અનનેચરલ ઇશ્ક
અનનેચરલ ઇશ્ક
સરરરરરરર..... સરતી જતી બુલેટ ટ્રેનના ઈકોનોમી કોચમાં બેઠેલા રવિશની સ્માર્ટવૉચમાંથી બીપ....બીપ...નો અવાજ આવતા રવિશે વોચનું બટન પ્રેસ કરી મેસેજ વાંચ્યો ત્યારે એને યાદ આવ્યું કે આજે એણે રિમાઈન્ડર સેટ કર્યું હતું જે એને યાદ અપાવી રહ્યું હતું કે યુનિટેક ટેકનોલોજીના મેનેજીંગ ડાયરેકટર સાથે સાંજે પાંચ વાગે એની મિટિંગ ગોઠવેલી હતી, એણે વૉચમાં જોયું તો સમય હતો બપોરના ૩-૩૫ નો. એપ્રિલ મહિનાની બપોર હતી એણે ટ્રેનની વિન્ડોમાંથી બહાર જોયું તો ટ્રેન સી-લિંક બ્રિજ ક્રોસ કરી રહી હતી. એણે ફરીથી સ્માર્ટવૉચનું બટન પ્રેસ કર્યું અને બ્રિફકેસ ખોલી, બ્રિફકેસની અંદરની બાજુની ઉપરની સાઈડ એક સ્ક્રીન ઓપન થઈ અને રવિશે બનાવેલું પ્રેઝન્ટેશન પ્રોજેકટ સ્ટાર્ટ થયું. જેમ જેમ પ્રેઝન્ટેશન આગળ વધતું ગયું તેમ તેમ રવિશના ચેહરા પર પરસેવાની સાથે નર્વસનેસ પણ વધતી ગઈ. એણે બ્રિફકેસના સાઈડ પોકેટમાંથી એક કેપસ્યુલ શેપની નાનકડી બોટલ કાઢી અને એને ખોલી પોતાના મોઢા પર કોલોન સ્પ્રે છાંટયું એટલે એની ઠંડકથી એને થોડું રિલીફ થયું. પ્રેઝન્ટેશન પૂરું થયા પછી રવિશે બ્રિફકેસ પાછી લોક કરી અને માથામાં હાથ ફેરવી વાળ સરખા કરી ઊભો થયો. સ્ટેશન આવતાં ટ્રેન ઊભી રહી અને ઓટોમેટિક દરવાજો ઓપન થયો એટલે રવિશ ટ્રેનમાથી ઉતરી પૂર્વ તરફના બ્રિજ તરફ ચાલવા લાગ્યો. બ્રિજ પાસે બે મોટી કેપસ્યુલ લિફ્ટ હતી અને બે એલિવેટર હતા, એ ઝડપથી લિફ્ટમાં એન્ટર થયો અને લિફ્ટ સડસડાટ ઉપર ગઈ, ઉપર જઈ લિફ્ટ ઊભી રહેતાં, બીજા પેસેન્જરો સાથે એ પણ બહાર નીકળી, પેવમેન્ટની લેન પાસે ઊભો રહી પાછું સ્માર્ટવૉચનું બટન પ્રેસ કરતાં જ એના સ્પોર્ટ્સ શૂઝની નીચેથી બે-બે ની જોડીમાં નાના વ્હિલ બહાર નીકળ્યા અને રવિશ પણ એરો કરેલી લેનમાં બીજા છ-સાત પેસેન્જરની જેમ સરકવા લાગ્યો. સ્માર્ટવૉચના બટન પ્રેસ કરતો પગને વળાંકોની દિશામાં વાળતો રવિશ દસેક મિનિટ પછી યુનિટેક ટેકનોલોજીની મલ્ટીસ્ટોરીડ બિલ્ડીંગના મેઈન ગેટ પાસે આવીને ઊભો રહ્યો. ગેટના એન્ટ્રન્સ પર ઊભા રહેલા રોબોટે એની વિશિષ્ટ આંખો દ્વારા રવિશની બોડીનું ટોપ ટુ બોટમ સ્કેનિંગ કર્યું અને કોઈ વાંધાજનક સ્થિતિ ન જણાતાં એણે રવિશના ડાબા હાથે નંબર ધરાવતું એક હોલોગ્રામ સ્ટીકર લગાડ્યું અને રવિશ પોતાનો ડાબો હાથ એક બિલ્ડીંગના ગેટ પર લાગેલા મશીન પર મૂક્યો એટલે બિલ્ડીંગનો ટ્રાન્સપરન્ટ કાચનો દરવાજો ખુલતા જ રવિશ આલીશાન અને અદ્યતન ટેકનોલોજી ધરાવતી ઓફિસના કોરિડોરમાં દાખલ થયો.
કોરિડોર વટાવી રવિશ જમણી બાજુએ આવેલી કાચના દરવાજાવાળા ચેમ્બર પાસે આવી ફરીથી પોતાનો ડાબો હાથ દરવાજા આગળ ધર્યો એટલે દરવાજો ખુલી ગયો અને એ અંદર પ્રવેશ્યો. લગભગ ૧૫-૨૦ જણ આરામથી બેસી શકે એટલી વિશાળ ચેમ્બરમાં પહેલેથી જ ચાર વ્યક્તિઓ પોતાની ડેસ્ક ઓપન કરી સ્ક્રીન પર પ્રોજેક્ટની ડિટેલ વાંચી રહી હતી. જેવો રવિશ ચેમ્બરમાં એન્ટર થયો એટલે કંપનીના એમ.ડી. મિસ્ટર દુષ્યંત વાધવાએ પોતાના સ્માર્ટ ગ્લાસ પહેરી રવિશને સ્કેન કરી બધું બરાબર હોવાની ખાતરી કરી એના માટે રિઝર્વ મૂકેલી ડેસ્કચેર પર બેસવા નિર્દેશ કર્યો એટલે રવિશ ત્યાં બેઠેલા દરેક મહાનુભાવોનું અભિવાદન કરી ચેરમાં બેસી ગયો. લંબગોળ ટેબલ ફરતે ગોઠવાયેલી દરેક ડેસ્કની સામે એક-એક ફાઈલ મૂકેલી હતી અને સાથે નાનકડા બોક્સમાં વિવિધ કલર અને ફ્લેવરની સોપારી કરતા થોડી મોટી સાઈઝની ત્રણ-ચાર ટ્રાન્સપરન્ટ ચ્યુએબલ ગોળીઓ મૂકેલી હતી જેથી મિટિંગ દરમ્યાન જો કોઈને તરસ લાગે તો એમાંની મનગમતા ફ્લેવરની ગોળી મોઢામાં મૂકી પોતાની તરસ છીપાવી શકે એ સાથે જ ફાઈલની બાજુમાં ગ્રીન અને રેડ એમ બે બટન લાગેલા હતા. ગ્રીન બટન પ્રેસ કરવાથી વુડન ફ્લોરિંગમાંથી એક ફાઈબર શીટ બહાર આવતી એને જે ડેસ્કનું બટન દબાવાયું હોય એની ફરતે એક સાઉન્ડપ્રુફ કેબીન જેવું આવરણ તૈયાર થઈ જતું જેથી કોઈને ફોન પર વાત કરવી હોય તો બાજુમાં બેઠેલી વ્યક્તિને ડિસ્ટર્બ ના થાય. રેડ બટન દબાવવાથી સામે મૂકેલી ફાઈલ ઓપન થતી અને છતમાંથી આવતા લેઝરબીમ્સથી જ એમાંની વિગત વાંચી શકાતી અન્યથા એ ફાઈલ બ્લેન્ક દેખાતી. દરેક ડેસ્કની નીચે એક બ્લુ બટન હતું જે પ્રેસ કરવાથી ફાઈલની નીચે ફાઈબર પ્લેટ ખુલી જતી અને ફાઈલ એ ખાંચામાં ફિક્સ થઈ જતી અને ઉપર પાછું ફાઈબર કવર લાગી જતું. મહત્વની વાત તો એ હતી કે દરેક ફાઈલમાં જુદી જુદી વિગત હતી અને એ દરેક ફાઈલ ધરાવતી વ્યક્તિ એક સ્પેશિયલ પાસવર્ડ ધરાવતી હતી જે ફાઈલ એ પર્ટીક્યુલર વ્યક્તિ દ્વારા જ ખાંચામાંથી બહાર કાઢી શકાતી. એક સિક્રેટ મિશન માટે જ મિસ્ટર વાધવાએ આ બધી વ્યક્તિઓ સાથે એમની આ સ્પેશિયલ ચેમ્બરમાં મિટિંગ ગોઠવી હતી.
