मृत्यू एक हितगुज

सुखासीन अंतराला

मृत्यू येतो आगंतुक

स्वैर विरक्त भावना

खुले देहाचे संदुक

डाव रोज खेळताना

दैव ठेवते कटाक्ष

बंद दरवाजे जेव्हा

खुला करते गवाक्ष

तुझे येणे झारशाही

काळ्या पाषाणाची रेघ

दुराग्रही देहातला

सदा स्मरणीय मेघ

अगा पिछा कुणी माझा

ठेवे सदाही जिवंत

श्वास वाहे नात्यातूनी

मग प्राणाची का खंत

कुण्या विरहात तसा

नसतोच मी बखळ

सदा शाश्वत जिव्हाळा

देह नश्वर अटळ

चल आता दूर जाऊ

यडताक निस्तारून

पुरे झाला हा प्रवास

सांगे मृत्यू विस्तारून