी जे काय ठरवणार चांगलच ठरवणार मुलगा पण चांगला शोधला असेल तुम्ही.... आज भले सरु खुश नाही पण पुढे जाऊन ती खुश रहाणार... माझी पण तीच इच्छा आहे कि तू खुश रहावी".......

"काका माझा सरु वर खूप प्रेम आहे मी हि तिला खूप खुश ठेवणार मला एक मौका द्या फक्त सरु ला खूप चांगला ठेवणार तुम्ही बोला काय करू मी, मी जातोय कामाला चांगला शिकलोय... तिला खुश ठेवेन बस सरु सोबत लग्न होऊद्या माझे... तुमचे हाथ जोडतो, हाथ जोडतो काका ... तिला सोडून मी नाही राहू शकत... एकूनती एक मुलगी आहे तुमची अस का करता तिचा मर्जी ने हौउद्या ना"......

सरु च्या बाबांनी सग ऐकून घेतलं व रागात अरुल ला उत्तर दिलं..... "निर्लज कुटल्या, मला शिकवू नकोस कि मी काय केलं पाहिजेल... माझा समोर कितीही बोल काय नाही होणार आणि या पुढे जर सरु चा नाव कधी तोंडावर आलं तर जीव घेईन तुझा, कळलं ना माझी मुलगी आहे मी काय पण करेंन... चल हट्ट".....

अरुल त्यांना हाथ जोडत होता.... "काका please ऐका मी खरच खूप खुश ठेवेन तिला ऐका ना काका"... पण सरु चे बाबा काय ऐकत नव्हते अरुल गुडग्यांवर बसून हाथ जोडत बोलत होता पण तरी सरु चे बाबा काय ऐकत नव्हते... अश्या ने अरुल ला उभं केलं... अरुल च एव्हड बोलणं ऐकून पण सरु चे बाबा काय ऐकत नव्हते व रागात बोलले.....

"माझ्या पोरी च लग्न मी तुझा सोबत नाही करणार नाहीच करणार जे करायचं आहे ते कर हव तर मारून टाक मला पण सरु चे लग्न मी तुझा सोबत नाही करणार, प्रेम वगैरे हे सगे फालतू चे नखरे आणि धंदे असतात... आजकाल च्या मुलांचं प्रेम भरपूर बघितलं मी कशे लोकांची पर्वा न करता आपल्या आई बाबांचा नाव घालवतात हर मला चांगलंच माहित आहे आणि तुझा काय म्हणं आहे कि माझ्याच पोरीचं आयुष्य बरबाद करू तुझासोबत लग्न करून टाकू कसं ठेवशील तिला किती कमावतो तू माहित आहे मला बोलली माझी मुलगी मला ती पण असंच समजवत होती मला काय माहित तू काय भरवलं आहे तिला कि ऐकत नाही माझी मुलगी किती गुणी किती हुशार होती पण तुझ्या पाटी पण नाय मी जे ठरवलं आहे तेच होणार".....

"काका असं नाहीये... सरु वर माझा खूप प्रेम आहे मी होईल successfull मोठा माणूस बनून दाखवेल तुम्हाला, सरु ला खरच खूप खुश ठेवणार".....

"तू काय मोठा होशील आणि जेव्हा होशील ना तेव्हा ये माझा कडे विचार करेंन मी तेव्हा, आहे तुझा कडे महिनाभर कर काय करू शकतो ते"...... हे असं अगदी रागात म्हणत सरु चे बाबा तिथून निघून गेले.....

हे ऐकून अरुल एकदम शांत होऊन तिथंच थांबला.... अश्या त्याला जसा तसा घरी घेऊन आला.... आज नंतर अरुल ने अश्या समोर सरु चा नाव कधी काढला नाही व अश्या ने हि विषय जर कधी मांडला तर अरुल फक्त ऐकायचा... जणो तो सरु ला ओळखतच नाही आज ५ दिवस झाले संध्याकाळ ची वेळ काय तरी ७:०० वाजले... होते अरुल मैदनात झाडा खाली बसला होता एक दम गुमसुम शांत व काही क्षण नन्तर अरुल स्वस्त झाला व उठून तिथून निघतच होता कि तिथं अश्या आला..