રવિશ એક અંતર્મુખી સ્વભાવ ધરાવતો શાંત પણ ટેલેન્ટેડ યુવાન હતો. એની માતા તનુજા સાથે એ મુંબઈના પૂર્વીય પરામાં રહેતો હતો. ઈલેક્ટ્રો મિકેનિઝમ વિથ સ્પેસ સાયન્સમાં એણે એન્જીનીયરીંગ કર્યું હતું. એના પિતા જગદીશ સેન એક કોર્પોરેટ કંપનીમાં ઉચ્ચ હોદ્દા પર કાર્યરત હતા પણ રવિશ જ્યારે દસ વર્ષનો હતો ત્યારે જ એના પિતા ઝેરી વાઈરલ ઈન્ફેક્શનનો ભોગ બની આ ફાની દુનિયા છોડી ગયા હતા. રવિશ એના પિતાની બહુ જ નજીક હતો. એના પિતા એના માટે સમસ્ત વિશ્વ હતા અને એટલે જ પિતાના મૃત્યુ બાદ એ અંતર્મુખી બની ગયો હતો. એની માતા તનુજા કોલેજમાં લેક્ચરર હતી. માં-દીકરો બંને સુખેથી રહેતા હતા. એન્જીનીયરીંગ પૂર્ણ કર્યા બાદ રવિશ યુનિટેક ટેકનોલોજીમાં જુનિયર રિસર્ચ ઓફિસરની પોસ્ટ પર નિયુક્ત થયો હતો. એની કાર્યદક્ષતા, નિષ્ઠા અને પ્રામાણિકતા જોઈ કંપનીના એમ.ડી. મિસ્ટર વાધવાએ એને એક સિક્રેટ મિશનમાં સામેલ કરવાનું નક્કી કર્યું હતું અને એની માટે જ આજે મિટિંગ ગોઠવવામાં આવી હતી.
મિસ્ટર વાધવાએ રવિશનો પરિચય બેઠેલી ચાર વ્યક્તિઓ સાથે કરાવ્યો.
"મિસ્ટર રવિશ, આ છે આપણી કંપનીના સિનિયર મોસ્ટ ઓફિસર મિસ્ટર આકાશ ખુરાના," રવિશે એમની સાથે હેન્ડ શેક કર્યા. મિસ્ટર ખુરાના લગભગ પિસ્તાલીસ વર્ષના, બેઠી દડીના થોડા ઘઉંવર્ણા અને આંખોમાં ભારોભાર અનુભવની ચમક ધરાવતા સિદ્ધાંતવાદી વ્યક્તિ હતા.
"આ છે મિસ્ટર કુલદીપ શર્મા, આપણી કંપનીના સાયન્ટિસ્ટ અને રિસર્ચ ઓફિસર," રવિશે નોંધ્યું મિસ્ટર શર્મા પણ આશરે પિસ્તાલીસ-પચાસની વય ધરાવતા આધેડ પણ ઊંચો અને પાતળો દેહ અને ગૌર વર્ણ ધરાવતા હસમુખા વ્યક્તિ હતા.
"આ છે મિસિસ શેફાલી કૃષ્ણન, મિસ્ટર શર્માની આસિસ્ટન્ટ," રવિશે સ્માઈલ સાથે એમનું અભિવાદન કર્યું. મિસિસ શેફાલીનું વ્યક્તિત્વ આકર્ષક હતું, એ લગભગ ચોત્રીસ-પાંત્રીસ વર્ષની સપ્રમાણ દેહયષ્ટિ ધરાવતી હતી.
"અને આ છે મિસ્ટર ગૌરાંગ દવે, આપણા ચિફ એકાઉન્ટન્ટ," રવિશે એમની સાથે પણ હેન્ડ શેક કરી પોતાની ચેરમાં બેઠો. બેસતાં પહેલા એણે નોંધ્યું કે મિસ્ટર દવે પણ લગભગ એની જ ઉંમરનો એટલે કે છવીસેક વર્ષનો તરવરિયો યુવાન હતો.
રવિશ આ બધાને આજે પહેલીવાર જ મળી રહ્યો હતો કેમ કે એ કંપનીની બ્રાન્ચ ઓફિસમાં જોબ કરતો હતો અને આજે પહેલીવાર જ એ કંપનીની હેડ ઓફિસમાં આવ્યો હતો. એને એ વાતની પણ નવાઈ લાગી રહી હતી કે એકસો વીસ જેટલા એમ્પ્લોઈઝ ધરાવતી કંપનીમાં એને જ આ સિક્રેટ મિશન માટે સિલેક્ટ કરવામાં આવ્યો હતો.
બે દિવસ પહેલા જ રવિશને મિસ્ટર વાધવાએ સિક્રેટ મિશનની મિટિંગ માટે સિલેક્શન કર્યાની જાણકારી મેઈલ દ્વારા આપી હતી. છેલ્લા આઠ મહિનાથી એણે ઓફિસ જોઈન કરી ત્યારથી ઓફિસમાં પોતાના કામથી કામ રાખીને જ કામ કરતો હતો. સમયસર આવવું, પોતાનું કામ કરવું ને સાંજે પાછું સમયસર નીકળી જવું. કોઈની સાથે કોઈ જ વાતચીત નહીં. ટોલ અને હેન્ડસમ હોવાથી ઓફિસની કેટલીયે કુંવારી કન્યાઓ એની આસપાસ મંડરાતી અને એને પોતાની મોહજાળમાં ફસાવવાનો પ્રયત્ન કરતી પણ રવિશ જાણે વિશ્વામિત્રનો અવતાર, એણે ક્યારેય કોઈપણ યુવતી તરફ નજર સુધ્ધાં નહોતી કરી, પણ આજે એનો સામનો એવી યુવતી સાથે થવાનો હતો જે એના વ્યક્તિત્વથી તદ્દન વિપરીત સ્વભાવ ધરાવતી હતી અને મિટિંગ માટે રવિશ સિવાય બધા એની કાગડોળે રાહ જોઈ રહ્યા હતા.
