गण्या..

गण्या माझा बालपणी पासुन चा मित्र होता 

तसं असून गण्या, माझ्याच वर्गात शिकत होता ।।

गण्याच्या पॅन्टला मागे, रोजच ठिगळ दिसत होती।

दुसरा पॅन्ट घ्यावा एवढी ऐपत , गण्याच्या बापाची नव्हती ।।

तरी गण्या कधीच कोणासमोर लाजत नव्हता ।

दरवर्षी अभ्यास करून, वर्गात पहिला येत होता ।

बाप होता गरीब तरी , त्यानं पैशाचा जुगाळ केला।

गण्याला इंजिनिअरिंगला ,प्रवेश मिळवून दिला ।।

गण्या चांगल्या मार्काने , इंजिनिअरिंग पास झाला ।

लगेच विदेशातून त्याला , नौकरीचा कॉल आला ।।

मायबापाचा विचार न करता , गण्या विदेशी निघून गेला ।

त्याच दिवशी समाजाच्या नाही , गण्या माझ्या नजरेत मेला ।।

गण्या फोन करेल म्हणून, बाप रोजच वाट बघत होता ।

बापाला फोन करायला, गाण्याला वेळचं मिळत नव्हता ।।

बापाच्या पुण्याईला विसरणारी औलाद, मला गाण्यात दिसत होती ।

अरे , त्याच बापाने गाण्यासाठी, दिवसाची रात्र केली होती ।।

गण्या पास झाल्यावर मायेनं , बायकांना वाटली होती साखर ।

आज त्यांच्याच ताटात नव्हती, चतकोर सुद्धा शिळी भाकर ।।

गण्याच्या घरी गेलो आणि, गाण्याला मी फोन केला ।

गाण्यानं एक -दोन नाही, चौथ्या वेळेस फोन उचलला ।।

बापाचं नाव घेताच गण्या, नको देऊ व्यस्त आहो मनला ।

लगेच घरात जाऊन बापानं , जहर पिऊन निरोप घेतला ।।

पोरगा बोलत नाही हा दुःख, त्याला सहन झाला नसावा ।

सांगा, त्या अडाणी बापानं, कोणता पाप केला असावा ।।

नवऱ्यावाचून जीवन नको म्हणून, मायेनं प्राण सोडला होता ।

मी गण्याला फोन लावत होतो , गण्या व्यस्तच दाखवत होता ।।