"भावा काय तू इथं एकटा बसलाय काय बोलशील का"... अरुल ने काय उत्तर नाही दिलं.... अश्या थोडा उदास होऊन बोलला.... "अरुल सरु चे लग्न ठरलय पुड्याचा महिनाला तिचं लग्न आहे आणि आता हि जर तू काय केलं नाहीस मग तर गेलाच समज तुझा प्रेम"..... अरुल काहीच नाही बोलला हे ऐकून पण....

अश्या अरुल ला ओरडून बोलला रागात..... "काय चाललेय काय तुझा मनात अरुल तिचा साठी एव्हड केला तू आणि आता जेव्हा वेळ आली आहे तेव्हा तू असा शांत झालाय काय ठरवलंय तू सांगशील काय.... जर असाच रहायला तर सरु तुला कधीच नाही भेटणार अरे सोड ना नाही ऐकत घरचे तर सोड पळवून घेऊन ये तिला भेंडी गेला सग उडत काय एव्हडा विचार करतोय"......

"अश्या खूप केलास यार तू माझा साठी अमच्या साठी... पण यार एव्हडा सोपा नाहीये... कि मी तीला पळून अनु लग्न करू तिचा आई बाबा किंवा माझे आई बाबा ची काय इजत राहणार समाज मध्ये काय नाक रहातील सांग मला भाई"..... अरुल अगदी शांत व हळू स्वरात बोलला

"अरुल तुला काय झालाय तू कधी पासून समाज चा विचार करू लागला यार".....

"अश्या........ प्रेम मात्र प्रेम असतं.... आज कळलं कि प्रेमाला अर्थ असतं"... "आज समजला कि लोक प्रेमात sucide का करतात का आपला जीव इतकं सरल पणे देऊन टाकतात... कारण कि प्रेम मात्र त्यांना कमजोर बनवून टाकतो... विचार नाही करता जमत त्यांना कि कोणाची बाजू घ्यावी... जन्म देणार पालकांची... कि साथ देणार साथीदार ची... कोणाचा विश्वास मोडावं.... कोणाला सांगावा, सरु काय आणि कशात अडकून आहे हे कळतंय मला एका मुली साठी हे सोपं नाहीये कि आपल्या आई बाबा ज्यांनी आपल्याला जन्म दिलं त्यांना एक झटक्यात अस सोडून जाणं नन्तर लोक आपल्या पालकांना खास करून मुलींच्या पालकांना कश्या नजरेने बगतात माहित आहे मला"...

"अश्या.... अश्या काय सांगू यार तुला.... कस समजावू तुला कि.... प्रेम यार अजीब आहे हे... कोणाला बलवान तर कोणाला कमजोर बनवून सोडतं... प्रेमात कोणाची हार होते तर कोण जिंकतो... प्रेमात कोण हसतो तर प्रेमात कोण रडतो... नसीब वाले आहे ज्यांना त्यांचं खरं प्रेम मिळाला... बदनसीब आहे ते लोक ज्यांचा प्रेम अधुरा रहायला..."

"प्रेम मात्र प्रेम असतं पण आज कळलं कि प्रेमाला हि अर्थ असतं"...

"नौकरी शिक्षण जात पैसा .... आज नाही पण आधी पासून प्रेमाची तुलना याच वस्तूंनसोबत लोक करतात...

अर्थ चा विचार करणं व्यर्थ आहे... प्रेम जीवनात भेटला तेच सर्वश्व आहे".....

आज अरुल चे हे विचार त्याचा व्यक्तिमत्व जाणून देत होते....

अरुल बोलला.... "अश्या मला नाही माहित कि पुढे काय होईल सरु आणि माझे लग्न होणार कि नाही, पण हे मात्र मला खात्री आहे कि तिचा वर माझा प्रेम कधी कमी होनार नाही... माझा पहिला प्रेम माझी स्वप्न सुंदरी माझा जीव आहे ती... नाही विसरणार मी तिला"...अश्या ने अगदी शांत पणे ऐकून घेतलं व अरुल ला समजून घेतलं....