રવિશ સાથે બધાનો પરિચય કરાવી મિસ્ટર વાધવા પણ એમની ચેરમાં ગોઠવાયા. મિસ્ટર વાધવા બેઠેલી બધી જ વ્યક્તિઓમાં વરિષ્ઠ હતા. ગૌર અને પડછંદ વ્યક્તિત્વ ધરાવતા મિસ્ટર વાધવાની ઉંમર પણ પંચાવન વર્ષની હતી તેમ જ આ કંપનીના એ સર્વેસર્વા હતા.
"આ છોકરી ક્યારેય ટાઈમ પર નથી આવતી. એને ટાઈમની કોઈ વેલ્યુ જ નથી પણ એની સ્કિલ અને ટેલેન્ટથી એ અહીંયા ટકી રહી છે. કોણ જાણે ક્યારે આવશે ?" મનોમન બબડતાં મિસ્ટર વાધવા ડેસ્ક સ્ક્રીન પર કોઈ માહિતી શોધી રહ્યા હતા. એટલામાં ચેમ્બરનો દરવાજો ખુલ્યો અને એક સુગંધી વાવાઝોડું અંદર ધસી આવ્યું.
"હેલ્લો એવરીવન, આઈ એમ સો સોરી મિસ્ટર વાધવા, આજે ફરી પાછી હું લેટ થઈ ગઈ પણ હું શું કરું ? એન્ડ મોમેન્ટ પર મારા ટુ વ્હીલરનું ફ્લાય ફેન બંધ પડી ગયું અને મારે અધવચ્ચે ટ્રાફિકમાં જ લેન્ડ થવું પડ્યું. જેમતેમ આટલા ટ્રાફિકમાંથી રસ્તો કરી હું અહીં પહોંચી છું." બ્લેક કલરના માઈક્રો સ્કર્ટ પર રેડ ટોપ અને બ્લેક હાઈ હિલ સેન્ડલ, ખભા સુધી લહેરાતા વાંકડિયા વાળ, કાળી ભાવવાહી ચમકદાર આંખો, ઝીરો ફિગર, ગોરો વાન ધરાવતી એ યુવતી નોનસ્ટોપ બોલ્યે જતી હતી.
"બ......સ......બસ, મિસ શાલ્વી, ઈનફ....તમારા એક્સકયુઝીસ સાંભળવા જેટલો ટાઈમ નથી મારી પાસે. ઓલરેડી વી આર લેટ ફોર ધી મિટિંગ સો પ્લીઝ ટેક યોર સીટ." મિસ્ટર વાધવાએ એને બેસવા માટે ઈશારો કર્યો.
"આ છે મિસ શાલ્વી કશ્યપ, આપણી કંપનીની એકમાત્ર લેડી એક્ઝીક્યુટીવ ટેકનો-ડિઝાઈનર, જે અવનવી ટેકનોલોજી ધરાવતા રોબોટિક વાહનોની ડિઝાઈન તૈયાર કરવા માટે ફેમસ છે," મિસ્ટર વાધવાએ રવિશને એનો પરિચય આપ્યો,"અને એના માટે સહુથી તગડી સેલેરી પણ લે છે અને મિસ શાલ્વી, આ છે મિસ્ટર રવિશ સેન, આજથી એટલે કે અત્યારથી જ એ તમારા કો-ઓર્ડીનેટર, આસિસ્ટન્ટ, સપોર્ટર, જે સમજો એ... તમારે બંનેએ સાથે કામ કરવાનું છે. આઈ હોપ ધેટ બોથ ઓફ યુ ડોન્ટ માઈન્ડ ફોર ઈટ."
"યસ સર......નો....સર.... આઈ મીન..." રવિશ થોથવાઈ ગયો.
થોથવાઈ ગયેલા રવિશને જોઈને શાલ્વી ખડખડાટ હસી પડી, "ડોન્ટ વરી મિસ્ટર રવિશ, આઈ કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ, જસ્ટ રિલેક્સ... અત્યારથી જ આમ ગેગેફેફે થઈ જશો તો આગળ કામ કેમ ચાલશે...અને હું કાંઈ તમને ખાઈ નહીં જાઉં. સો પ્લીઝ, ડોન્ટ વરી." રવિશને લાગ્યું જાણે કેટલીય ઘંટડીઓ એકસાથે રણકી ઊઠી. એને લાગ્યું કે સાંભળ્યા જ કરું, એ નિરુત્તર બની શાલ્વીને એકીટશે જોઈ રહ્યો અને શાલ્વીએ પ્રોજેક્ટ પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું.
શાલ્વીની વાત તરફ બેધ્યાન બની રવિશ શાલ્વી તરફ અનિમેષ નજરે જોઈ રહ્યો પણ આ શાલ્વી નામનું વાવાઝોડું આવનારા દિવસોમાં એની જિંદગીમાં કેવી ઉથલપાથલ લાવશે એ વાતથી એ બેખબર હતો.
"હવે આપણે મિટિંગ સ્ટાર્ટ કરીએ. આપણી પાસે સમય પણ ઓછો છે. તમારા દરેકની ડેસ્ક પર જે ફાઈલ મૂકવામાં આવેલ છે એમાં મિશનને લગતી શોર્ટ ઈન્ફોર્મેશન સાથે દરેકને એના ભાગે આવેલ કામની ડિટેલ પણ છે. એકવાર તમે બધા એ વાંચી લો પછી આપણે આગળ વધીએ," મિસ્ટર વાધવાએ દરેકને રેડ બટન પ્રેસ કરવાનો નિર્દેશ આપ્યો એટલે બધા એ સુચનાને અનુસરી રેડ બટન પ્રેસ કર્યું એની સાથે જ ફાઈલ ખુલી ગઈ અને સિલિંગમાંથી આવતા લેઝર કિરણોથી ફાઈલમાં રહેલી વિગત એમ્બોસ થઈ એટલે દરેકે પોતપોતાની ફાઈલમાં ધ્યાન કેન્દ્રિત કર્યું.
