ચેમ્પિયન”

“તુ ઘંટી બિગ બેંગ દી, પૂરા લંડન ઠુમક દા..”

પૂરો પંજાબી માહોલ જામી ગયો હતો. હરપાલસિંગ અને કરતારસિંગના પરિવારમાં આનંદનો સાગર ઉછાળા મારી રહ્યો હતો. કેમ ન મારે?

બંને લંગોટિયા દોસ્તોના સબંધને આજે વેવાઈ નામની મહોર લાગી હતી. હરપાલના દિકરા તેજપાલની સગાઈ કરતારની દીકરી ગુરજ્યોત કૌર સાથે નક્કી થયાનું ફંક્શન ચાલતું હતું. બંને પક્ષે હરખ હિલોળા લેતો હતો. મોટા ટિક્કાની રસમ નિર્વિઘ્ને પતવાની તૈયારીમાં હતી. બસ, તેજપાલને ભાલે સાસુમા ચાંદલો કરે એટલી જ વાર હતી.

નમણી છતાં ખડતલ ગુરજ્યોત મનમાં ને મનમાં સતરંગી સપનાઓ સજાવી રહી હતી. નાનપણથી સાથે ઉછરેલો અને બચપનની માસુમ દોસ્તી પછી હવે જેને માટે મીઠી લાગણી ઉછરતી જતી હતી તે પડોશમાં રહેતો ચંગો યુવાન તેજપાલ થોડા વખતમાં માથે સહેરો બાંધીને બાજુના ઘરમા કાયમ માટે લઈ જવા આવવાનો હતો. જે કોઠીમાં બચપનથી વગર રોકટોક પોતે રમવા જતી, લોહરીના તહેવારમાં બંને પરિવાર સાથે અગ્નિની પૂજા કરતી, તેજપાલ સાથે સંતાકૂકડી રમતી ગુરજ્યોત એ દહેલિજ પર શુકનવંતા થાપા મારીને પ્રવેશ કરવા આતુર હતી.

થોડો શોરબકોર થતાં સપનામાંથી જાગ્રત થઇને ગુરજ્યોતે આમતેમ નજર ફેરવી. સામે ખુરશી પર તેજપાલ અને સામે પોતાની બીજી-બાઉજી હાંફળાંફાંફળાં હાથ જોડીને કંઈ વાતચીત કરી રહ્યાં હતાં.

દોડીને ગુરજ્યોત નજીક ગઈ. ત્યારે હરપાલઅંકલ કહી રહ્યા હતા,

“ઓયે કરતારા, દેખ યારા આપણી દોસ્તી સરઆંખો પર. પણ શાદી-બ્યાહના મામલે હું રિવાજમાં પૂરું માનું છું. મોટા ટિક્કામાં એક લાખ રોકડા અને એક કિલો ચાંદી લઇશ. બ્યાહ વખતે પચ્ચીસ તોલા સોનું. બાકી તારી કુડીને તું સુખી રાખવા જે આપીશ તે લઈ લઇશ. દહેજ મને ગમતું જ નથી.”

કરતાર હક્કા હક્કા હતો. ખેતીની જમીનમાંથી જે ઉપજતું એમાંથી ઘર ખુશી ખુશી ચાલતું. સાદો સીધો પરિવાર અને એક જ દીકરીનો વ્યવહાર એટલે મનમાં બહુ તૈયારી ક્યારેય નહોતી કરી.

એમાંય હરપાલના દીકરા સાથે વાત પાક્કી થઈ ત્યારે તો વધુ નિશ્ચિંતતા લાગી હતી.

“સાડા યાર હૈ, ફેર કોઈ ગલ નહીં..”

પણ પરિસ્થિતિ પ્રતિકુળ કરવટ લઈ ગઈ. જેમ તેમ હાથ પૈર જોડીને મોટો ટિક્કો તો નિભાવ્યો. મહેમાનો વિદાય થયા. શાદી પર બાકીની બધી રકમ ભરપાઈ કરવાની ખાતરી લીધા પછી જ હરપાલે રસમ પૂરી કરી હતી.

બે-ચાર દિવસથી બાઉજી-બીજી બહુ ચિંતામાં હોય એવું લાગી રહ્યું હતું.

રાત્રે જમવાના ટેબલ પર ગુરજ્યોતે બીજીનો હાથ પોતાના હાથમાં લઈ કહ્યું,

“બીજી, કિ ગલ હૈ ? બહુ ફિકરમાં લાગો છો.”

બાઉજીએ ચહેરા પરના હાવભાવ પલટી નાખતાં દીકરીને માથે હાથ ફેરવીને કહ્યું,

“તુસી ફિકર ના કર. રબની દુઆથી બધું ઠીક થઈ જશે.”

પણ ગુરજ્યોતના અતિશય આગ્રહની આગળ મા-બાપ લાચાર થઈ ગયાં.