अरुल चे विचार खरच खूप मोठे होते पण मात्र ह्या विचारणं मुले काय सरु भेटेन त्याला...हेच आहे प्रेम मित्रानो प्रेम करणं सोपं आहे पण त्या प्रेमाच्या बंधनाला त्या विश्वास त्या प्रेमाच्या वचनांना पूर्ण करणंच प्रेम आहे... किती love story अशी आहे कि त्यांना आपला प्रियकर नाही भेटत पण मनात मात्र तो पहिला प्रेम राहून जात.....

रात्र दिवस असेच जात होते.... असा वाटत होतं कि अरुल ने सरु चा विचार सोडून दिलाय... आणि इथं सरु ने पण हेच आपल नसीब आहे असा विचार करून जे घरचे सांगताय ते करू लागली....

अरुल रोज वेळेवर कामावर जातोय वेळेवर घरी येऊन जेवण करून आई बाबा सोबत रोज गप्पा गोष्टी करून झोपून जायचा... life अगदी simple... आणि प्रमाणे जगू लागला...

सरु च्या घरी जोर शोर ने लग्नाची तयारी चालू होती... सरु खूप उदास होती मनाला हव तस काहीच होत नव्हत... पण शेवटी काय करू शकते ती हि...

भरपूर दिवसां नन्तर आज पूजा आणि अरुल ची भेट झाली... खरं तर पूजा ला अरुल ला काय तरी महत्वाचा सांगायचं होतं... म्हणून पूजा अरुल ज्या रस्त्या वरून रोज कामावरून यायचा त्याच रस्त्याला पूजा अरुल ची वाट बगत थांबली होती... अरुल कामावरून येत होता तेव्हाच रस्टायत त्याला पूजा भेटली... पूजा ला बगून अरुल थांबला आणि बोलला......

"hiiii... पूजा कशी आहेस"...

पूजा अगदी रागात चिडून बोलली..... "अरुल तू इतका normal कशा राहू शकतो म्हणजे हेच होता का तुमचं प्रेम,..... तिचं लग्नं ठरलंय, आता तरी काय कर"...

"कशी आहे सरु ठीक आहे ना"... अरुल ने अगदी उदास मनाने व प्रेमाने विचारलं

अरुल च्या या प्रश्णाचा पूजा ने काय उत्तर दिला नाही... पूजा शांत होऊन अरुल कडे रागाने पाहू लागली... व काही क्षण नन्तर बोलली.... "अरुल ऐक मी समजते कि तू कोणत्या situation मध्ये आहेस पण विचार कर काय तरी कर"....... व असा अगदी रागात पूजा बाय बोलून तिथून निघून गेली...

अरुल घरी निघून आला.. "आई चाह दे ना".... "हाँ देते बस".... तितक्यात अश्या चा phone आला..

"कुठे आहेस आता लगेच भेट काम आहे"......

"ठीक आहे भेटतो".....

अरुल अश्या ला भेटायला आला... अश्या अरुल ची वाट बगत थांबला होता... व अरुल पोचला तिथे..

"बोल अश्या काय झाला".....

"अरुल, सरुचं लग्न ठरलंय आणि तारिक जवळ येतेय उद्या तिचं साखरपुडा आहे"....

"हो महित आहे मला"...

"म काय ठरवलं आहे तू"...

"काहीच नाही"...?

अरुल खाली मान टाकत बोलत होता... अरुल ला स्वतःची लाज वाटत होती... कि अस कसं तो हरू शकतो सरु ला कसं सोडू शकतो... तेव्हाच अरुल ला आठवलं जेव्हा त्याने हॉस्पिटल मध्ये त्याचाबाबांना सांगितलं होतं कि मला एक प्रयत्न करू द्या... हे आठवून अरुल खूप उदास झाला... अरुल ला सरु चा चेहरा डोळ्यांन समोर दिसू लागला... आणि अरुल ला सगी जुनी आठवणी आठवली प्रेमात ते बोलणं... सरु चा लाजून हसनं, कधी भांडण... तर कधी शायरी बोलून सरु ला मनवनं... व अरुलला आठवलं कि तो सरु ला एक दिवस बोलला होता..... "काहीही झाला तरी कधी मला सोडून जाऊ नकोस मी नाही राहू शकत तुझाशीवाय सरु नाही राहू शकत"......

