काजव्यांची पालखी

तसा तु

नसतोच कधी माझ्याजवळ 

माझी लाडकी अदा पहायला

आज बरा सापडलास 

मी ही नटली तुझ्यासाठी 

मोकळा केशसंभार 

तू सावरशिल माझ्या कुंतलाना

मात्र आज चांद का रुसला असेल

कुठे जाऊन बसला असेल  

सर्वत्र काळाकुट्ट अंधार

आपल्या प्रेमाची साक्ष देणारा कुणीच नाही  

मोगरा ही आज दरवळत नव्हता

वाऱ्यानेही जणू सुट्टी घेतली

शुद्ध त्यांना तू माझा हात हातात घेतला

अन् चांदन्यानेही बट्टी घेतली 

तिच्या मांडीवर डोके ठेवून

घेत होती शोधाशोध सर्वांचा 

नाही कुणीच 

निरागस डोळे तारांगण शोधतांना 

माझा हात तू हातात घेतला 

अन्  

ओंजळीत सुख घेऊन आली

काजव्यांची पालखी  

चांदण्याचं कोंदण  

चंद्राचं झगमगण 

सर्वांची झिज भरुन काढतं 

केलीस रात्र दैदिप्यमान 

अन् 

धुंद प्रणयात न्हाऊन निघालो 

 तु आणि मी