“એક ગલ સુણ, બધો મળીને શાદીમાં પંદર લાખનો વ્યવહાર કરવાનો છે એવો સમધિજીનો સંદેશો આવ્યો છે. ઉપરાંત તને આપીએ એ અલગ, બારાતીઓની સરભરા અલગ, આપણી સાઇડની પરિવારનો વ્યવહાર અલગ- કુલ મળીને પચાસ-સાંઇઠ લાખ તો રમતાં રમતાં થઈ જાય છે. પણ તુ ચિંતા ન કર. વાહે ગુરુ મદદ કરશે.”

ગુરજ્યોત એ રાતે પડખાં ફેરવતાં એક મક્કમ કટ્ટર નિર્ણય પર આવી પહોંચી.

સવારે હરપાલસિંગના ઘરમાં કંઇક ધમાલના અવાજ આવતાં પડોશીઓ ભેગાં થઈ ગયાં. કરતાર પણ સપત્નિ ત્યાં પહોંચી ગયો. કોઠીમાં અંદર દાખલ થતાં એના પગ રોકાઈ ગયા. હરપાલ અને તેજપાલની સામે ગુરજ્યોત રણચંડી સમી ખડી હતી. હરપાલને કહી રહી હતી,

“તુસી તો બાઉજી દે દોસ્ત હો, તેનુ સબ પતા હૈ. બાઉજીની પરિસ્થિતિ તમને ખબર છે. મારા બીજી-બાઉજી કેવી રીતે તમારી માંગ પૂરી કરશે ?

ઓયે તેજ, તુ તો આધૂનિક બંદા હૈ. તારા આવા હલકા વિચાર ?

આજથી હું તારી સાથે અને તારા પરિવાર સાથેનો સંબંધ ફોક કરું છું. મારા બાઉજીએ મને શિક્ષણ એટલે જ આપ્યું કે હું સારા-નરસા માણસનો ભેદ પારખી શકું.”

અને કરતારસિંગ મનમાં દીકરીના વિચારવૈભવને બિરદાવી રહ્યા. સમય તો એની રફતારથી વહેતો જ રહ્યો. આજ કરતારસિંગની કોઠીમાં નવવધૂ જેવો શણગાર થયો હતો.

સતત ત્રીજા વર્ષે વિમેન બોક્સિંગમાં સ્ટેટ લેવલ પર ગોલ્ડમેડલ જીતીને પાછી ફરેલી ગુરજ્યોતકૌર શહેરમાં વિવિધ સંસ્થાઓ દ્વારા મબલખ સન્માન પામીને ઘેર પહોંચી રહી હતી. અને હવે આંતરરાષ્ટ્રિય લેવલ પર દેશનું પ્રતિનિધિત્વ કરવા જઈ રહી હતી. ગુરજ્યોત બારણે આવીને ઉભી. બીજીએ ઓવારણાં લઇને ઘરમાં લીધી. કેટલીય ચેનલ, ન્યુઝપેપરના કેમેરા ફ્લેશ થતા રહ્યા. ફોનની ઘંટડી સતત રણકતી હતી.

કરતારસિંગ ગર્વથી છલકતા હતા.

“બેટા, તુસી સાડા નામ રોશન કર દિતાં.”

બધો હલ્લો પૂરો થતાં ગુરજ્યોતે પોતાના રુમમાં પહોંચીને રુમ બંધ કર્યો. કબાટમાં એક ગોલ્ડમેડલનો વધારો થયો હતો. અને ખુન્નસમાં પણ.. ગુરુજ્યોતે જિંદગીની બોક્સિંગ બેગ પર લખાયેલા એક નામ પર મજબૂત ગ્લોવ્ઝ પહેરીને પંચ ઉપર પંચ માર્યા કર્યા.

આંખમાં જ્વાળા ભરીને આગલે દિવસે ગુરજ્યોત તેજપાલના ઘરની ડોરબેલ મારી રહી હતી. ઘર ખુલતાં સામે ઉભેલા હરપાલસિંગને ઝુકીને કહ્યું,

“પેરી પોના ચાચાજી.”

હરપાલ સ્તબ્ધ હતો ત્યાં જ અંદર જઇને તેજપાલની સાથે હાથ મેળવીને ગુરજ્યોતે કહ્યું,

“આ બધી સફળતા પાછળ તારો મોટો ફાળો રહેશે. તેં મારામાં લડવાનું ઝનૂન ભરી દીધું.”

તેજપાલની આંખમાં સવાલ વાંચીને એનો હાથ પકડીને પોતાના રુમમાં બોક્સિંગ બેગની સામે એને ખડો કરીને ગુરજ્યોતે કહ્યું,

“દેખ, ઉથે દેખ..”

તેજપાલ બોક્સિંગ બેગ પર પોતાનું નામ મોટા અક્ષરે લખાયેલું વાંચીને ભયભીત થયો ન થયો ત્યાં ગુરજ્યોતે બીજો ચાબખો માર્યો,

“દોસ્ત, બચપનની દોસ્તી મેં નિભાવી પણ તને ન આવડી. એવા દગાબાજ ઇન્સાનની મારી જિંદગીમાં અહીયાં જ જગ્યા છે.”

અને કરતારસિંગ દી કુડીએ બીજા દિવસથી ઘરમાં ફરી બોક્સિંગ બેગ પર બેવડા ઝનૂનથી પ્રેકટીસ કરવાનું ચાલુ કરી દીધું.