अश्या ओरडून ओरडून बोलत होता...." अरे भावा बोल काय तरी कुठे हरवलास... ऐकतोय का मी काय बोलतोय".... अरुल तेव्हा एक दम उदास आवाजात बोलला....

"अश्या मला सरु ला भेटायचं आहे आता"...

अश्या बोलला.... "आता बोलास ना भाई तू अरुल सारखा चल मी काय तरी जुगाड लावतो भेट तू सरु ला"...

अश्या आणि अरुल दोघ सरु च्या घरा जवळ गेले... सरु चे आई बाबा बाहेर बसले होते... अश्या बोलला..... "अरुल ऐक पाठच्या रस्त्याने घूस direct घरात काय झाला तर मी आहे बगतो... तिचे आई बाबा बसलेत बाहेर काय झाला तर तुला call करेंन मी म तू निघ लगेच".....

अरुल बोलला ठीक आहे... अरुल पाटाच्या रस्त्याने भिंतुवरून उडी मारून सरु च्या घरात शिरला... लपत लपत तो घरा मध्ये आला.. सरु घरात कुठेच नव्हती... म अरुल ने मांड्यावर बघितलं सरु तिथं झोपली... होती

अरुल ने सरु ला प्रेमाने गालावर हाथ फिरवत उठवलं...

"सरु हे माझी sweet heart... उठ शोना"....

सरु उठली आणि अरुल ला समोर बगून आधी तर shock झाली आणि घाबरून बोलली.... "अरुल तू इथं कोणी बघितल तर अरुल तू जा इथून"...

"सरु सरु शांत हो शांत हो शोना"... अरुल ने सरु चे दोनी हाथ त्याच्या हाथ घेतले व तिला प्रेमाने शांत करून समजवलं...

सरु शांत झाली व लगेच अरुल ला चिपकून रडायला लागली....... "अरुल हे सग काय झाला काय चालू आहे मला नाय काय समजत कि काय करू".....

"सरु शांत हो रडतेस का... अरे मी आहे ना अजून इथं रडू नकोस होईल सग ठीक तू काळजी करू नकोस सग ठीक होईल"..... अरुल अगदी प्रेमाने सरु ला समजवत बोलला...

"कसा ठीक होईल अरुल उद्या साखर पूडा आहे मग काय नाय होऊ शकणार अरुल"...

"सरु होईल भरोसा ठेव माझावर, ऐक शोना तू काय नको करूस घरचे जस सांगताय तस कर... हेच आपलं नशीब होत"....

"अरुल काय बोलतोय तू"....

"हो सरु... जे होईल ते होईल"...

"म्हणजे तू मला सोडून जाशील विसरशील मला"....

"सरु ऐक तुला पळून नाही घेऊन जाऊ शकत मी... तुला हि तसं करायचं नाहीये... आणि तुझे बाबा नाही ऐकत काहीच नाही ऐकत बोल तू मी काय करू"....

"अरुल मनव ना बाबांना sorry बोल माफी मांग काय तरी कर"....

"सरु सग करून झाला पण तुझे बाबा नाही ऐकत आता तूच सांग मारून टाकू का त्यांना".... अरुल अगदी रागात चिडून बोलला... सरु ला

"अरुल हे काय बोलतोय तू"...

"शोना ऐक sorry... तू माझा ऐक नशिबात असेल तर भेटू चल जातो मी".... अरुल जाऊ लागला तिथून

अरुल थांब म्हणत सरु ने अरुल ला मितीत्त घेतला व खूप रडू लागली... आणि अरुल तसाच तिथून निघून आला.... आणि सरु तिथं अरुल, अरुल थांब म्हणत रडत ऱ्हाइलीं

अश्या ने जस अरुल ला बघितलं तसं एकदमच प्रश्नं करू लागला..... "अरुल काय झाला काय बोलली सरु"....

