धागे हे रेशमाचे

धागे हे रेशमाचे कसे ते गुंतलेले

वसंत तो बहरला अन् मेघ दाटलेले

नाजूक तू परी अन् मीही तुझा दिवाना

किंकिन काकणांची तुझा असा तराणा

शब्दांच्या या सरी अन् ओथम्बल्या तुजपाशी

कळपात दिवान्यांच्या मी एकटा शहाना

मज आस लागलेली नाजूक त्या क्षणांची

तू साद द्यावी मजला हे वेध लागलेले

धागे हे रेशमाचे कसे ते गुंतलेले

वसंत तो बहरला अन् मेघ दाटलेले

हा स्पर्श तुझा सखीये मज खुणावितो आज

खुल्या तुझ्या केसुंचा शोभून दिसे साज

हरवून जातो मीही खुळ्या तुझ्या रुपात

बाहुत माझ्या शिरण्या का दाटलेली लाज

सखे बोलकी हो ओठातूनी मुक्या या

तुझे शब्द ऐकण्याला हे अधर आतुरलेले 

धागे हे रेशमाचे कसे ते गुंतलेले

वसंत तो बहरला अन् मेघ दाटलेले