"આગળ જણાવ્યું એમ દરેક ફાઈલની વિગત જુદી-જુદી છે. ટૂંકમાં હું એના વિશે માહિતી આપી દઉં. મિસ્ટર ખુરાના, તમારી ફાઈલમાં આ દરેક વ્યક્તિઓની પર્સનલ ઈન્ફોર્મેશન છે, તમે આ મિશનના સુપરવાઈઝર છો. મિસ્ટર શર્મા, તમારી ફાઈલ અનુસાર તમારે મિસિસ કૃષ્ણન સાથે રિસર્ચ કરવાનું છે અને ફાઈનલ પ્રોજેક્ટ તૈયાર કરવાનો છે, મિસિસ શેફાલી, તમારે મિસ્ટર શર્માને એસિસ્ટ કરવાના છે સાથે સાથે થિયરી પણ રેડી કરવાની છે. મિસ્ટર દવે તમારે ફાઈનલ પ્રોજેક્ટ પર સ્ટડી કરી એને અનુસાર બજેટ બનાવવાનું છે, મિસ્ટર સેન તમારે મિસ શાલ્વી સાથે આપણા મિશન માટે એક એવું સ્પેસક્રાફટ ડિઝાઈન કરવાનું છે જે બધી રીતે અનોખું હોય. મિસ કશ્યપ, અંડરસ્ટુડ ?"
બધાને ટૂંકમાં સમજાવી મિસ્ટર વાધવા પાછા એમની ચેરમાં ગોઠવાયા, "અને એક મેઈન વાત, તમારામાંથી કોઈપણ આ ફાઈલને સ્કેન નહીં કરી શકે તેમ જ એનો ફોટો પણ નહીં પાડી શકે કેમકે એ બધું કરવા જતાં જ ફાઈલ બ્લેન્ક બની જશે અને આ ફાઈલને આ ચેમ્બરથી બહાર પણ નહીં લઈ જઈ શકો એટલે તમારે દરેકે આ પ્રોજેક્ટ અહીં, આ ચેમ્બરમાં જ તૈયાર કરવો પડશે. તમારે દરેકે સવારે દસથી સાંજે પાંચ વાગ્યા સુધી અહીં જ રહેવું પડશે. મિસ શાલ્વી, શાર્પ દસ વાગે તમારી હાજરી મને અહીં જોઈએ અધરવાઈઝ યુ વિલ બી ફાયર્ડ." એકધારું બોલીને મિસ્ટર વાધવા હાંફી રહ્યા હતા એમણે બોક્સમાંથી એક ચયુએબલ ગોળી મોમાં મૂકી ને નિરાંતનો શ્વાસ લઈ ચગળવા લાગ્યા.
"યસ સર," બધા એકીસાથે બોલી ઊઠ્યા.
"ઓકે ગાયઝ, આજનો દિવસ તમે એકબીજા સાથે વાત કરી બધું ક્લીઅર કરી લો, કોઈ ડાઉટ હોય તો પૂછી લો અને બીજી એક વાત, કાલથી તમારું લંચ પણ અહીં જ રહેશે સો કિપ ઈટ ઈન માઈન્ડ એન્ડ બી પ્રીપેર્ડ ફોર ટુમોરો એન્ડ લાસ્ટ બટ નોટ ધ લિસ્ટ તમારી પાસે ફક્ત છ મહિનાનો ટાઈમ છે. ઓલ ધ બેસ્ટ ટુ ઓલ ઓફ યુ. સી યુ ટુમોરો." દુષ્યંત વાધવા આટલી સુચના આપી ચેમ્બરમાંથી બહાર નીકળી ગયા.
દુષ્યંત વાધવાના ગયા બાદ બધાએ પોતપોતાની ફાઈલ ખોલી અને વાંચવા લાગ્યા. વચ્ચે વચ્ચે એકબીજા સાથે મસલત કરી જરૂરી લાગતા પોઈન્ટ્સ પોતાના સ્માર્ટવૉચના નોટસ એપ્લિકેશનમાં સ્ટોર કર્યા. ચર્ચા-વિચારણામાં જ સમય નીકળી ગયો અને સાંજ પડી ગઈ એટલે બધા એક પછી એક ચેમ્બરમાંથી બહાર નીકળ્યા અને કોરિડોર વટાવી ઓફિસની બહાર નીકળ્યા. આકાશ ખુરાના પોતાની કારમાં બેસી ઘરે જવા રવાના થયા, કુલદીપ અને ગૌરાંગ પોતાની ટુ સીટર મોબાઈકમાં નીકળ્યા. શેફાલીનું ઘર નજીક હોવાથી એણે પણ સ્માર્ટવૉચનું બટન પ્રેસ કરતાં જ એના શૂઝના સોલમાંથી વ્હીલ બહાર નીકળ્યા એટલે એ એના આધારે પેવમેન્ટ લેન પર સરકતી નીકળી ગઈ. હવે રહ્યા રવિશ અને શાલ્વી. રવિશને ટ્રેનમાં જવાનું હોવાથી એ પણ શુ-વ્હીલર દ્વારા રેલવે સ્ટેશન તરફ જવાની તૈયારીમાં હતો.
"લિસન, મિસ્ટર રવિશ, મને એક હેલ્પ કરશો ? પ્લીઝ," શાલ્વીની વિનંતી કરવાની અદા જોઈ રવિશ એને ઈનકાર ન કરી શક્યો.
"યસ, બોલો,"
"મારા ટૂ વ્હીલરનું ફ્લાય ફેન આજે બંધ પડી ગયું છે અને પિક અવર્સ હોવાથી ટ્રાફિક પણ બહુ જ હશે તો મને કોફીમાં કંપની આપશો ત્યાર સુધી ટ્રાફિક પણ થોડો ઓછો થઈ જશે એટલે મને પણ જવા માટે સરળતા રહેશે. જો તમને કોઈ વાંધો ન હોય તો........ ?" પોતાની કાળી લાંબી પાંપણ પટપટાવી અને ઝુલ્ફોને એક હલકો ઝટકો આપી શાલ્વીએ મોહક સ્મિત આપ્યું.
"ઓકે.... લેટ્સ ગો,"
ટૂંકાણમાં પ્રત્યુત્તર આપી ઓફિસની સામે આવેલી કેફેટેરિયામાં જવા માટે રવિશ અને શાલ્વીએ પગ ઉપાડ્યા.
કેફેટેરિયામાં જઈ એક કોર્નરની સીટ પસંદ કરી બંને સામસામે બેઠા. રોબો વેઈટરે આવીને એક ડિજિટલ મેનુ કાર્ડ ટેબલ પર મૂક્યું એટલે શાલ્વીએ એમાંથી બે ફ્રેપુચીનો વિથ આઈસ્ક્રીમ અને બેકડ ફ્રેન્ચ ફ્રાઈઝ વિથ ચીઝપેરી ડીપ સિલેક્ટ કરીને ઓર્ડર આપ્યો એટલે રોબો મેનુ કાર્ડ લઈ બીજા કસ્ટમરના ઓર્ડર લઈ કેફેના કેબિન કિચનમાં જઈ રોબોશેફને ઓર્ડર લિસ્ટ સેન્ડ કરી અને અગાઉ જે ઓર્ડર આપેલા હતા એ રેડી થઈ જતા ટ્રેમાં ગોઠવી જેમણે ઓર્ડર આપ્યા હતા એમને સર્વ કરવા ગયો. કેફેટેરિયામાં એક યુવાન પોતાની ડિજિટલ ઈલેક્ટ્રોનિક ગિટાર વગાડતો ગીત ગાઈ રહ્યો હતો અને એનો સાથી કીબોર્ડ પર આંગળીઓ ફેરવતો વિવિધ ઈન્સ્ટ્રુમેન્ટના સુર વગાડી સાથ આપી રહ્યો હતો. રવિશ અને શાલ્વી એ મ્યુઝિકની મજા માણી રહ્યા હતા.