"काय नाय अश्या सोड चल बसूया कट्यावर"... अरुल ला काहीच समजत नव्हता कि काय करावा... अरुल ला राग हि खूप येत होतं कि आपलं प्रेम मिडवण्यासाठी काय करू शकत नाहीये... अरुल चा चेहरा उतरला होता... व त्याची हालत त्याचा चेहऱ्यावरून दिसत होती... अश्या ला हि समजत होतं म्हणून अश्या ने हि पूडे काय विचारलं नाही...डोघ कट्यावर येऊन बसले.... थोड्या वेळ नन्तर अरुल ला त्याचा बाबांचा फोन... आला कि लवकर घरी ये...

अरुल धावत घरी पोचला घरी बगतोय तर सरु चे बाबा येऊन बसले होते... अरुल ला बगताच रागात विचारू लागले कि कुठे आहे माझी मुलगी तिला कुटून पण माझा जवळ आण... अरुल चे बाबा उठले व सरु च्या बाबांना शांत करू लागले.. आणि बोले धीर धरा काय नाय होणार सरु ला, ठीक असणार सरु ठीक असेंल ती... शांत व्हा येईल ती...

सरु चे बाबा काय ऐकत नव्हते... नाही मला माझी मुलगी हवी आहे बस्स... अरुल ला काय समजत नव्हत... कि काय चालू आहे अरुल ने घाबरतच विचारलं कि काय झाला सरु ला... कुठे गेली ती तेव्हा सरु च्या बाबाने खिशातून एक पत्र कडून रागात अरुल च्या तोंडावर फेकलं... अरुलने पत्र उचला व बघितलं...पत्र मध्ये लिहलं होता कि...

"बाबा आई.... माफ करा मला मी सगळ्यांची गुनेहगर आहे आणि अरुल ची पण... मी कोणाला खुश नाही ठेऊ शकली ना अरुल ला ना तुम्हाला आणि म्हणूनच जातेय मी खूप लांब"....... सरु

हे वाचताच अरुल च्या डोळ्यातून पाणी आला अरुल रडत रडत धावत घरा बाहेर आला... आणि अश्या हि अरुल च्या मागे धावत त्याचा पाठलाग करू लागला.... अरुल धावत धावत संगी कडे सरु ला शोधत होता बाजारात रस्त्यात सरु कुठेच दिसत नव्हती... अरुल कसा बसा झालता ... अरुल ची तर अगदी हालत झालती... सरु ला शोधत शोधत तो स्टेशन वर पोचला संगी कडे वेड्या सारखा सरु ला शोधत होता तेव्हा त्याचा लक्ष गेला... एका कोपर्यात एक मुलगी कचेहऱ्यावर ओढणी बांधून बसली आहे... अरुल तिच्या जवळ गेला व हळूच बघितलं व त्याचा मनाला शांती भेटली... ती सुरूच होती, सरु ला बगून अरुल खुश झाला पण अजूनही तो रागात होता... अरुल ला बगताच सरु बोलली.....

"आलास तू जस तस मी स्वतःला मनवून घर सोडून निघाली होती आता का आलास तू"...

अरुल ने रडत डोक्या वर हाथ मारला.... आणि काय विचार न करता रागात सटकन सरु ला चापट मारली... सरु रडू लागली आणि बोलली..... "काय पण कर पण मी नाही येणार.... मार अजून मार मला पण मी नाही येणार... अरुल तू का आला इथं, अरुल मला नाही रहायचा तुझाशीवाय"....

अरुल ने सरु ला जवळ घेतलं आपल्या मितीत्त घेऊन सरु समोर खूप रडला ... सरु पण खूप रडत होती... अरुल बोलला... सरु चल घरी... म्हणत सरु चा हाथ पकडून अरुल सरु ला घरी घेऊन... आला

अरुल सरु ला त्याचा घरी घेऊन आला सरु तिच्या बाबांना बगून घाबरून अरुल च्या मागे लपली... तेव्हा अरुल बोलला....

"हे घ्या काका तुमची मुलगी ... सही सलामत आहे घेऊन जावा तिला म्हणत सरु चा हाथ तिच्या बाबांचा हातात दिला"...

सरु अरुल चा हाथ सोडत नव्हती पण अरुल हि मजबूर होता... तो खाली मान टाकून उभा होता आणि सरु अरुल कडे एक तक बगत होती...

