प्रेमाचा पाऊस
प्रेमाचा पाऊस


ओल संपली नात्यात
वाळून गेला जिव्हाळा,
वनव्याहूनही भयंकर
असतो एकांताचा उन्हाळा |
आपलं नाही कुणी येथे
ही सल असते नेहमी सलत,
टोचतात रोज हजारो काटे
कळ्या मात्र नाही हो फुलत |
आज तु पाहून हसलीस
स्तब्ध झालं सारं,
डोळ्यात दाटली स्वप्न
डोक्यात शिरलं वारं |
*प्रेमाचा पाऊस* पडला
पसरली कस्तुरी गंधाची दरवळ,
तुझ्या एका क्षणाच्या हसण्याने
माझ्या स्वप्नाच्या झाली हिरवळ |
विश्वासाचं नातं हे
अतूट बनतं विश्वासावर,
*प्रेमाचा पाऊस* हा प्रिय
असाच बरसू दे जन्मभर |