લગભગ દસેક મિનિટ રાહ જોયા બાદ રોબો બે જુદી જુદી ટ્રેમાં આપેલા ઓર્ડર મુજબ ફ્રેપુચીનો કોફી વિથ આઈસ્ક્રીમના મગ અને બેકડ ફ્રેન્ચ ફ્રાઈઝ સાથે ચીઝપેરી ડીપ લઈ આવ્યો અને ટેબલ પર મૂકી બીજા ઓર્ડર સર્વ કરવા લાગ્યો.
રવિશે ફરી પોતાના સ્માર્ટવોચનું કોલ બટન પ્રેસ કરતાં જ એની સામે એક સ્ક્રીન તરવરી ઊઠી જેમાં એની મમ્મી તનુજાનો ચહેરો દેખાયો.
"મમ્મી, આજે આવતાં લેટ થશે, તું જમી લેજે મારી માટે વેઈટ ના કરતી."
"ઓકે માય સન, હું પણ હમણાં જ ઘરે પહોંચી છું, ટેક કેર, બાય." તનુજાના ચહેરા સાથે સ્ક્રીન ગાયબ પણ થઈ ગઈ.
શાલ્વીએ પણ એના ઘરે વોઈટ્સમેલથી લેટ આવવાનો મેસેજ કરી દીધો.
"લેટ્સ સ્ટાર્ટ મિસ્ટર રવિશ," શાલ્વીએ વુડન ટ્રેમાંથી એક ફ્રાઈઝ ઉપાડી ને ડીપમાં ડીપ કરી મોઢામાં મૂકી.
"બાય ધ વે, તમે આટલા બોરિંગ કેમ છો. મિટિંગ શરૂ થઈ ત્યારથી મેં નોટ કર્યું છે કે તમે ઓછાબોલા છો, મારી સાથે બેઠા છો પણ ટૂંકમાં જ રીપ્લાય આપો છો. એની પ્રોબ્લેમ ? મને તો આમ તમારી જેમ મૂંગા બેસી રહેતા જરાય ના ફાવે. ગોડે મોઢું બોલવા માટે આપ્યું છે નહીં કે ઝીપ લોક કરી બંધ રાખવા માટે." અવિરત, એકીશ્વાસે, સડસડાટ બોલતી શાલ્વીને રવિશ પૂતળાની જેમ તાકી રહ્યો.
"રવિશ..... સોરી, મિસ્ટર રવિશ, આમ જ મને જોયા કરશો કે આના પર પણ ધ્યાન આપશો ?" શાલ્વીએ ટ્રે તરફ ઈશારો કર્યો અને કોફીનો મગ રવિશને ધર્યો. રવિશે સ્ટ્રો હોઠો વચ્ચે હળવેથી દબાવી કોફી સિપ કરવા માંડી સાથે સાથે ફ્રાઈઝ ખાવામાં શાલ્વીને કંપની આપી રહ્યો.
"એની વે, હું છું જ આવી, ગાર્ડનમાં ઉડતા મૂક્ત પતંગિયા જેવી, ફૂલોની વહેતી સુગંધ જેવી, અચાનક વરસતી વાદળી જેવી, સાગરમાં ઊઠતી લહેર જેવી. નોનસ્ટોપ વાગતી રેકોર્ડ છું હું... ચૂપ રહેવાનું તો શીખી જ નથી. તમને જોઈને મને એમ લાગે છે કે મેં કોઈ રોંગ પર્સનને કોફી માટે કંપની આપવા ઈન્વાઈટ કર્યો છે. ક્યારની હું જ બકબક કરી રહી છું જ્યારે તમારા મોંએથી હમમમ, ઓકે...સિવાય બીજું કાંઈ નીકળ્યું પણ નથી. બોલતાં તો આવડે છે ને.... ?" ફરી એકવાર હાસ્યની સૂરીલી ઘંટડીઓ રણકવા લાગી અને રવિશ ફરી એકવાર એ રણકારમાં રત બની ગયો.
ફ્રેપુચીનો અને કોફી પુરી થયા બાદ રવિશ અને શાલ્વીએ પોતાની જમણી બાજુએ રહેલું એક બટન પ્રેસ કર્યું એટલે ટેબલ નીચેના ખાંચામાંથી નાનકડું વોશબેસીન બહાર આવ્યું જેમાં લાગેલા નળ નીચે હાથ મૂકતા જ એક સુગંધી સ્પ્રે હાથ પર છંટાયૂ અને બાજુમાં રહેલા ટીસ્યુપેપર રોલમાંથી એક પેપર નેપકીન લઈ બંનેએ મોં-હાથ સાફ કર્યા અને એ વાપરેલું ટીસ્યુપેપર રિસાઈકલ બિનમાં નાખી દીધું.
"મિસ્ટર રવિશ, આજે મને કંપની આપવા માટે મેં તમને ઈન્વાઈટ કર્યા છે એટલે આજનું બિલ....હું..... નહીં આપું, એ તમારે જ આપવું પડશે." શાલ્વીએ ડાબી તરફનું બટન પ્રેસ કર્યું એટલે બીજો રોબો આવી પહોંચ્યો જેના મશીનનુમા હાથમાં લાગેલા વેન્ડિંગ મશીનમાં રવિશે પોતાનું ક્રેડિટ કાર્ડ પંચ કર્યું અને પિન એન્ટર કરતાં જ કેફેટેરિયાનું બિલ પે થઈ ગયું એટલે બંને ઊભા થઈ બહાર નીકળ્યા.
"હા......શ......હવે ટ્રાફિક થોડો ઓછો થયો, હવે હું શાંતિથી જઈ શકીશ. થેન્ક યુ મિસ્ટર રવિશ, આજની ખુશનુમા સાંજે મને કંપની આપવા માટે અને સોરી પણ.... મારી બકબક સાંભળવા માટે." શાલ્વીએ એના ટુ વ્હીલરના હેન્ડલનું બટન પ્રેસ કર્યું પણ એનું ટુ વ્હીલર રિસાઈ ગયું હોય એમ સ્ટાર્ટ જ ન થયું. ઘણી કોશિશ કરી પણ કેમે કરી એનું ટુ વ્હીલર ચાલુ થવાનું નામ જ નહોતું લેતું. રવિશ હજી ત્યાં જ ઊભો હતો એણે પણ ટ્રાય કરી જોઈ પણ પરિણામ ઝીરો.
"લીવ ઈટ...." શાલ્વીએ સ્માર્ટવૉચથી મિકેનિકને કોલ કરી ટુ વ્હીલર રીપેર કરી ઘરે મૂકી જવા જણાવ્યું અને લોકેશન સેન્ડ કરી બીજો કોલ લગાડી કુલ કેબ બુક કરી અને લોકેશન સેન્ડ કરી કેબની રાહ જોતી ઊભી રહી.