सरु चे बाबा अरुल समोर बगत बसले होते... व नन्तर काय न बोलता सरु चा हाथ पकडून तिला ओळत घरी घेऊन आले.... सरु चे बाबा अगदी शांत पणे सरु ला बोलले.. जा वर माळ्यावर जाऊन बस... उद्याची भरपूर तयारी करायची आहे..... जा"...

अरुल चे बाबा अरुल ला बोलले आज मला गर्व आहे कि तू माझा मुलगा आहेस... अरुल चे आई बाबा नि अरुल चा खूप कौतुक केला...... पण अरुल खूप शांत होता... अरुल ने त्याचा बाबाला मिति मारली... व बोलला... "बाबा मी हारलो, इतके प्रयत्न करून पण सरु ला नाही मिळवू शकलो"....

अरुल च्या बाबांनी अगदी सहज पणे उत्तर दिलं... "अरुल प्रेमात हार, जीत नसते... कोणाला हि समजवायला एक क्षण खूप असतो... आणि प्रेमात बाळा कधी हि काय पण होऊ शकतं.. अजून वेळ गेली नाहीये".....

बाबांन च बोलणं ऐकून अरुल जरा स्वस्त झाला.... आणि बाबा सहित आई ला पण मितीत्त घेतलं... आणि हसत बोलला... "साखर पुड्यात अपूण पण जायचं ना.... काय आई तुझ्या सुने चा साखर पूडा आहे जावा लागणार ना"....

हे ऐकून सरु चे आई बाबा... जोर जोरात हसू लागले... व अरुल ला बोलले... "काय नाय बाळा चल सग ठीक होऊन जाईल"....

अरुल सकाळी पहाटेच उठला... व आईला कामला जातोय सांगून निघून गेलं... खरं तर आज अरुलचं मन नव्हतं अरुल कोणाला... न सांगता एकटा मैदानात येऊन बसला... विचार करू लागला... सुरू बद्दल, व सरु ला आठवत डोळे बंद करून बसला.... खूप वेळ असाच निघून गेला... व काही क्षण नंतर अरुल ने परत डोळे बंद केले... व अरुल ला एक ड्रीश्या दिसला... ज्यात भरपूर लोक जमले होते.... सरु चे आई बाबा, व अरुल ने आपल्या आई बाबा ला हि बघितलं सगे जण खूप खुश होते... आई बाबा पण खुशीने हसत होते आणि stage वर त्या मुलाने सरु ला अंगठी घातली... व सरु ने हि अंगठी त्या मुलाच्या हातात घातली... अरुल ने एकदमच डोळे उघडले... व समोर बगतो तर काहीच नाहीये... ना तो मुलगा ना सरु... ना आई बाबा... संगी कडे खूप शांतता होती... अगदी असा वाटत होतं अरुल ला कि जगात मात्र तो एकटाच आहे... आपल्याच शांतता सोबत भांडत अरुल ने होत उघडले... व शब्द काय अशे फुटले....

"रंग तो तुझा प्रेमाचा अजून ओटावर आहे...

साज तो तुझा अजूनही मनात आहे....

जगे पर्यंत हा स्वाश तुझाच रहाणार....

तू आज भले जीवनात नाही...

पण मी नेहमी तुझाच रहाणार".... अस म्हणत जेव्हा अरुल ने समोर पाहिलं तर बगून एकदम दचकून उठला... समोर सरु थांबली होती... चांगलीच नथुन थटून.. अगदी कुठल्यातरी महाराणी सारखी दिसत होती... पण इथं अरुल च्या मनात वेगच काय तरी चालू होतं अरुल ने घाबरतच विचारलं....

"सरु तू इथं, इथं कशी काय तुझं तर साखरपूडा आहे ना आज... तू इथं कशी आलीस".... अरुल ने थोडं रागवून विचारलं... "सरु तू परत पळून अली आहेस, चल तू घरी चल आधी"... असं म्हणत अरुल ने सरु चा हाथ पकडला... तिला घेऊन जात होता तेव्हाच सरु ने हाथ झटकला... आणि बोलली.....

"हो पळून आली आहे मी"..... सरु ओरडून बोलली... "अरुल कसा झाला आहेस तू स्वतः कडे बग जर देवदास दिसतोय"....

