नैराश्य - एक वाळवी

मनात खूप काही दुखतं, काहीतरी सलतं , 

दाट गर्दीत आधार शोधतं, हल्ली असं अनेकांचं होतं .

मिळाला खांदा तर ठीक नाहीतर एकटेपण उरतं !

एकटेपणा, नैराश्य नसतेच हे , ही असते वाळवी.

लागते मनाला, नकळत खोलवर पोखरत जाते.

आश्चर्य! बाहेरून मात्र सगळे सुंदरच दिसते . 

विचित्र आवाज, खूप सारे भास,एकट्याचा प्रवास..

सुरू होतो परिचित अपरिचित सावल्यांचा खेळ !

कशाचा कशाला बसत नाही मेळ .

ना कसली जखम , ना कोणती लक्षणं !

विचारांनी सैरभैर फिरते दिशा दाही

आहे का मनाच्या रोगाला औषध काही ? 

शोध संपतो, अर्थ हरवतो जगण्यातला,

राहते केवळ रितेपण , हातात येतो तोच दोर

अन् पुन्हा एक जिवलग जीवाला लावून जातो घोर .