"ઈફ યુ ડોન્ટ માઈન્ડ, કેન આઈ ડ્રોપ યુ એટ યોર હોમ ? આમ પણ તમારા ઘર તરફ જઈને જ મારા ઘરે જવાનો રસ્તો છે. આજે મારી ડેસ્ટિનીમાં તમારી બોરિંગ કંપની લખેલી છે મિસ્ટર રવિશ અને તમારી ડેસ્ટિનીમાં મારી ફાલતુ બકબક સાંભળવાનું." રવિશે મૂક સંમતિ દર્શાવી. એટલામાં કેબ આવતાં બંને પાછલી સીટ પર બેઠા એટલે ડ્રાઈવરે રિમોટકંટ્રોલ જેવા ડિવાઈસથી કાર સ્ટાર્ટ કરી અને કારની સ્ક્રીન પર આવેલા શાલ્વીના ઘરના મેપ પર નજર કરી એ દિશા સેટ કરી એટલે કાર એ તરફ દોડવા લાગી.
પાંત્રીસેક મિનિટની ડ્રાઈવ પછી રવિશના ઘરથી પાંચ મિનિટના અંતરે શાલ્વીએ ડ્રાઈવરને કેબ ઊભી રાખવાનું કહ્યું.
"મિસ્ટર રવિશ.... તમારું ડેસ્ટિનેશન આવી ગયું અને ડોન્ટ વરી કેબનું બિલ હું પે કરીશ. ગેટિંગ લેટ સો બાય એન્ડ ગુડ નાઈટ," રવિશ કેબનો દરવાજો ખોલી બહાર નીકળી શાલ્વી તરફ હાથ હલાવી ઘર તરફ વળ્યો અને શાલ્વીને લઈ કેબ આગળ વધી.
ઘરથી સોએક મીટરનું અંતર બાકી હશે ત્યાં વાતાવરણમાં અચાનક જ પલટો આવ્યો અને ગાજવીજ સાથે વરસાદ તૂટી પડ્યો. શાલ્વીના નાનકડા બેઠા ઘાટના બંગલાના ગેટ પાસે ડ્રાઈવરે કેબ રોકતાં જ કેબમાંથી બહાર નીકળતા પહેલા જ શાલ્વીએ પોતાના ક્રેડિટકાર્ડ દ્વારા કેબનું બિલ પે કર્યું અને પોતાની સ્લિંગ બેગ માથા પર મૂકી દોડતી જઈ દરવાજે લાગેલા ફિંગરપ્રિન્ટ વેરિફિકેશન મશીન પર આંગળી મૂકતા જ દરવાજો ઓપન થતા આજુબાજુ કે આગળ પાછળ જોયા વિના આંખોમાં એક અજાણ્યો ડર લઈ પોતાના બેડરૂમમાં જઈને દરવાજો ધડામ કરતો બંધ કર્યો અને બેડ પર ફસડાઈ પડી.
રવિશ ઘરે પહોંચ્યો અને એણે શાલ્વીને મેસેજ કર્યો અને એના રીપ્લાયની રાહ જોયા વગર બાથરૂમમાં જઈ ફ્રેશ થઈ ડાઈનિંગ ટેબલ પર મૂકેલા કેસેરોલ બોક્સને માઈક્રોવેવમાં મૂકી, ગરમ કરી, આરોગી, ખાલી બોક્સ ડિશવોશરમાં મૂકી પોતાના બેડરૂમમાં જતો રહ્યો. બેડ પર પડ્યા પડ્યા જ એણે રિમોટ વડે ટીવીનું બટન ઓન કર્યું એટલે સાફ શ્વેત સિલિંગ પર રંગોની આભા છવાઈ ગઈ. એની આંખો ટીવી સ્ક્રીન પર સ્થિર હતી પણ એના માનસપટલ પર શાલ્વી એવી છવાઈ ગઈ હતી કે ટીવી સ્ક્રીન પર આવતા ન્યુઝરીડરના ચહેરામાં પણ એને શાલ્વી જ દેખાઈ રહી હતી. એની માસૂમિયત અને નાદાનીયત ભરી વાતોના અંદાજને વાગોળતા વાગોળતા રવિશની આંખ લાગી ગઈ જે સવારે સાત વાગ્યે સ્માર્ટવૉચનું એલાર્મ વાગતાં ખુલી. રોજીંદો નિત્યક્રમ પતાવી, ફટાફટ અલમોન્ડ હની કોર્ન ફ્લેક્સ અને મિલ્કનો બ્રેકફાસ્ટ કરી, બાઉલ ડિશવોશરમાં મૂકી એ યુનિટેક ટેકનોલોજીની હેડઓફિસ જવા નીકળ્યો ત્યારે સમય થયો હતો સવારના પોણાનવનો એટલે એણે પોતાના શુ-વ્હીલરની ઝડપ વધારી સ્ટેશને પહોંચ્યો અને જેવી બુલેટ ટ્રેન આવતાં એમાં ચડી ગયો. એના ગયા પછી તનુજાએ ઓટોમેટિક વેક્યુમ ક્લીનર ઓન કરી રૂમમાં મૂકી રોજિંદી દિનચર્યા પતાવી બહાર આવી ત્યાં સુધીમાં ઘર ક્લીન થઈ ગયું હતું એટલે વેક્યુમ ક્લીનર સાફ કરી પાછું સ્ટોરેજ યુનિટમાં મૂકી એ પણ પોતાની કાર ડ્રાઈવ કરી કોલેજ જવા નીકળી.
નિયત સમયે રવિશ યુનિટેક ટેકનોલોજીની અદ્યતન સુવિધાઓથી સજ્જ ચેમ્બરમાં પહોંચી ગયો અને બધાને સુખદ આશ્ચર્યનો આંચકો આપતી શાલ્વી પણ સમયસર આવી પહોંચી. આકાશ ખુરાના, કુલદીપ શર્મા, શેફાલી કૃષ્ણન અને ગૌરાંગ દવેની સાથે સાથે રવિશ અને શાલ્વી પણ પોતાની ડેસ્ક ચેર પર બેસીને પ્રોજેક્ટની પ્રીપેરેશનમાં લાગી ગયા. આકાશ અને ગૌરાંગ પ્રોજેકટના બજેટના આંકડાઓ માંડવા લાગ્યા, કુલદીપ અને શેફાલી પ્રોજેકટમાં નવી ટેક્નોલોજીનો ઉપયોગ ક્યાં અને કેવી રીતે કરવો એની ઈન્ફોર્મેશન માટે નેટ પર સર્ચ કરવા લાગ્યા તો રવિશ અને શાલ્વી ડિઝાઈનના રફ સ્કેચ બનાવવા લાગ્યા. દુષ્યંત વાધવાએ આધુનિક શસ્ત્રોથી સજ્જ બે રોબો સિક્યોરિટી ગાર્ડ સ્વરૂપે ચેમ્બરની ચોકી કરવા તૈનાત કર્યા હતા.
