उगवता चंद्र अन् मावळती लतिका

कवडसा प्रहरीचा, घाली साद तुझ्या येण्याची...

जशी खगांच्या बागडण्याने;

वाढे शोभा गगनाची!

अलवार मोती होण्यात,

भलताच आनंद वाटे मज आता...

नाही राहिली ओढ नुसत्या शिंपल्याची!

माळलास गजरा अबोलीचा,

तू जेव्हा केसांत माझ्या...

रोम अन् रोम शहारला माझा;

स्पर्शाने तुझ्या!

आता रोखत नाही लगाम कोणतीच,

अंतरीच्या स्पंदनांना...

जसा भ्रमर घाली घिरट्या,

रम्य त्या सुमनांना!

मांडला शृंगाराचा थाट मी अन्;

जवळ तू येताच क्षणात वेगावल्या,

हृदयाच्या घटिका...

पुन्हा उजाळा घेतात त्या सर्व स्मृती जेव्हा;

नजर माझी खेचून घेतात,

तो उगवता चंद्र अन् ती मावळती लतिका!