"सरु हि मस्करी ची वेळ नाहीये तू आधी सांग पळून आलीस तू"...

तेव्हाच पाठून अरुल ला ऐकायला आलं.... "पळून नाही आली सरु, मीच तिला पळवून टाकलं घरातून"....

अरुल ने जेव्हा वळून बघितलं तर सरु चे बाबा बोलत बोलत येत होते... व त्यांच्या पाटी सरु ची आई, आई बाबा, अश्या पूजा सगे येत होते....

सगळ्यांना असं समोर एकदम बगून अरुल ला काही कळत नव्हतं कि नेमकं काय चाललेय... अरुल काय विचारेन त्या आधी सरु चे बाबा... एकदम प्रेमाने बोलले...

"अरुल चुकी झाली माझी... मी तुला नीट ओळखलं नाही, मला वाटायचं कि प्रेम हे सग काय नसतं, आज कालच्या पोरांसाठी girlfriend , boyfriend हे सग तर खेळ झाला आहे... मला भीती होती कि माझ्या पोरी सोबत पण तसलं काय घडायला नको.. म्हणून मी तुमच्या प्रेमाच्या खिलाफ होतो... मला वाटायचं कि तू हि इतर मुलांसारखं वागशील आधी अस गोळ बोलून मग.... पण नाही काल जे काय झालं त्यांनतर मला कळलं कि तू चांगला आहेस... व्हाईट नाहीयेस तू... काल जर तुला हवं असलं असत तर तू सरु ला पळवून घेऊन जाऊ शकला असता पण तू असं नाही केलंस... सरु ला तू माझा कडे येऊन सोपलं... हे महित असताना पण कि मी तुझे आणि सरु च्या लागण्याच्या खिलाफ आहे, तेव्हाच मी विचार केला कि सरु साठी जर कोण चांगला मुलगा आहे तर तो तू आहेस... तुझा पेक्षा चांगला मुलगा माझ्या सरु ला जगात कुठे मिळणार नाही".... असं बोलत सरु च्या बाबांनी हाथ जोडले व बोलले... "एक दिवस सरु साठी तू माझ्या समोर हाथ जोडले होते आज मी हाथ जोडतो कि.".... हे बगून सरु च्या डोळ्यातून पाणी आलं...आणि अरुल ने सरूंच्या बाबांचे हाथ पकडले व बोलला....

"हाथ जोडू नका.. तुम्ही मोठे आहात, तुम्ही पण तुमच्या जागेवर बरोबर होते... तुमचं पण काही नाय चुकलं"... व हे ऐकून सरु च्या बाबांनी हासत हासत ख़ुशी कुशी ने... सरु चा हाथ अरुल च्या हातात दिला... व बोलले... "हे घे तुझी सरु कोन पण तुम्हाला वेग नाही करु शकत"....

अरुल ने स्मिथ हास्य सोबत सरु च्या बाबांना बघितलं व आई बाबांना बगून... सरु चा हाथ घट पकडला... आणि प्रेमाने सरु समोर बघू लागला.... तेव्हाच अश्या आला व अरुल च्या पाठी हाथ मारत बोलला... "बग भाई झालं ना"....

तेव्हाच सरु चे बाबा बोलले... "नाही अजून नाही झालं... मी ऐकलं आहे कि तू शायरी खूप चांगली करतो.. बग मला शायरी तर कळत नाय पण... आता सरु भेटली तुला म प्रेमाने एक उखाणा होउदे..... काय बरोबर ना".....

व सगे जण जोर आवाजात बोलले हाँ बरोबर....

अरुल सरु कडे बघत होता व सरु हि लाजत अरुल कडून नजर लपवत त्याला बगत होती आणि अरुल बोलला...

"जीवनात येतो एकदा प्रेमाचा वळू , सरु चा नाव घेतो हाथ जोडून"....

व उखाणा ऐकून सगे जोर जोरात हसू लागले... व सरु ने अरुल चा हाथ पकडलं आणि प्रेमाने बोलली... "Love U So Much अरुल"... आणि अगदी प्रेमाने अरुल ने उत्तर दिलं "Love U To सरु"...