પ્રથમ ત્રણ મહિના પ્રોજેક્ટની પૂર્વ તૈયારીમાં નીકળી ગયા. આ ત્રણ મહિના દરમિયાન બજેટ, ડિઝાઈન અને એમાં વાપરવા યોગ્ય ટેકનોલોજી માટે રિસર્ચ કરી નવી ટેકનોલોજીના પ્રયોગ કરી આ છ જણે મળીને એક રફ માળખું તૈયાર કર્યું અને આ માળખાની ડિઝાઈન બનાવતા બનાવતા રવિશ અને શાલ્વીના હૈયા પણ જોડાતા ગયા અને એટલા નજીક આવી ગયા કે એક શ્વાસ લે તો એનો એહસાસ બીજાને થાય.
રવિશે ગાર્ડનના ડેક પર લગાડેલા મોનીટરની સ્ક્રીન પર બટન પ્રેસ કરી, કલર અને શેપ સિલેક્ટ કર્યું એટલે ડેક નીચેથી હળવેથી મશરૂમ શેપની ટ્રાન્સપરન્ટ ફાઈબરની બનેલી રિમોટ સંચાલિત ટુ સીટર ઈલેક્ટ્રોનિક ફેરીબોટ પાણીની સપાટી પર આવી અને સ્માર્ટવૉચમાં આવેલો પાસવર્ડ એન્ટર કરતા જ ફેરીનો દરવાજો ખુલ્યો એટલે ફેરીની પર રવિશ અને શાલ્વી સામસામે બેઠા, રવિશે ફેરીના સાઈડ સ્ટેન્ડમાં મૂકેલા રિમોટ વડે ફેરી સ્ટાર્ટ કરી એટલે ફેરી પાણીની લહેરો પર વિહરવા લાગી. પાણીમાં આવી જ બીજી પાંચ-છ ફેરીઓ ધીમે ધીમે સરી રહી હતી. થોડાક રૂપિયામાં અમૂક કલાક સુધી પાણીમાં પોતાની અંગત વ્યક્તિ સાથે રોમેન્ટિક ક્ષણોને માણવા માટે વિકેન્ડમાં પ્રેમીયુગલોનો ધસારો રહેતો. આજે શનિવાર હોવાથી રવિશ અને શાલ્વી પણ ઓફિસથી વહેલા નીકળી રિલેક્સ થવા અહીં આવ્યા હતા. બંનેએ પાનીની સેન્ડવિચ સાથે મિન્ટ લેમનેડનો સ્વાદ લેતા પ્રેમગોષ્ટીમાં રચી રહ્યા.
"રવિશ, મેં સ્વપ્નેય નહોતું વિચાર્યું કે હું તારા લવલેકમાં ડૂબી જઈશ અને તારા લવમાં તરબોળ થઈ જઈશ." શાલ્વીએ રવિશના ખભે માથું ઢાળી દીધું અને એની આંગળીઓમાં એક હાથની આંગળીઓ ભેરવી બીજા હાથની આંગળીઓ રવિશના વાળમાં ફેરવવા લાગી.
"મેં પણ ક્યારેય નહોતું ધાર્યું કે મારા જેવા અંતર્મુખી યુવાનની લાઈફમાં આટલો મોટો બદલાવ લાવનારી તારા જેવી ચંચળ પણ પ્રેમાળ લવ પાર્ટનર મને મળશે જે મારા જેવા ગંભીર સાગરના પાણીને ખળખળ વહેતી આઝાદ સરિતાના જળપ્રવાહમાં ભેળવી મારામાં પણ ખુશીઓના તરંગો લહેરાવશે." રવિશે પોતાની બંને હથેળીઓ વચ્ચે શાલ્વીનો હાથ ઉષ્માપૂર્વક દબાવ્યો. બંને પોતાની પ્રણયમસ્તીમાં રત હતા ત્યારે એમનાથી થોડા અંતરે બીજી બોલ શેપની ફેરી બોટમાં બેઠેલી બે વ્યક્તિ સ્માર્ટ ગ્લાસ દ્વારા રવિશ અને શાલ્વીની પ્રત્યેક હિલચાલ પર નજર રાખી રહી હતી.
"રવિશ, પાછલા ત્રણ મહિનામાં આપણે આપણી જાત પ્રોજેક્ટ માટે સમર્પિત નાખી છે અને આ મંડેના મિસ્ટર વાધવા આપણી ડિઝાઈન અને થિયરી એકવાર ચેક કરીને એપ્રુવ કરી દે તો આપણી અડધી મહેનત અહીં જ રંગ લાવશે અને પછી આપણે આપણી તન-મનની બધી જ શક્તિ આ પ્રોજેક્ટ પાછળ ખર્ચી દઈશું. આ પ્રોજેક્ટ મારું સ્વપ્ન છે જેને મેં મારા માનસ ગર્ભમાં એક નવજાત શિશુની જેમ ઉછેર્યું છે અને એ સ્વપ્નને જન્મ આપવાનો સમય આવી રહ્યો છે. આ પ્રોજેકટમાં તારો સાથ અને સહકાર બહુ જ જરૂરી છે. આપીશને મારો સાથ ?" શાલ્વીએ રવિશની આંખોમાં પોતાની આંખો પરોવી સવાલ પૂછ્યો.
"આ સ્વપ્ન ભલે તારા માનસ ગર્ભમાં ઉછર્યું છે પણ એની માવજત મેં પણ મારી મહેનત વડે કરી છે શાલ્વી, હવે કાંઈ પણ થાય આ પ્રોજેકટ પૂર્ણ કરવો એ જ આપણું લક્ષ્ય છે."
"હા.... આઈ એમ સો.... લકી એન્ડ હેપી ટુ....." શાલ્વી રવિશને વેલની જેમ વીંટળાઈ ગઈ.
"હવે આપણે પણ નીકળવું જોઈએ, કાલે મોમ સાથે એમની કોલેજના એક કલ્ચરલ ઈવેન્ટમાં હાજરી આપવાની છે અને પછી પ્રોજેક્ટ માટે કેટલીક ફાઈનલ પ્રીપેરેશન પણ કરવાની છે, ચાલ, હું તને ઘરે ડ્રોપ કરી દઉં, સાંજ પણ ઢળવા આવી છે."
"હું તો ઈચ્છું છું કે મારી દરેક સાંજ તારી બાહોંમાં ઢળે."
"હમમમ... આ પ્રોજેક્ટ પૂરો થયા પછી એટલે કે ત્રણ મહિના પછી આપણે આ અંગે વિચારીશું" રવિશે શાલ્વીની કમર ફરતે હાથ વીંટાળ્યો અને એના કપાળે કિસ કરી.
રવિશ અને શાલ્વી બંને ગાર્ડનમાંથી બહાર નીકળ્યા અને રવિશે નવી લીધેલી ટુ સીટર મોબાઈક પર બેસી શાલ્વીના ઘર તરફ નીકળી ગયા એમની પાછળ પીછો કરી રહેલી બે વ્યક્તિ પણ બહાર નીકળીને એ બંનેથી થોડું અંતર રાખી ફરીથી એમનો પીછો કરવા લાગી.
રવિશે શાલ્વીને એના ઘરે ડ્રોપ કરીને પોતાના ઘરે પાછો ફર્યો. થોડું કામ કરી, જમીને સુઈ ગયો.
રવિવાર હોવાથી રવિશ આરામથી ઊઠ્યો, ઊઠીને મેસેજ બોક્સ ચેક કરતાં જોયું કે શાલ્વીએ દસ થઈ બાર રોમેન્ટિક મેસેજ મોકલ્યા હતા, મેસેજનો રીપ્લાય આપી આળસ મરડી બેડ પરથી ઊભો થઈ બાથરૂમમાં ગયો. ટાઈલ્સ પર લાગેલા બે બટનમાંથી એક પ્રેસ કરતાં જ સામેની ફાઈબર ગ્લાસની કેબીન ખુલી એટલે રવિશ અંદર રહેલી બાથટબમાં બેઠો અને ગરમ પાણીનું બટન પ્રેસ કર્યું એટલે થોડીક જ ક્ષણોમાં ટબ સુગંધી ગરમ પાણીથી ભરાઈ ગઈ એટલે પોતાના શરીર અને મન પ્રફુલ્લિત થયા ત્યાં સુધી રવિશ ટબમાં બેસી નહાતો રહ્યો. કલાકેક સુધી ન્હાયા બાદ બાથરૂમ સાથે અટેચડ ક્લોઝેટમાં તૈયાર થઈ રવિશ બહાર નીકળ્યો.
"ગુડ મોર્નિંગ માય સન," રજા હોવાથી તનુજા પણ બ્રેકફાસ્ટ માટે રવિશની રાહ જોઈને જ બેઠી હતી. બંનેએ સાથે નાસ્તો કર્યો અને ઘરનું વધારાનું કામ પતાવી માં-દીકરો બંને તનુજાની કોલેજમાં થઈ રહેલા કલ્ચરલ પ્રોગ્રામમાં હાજરી આપવા નીકળી ગયા. ત્યાંથી બપોરે લંચ કરીને ઘરે આવ્યા બાદ થોડો આરામ કરી રવિશ શાલ્વીને એના ઘરેથી પિક કરી મલ્ટીપ્લેક્સ મૉલમાં ફાઈવ-ડી મુવી જોવા લઈ ગયો. રિવોલ્વિંગ સ્ક્રીન, જીવનના નવેનવ રસનો અદભુત એહસાસ કરાવતી મુવી જોયા પછી રવિશે શાલ્વીને મૉલના ડિઝાઈનર બુટિકમાંથી એક વનપીસ ડ્રેસ લઈને ગિફ્ટ આપ્યો અને ટ્વીન્કલિંગ લાઈટ ડિનર લઈ શાલ્વીને એના ઘરે મૂકવા ગયો.
"શાલ્વી, કેટલાય સમયથી એક વાત પુછવી છે, હું જ્યારે પણ તને ઘરે ડ્રોપ કરવા આવું છું ત્યારે ન તો તેં ક્યારેય તારા પેરન્ટ્સ સાથે મને ઈન્ટ્રોડ્યુસ કરાવ્યો છે કે ન તો મને ઘરમાં એન્ટર થવા માટે ઈન્વાઈટ કર્યો છે, આખરે માજરો શું છે ? વી આર ઈન લવ વિથ ઈચ અધર. તારા ફેમિલી વિશે હું જ્યારે પણ પૂછું છું તું હમેશા વાત ઉડાડી દે છે. આજે મારે જાણવું છે, પ્લીઝ.... ?"
"સોરી રવિશ... આઈ કાન્ટ સે એનિથીંગ એબાઉટ ઈટ અને જો આપણી રિલેશનશિપ ટકાવી રાખવી હોય તો આજ પછી આ સવાલ તું મને ક્યારેય નહીં પૂછે." અત્યાર સુધી પ્રસન્નચિત્ત રહેલી શાલ્વીના મનના કોઈ ખૂણે કડવાશ પ્રસરી ગઈ અને આંખની ભીની કોર ટીસ્યુપેપરથી લૂછતી એ કમ્પાઉન્ડનો દરવાજો ખોલી ઘર તરફ દોડી ત્યાં જ સનનનન.... કરતી એક બુલેટ એના કાન પાસેથી પસાર થઈને સામેની દીવાલ આરપાર નીકળી ગઈ. શાલ્વી સુન્ન પૂતળું બની ત્યાં જ ઊભી રહી ગઈ, બુલેટનો અવાજ સાંભળી રવિશે એ દિશા તરફ જોયું તો એક મોબાઈક પર અડધો ચહેરો ઢંકાઈ જાય એવું કલરફુલ માસ્ક પહેરેલી વ્યક્તિ ફૂલ સ્પીડમાં મોબાઈક દોડાવતી અંધારામાં ઓગળી ગઈ. રવિશ શાલ્વી તરફ દોડ્યો અને એને પોતાના આલિંગનમાં જકડી લીધી, શાલ્વી શૂન્યમન્સક હતી, હતપ્રભ અને ડરથી એ રવિશને વળગી પડી. રવિશ એની પીઠ પસવારી રહ્યો અને એને ઘરના દરવાજે છોડી એ ઘરની અંદર ગઈ એટલે એ પાછો કમ્પાઉન્ડની બહાર આવીને પોતાની મોબાઈક પર સવાર થઈ ઘરની દિશામાં રવાના થયો. મોબાઈકની સ્પીડ કરતા એના વિચારો અનેકગણી તેજ ગતિએ દોડતા હતા. 'કોણ હતી શાલ્વી પર હુમલો કરનારી એ વ્યક્તિ ?'
રવિશે ઘર તરફ ન વળતાં પોતાની મોબાઈક નજીકના પોલીસસ્ટેશન તરફ વાળી દીધી અને ત્યાં જઈને ત્યાં ફરજ બજાવી રહેલા ઈન્સપેક્ટરને શાલ્વી પર થયેલા હુમલા અને હુમલાખોર વિશે વિગતવાર ઈન્ફોર્મેશન આપી એટલે ઈન્સ્પેક્ટરે એણે આપેલી માહિતિ પોતાના પામટોપમાં સ્ટોર કરી મેઈલ દ્વારા બીજા પોલીસસ્ટેશનમાં પણ મોકલી આપી અને રવિશની ફરિયાદ નોંધી એના સ્માર્ટવૉચમાં ફરિયાદ નંબર અને માહિતી ફોરવર્ડ કરી અને રવિશને અપડેટ કરતા રહેશે એમ જણાવ્યું. બધી ફોર્મલિટી પુરી કરી રવિશ ઘરે પહોંચ્યો ત્યારે બહુ મોડું થઈ ગયું હતું. તનુજા એની રાહ જોતી વેબસિરિઝ જોઈ રહી હતી.
"આજે સન્ડે હતો તોય રોજ કરતા ઘણું મોડું થયું ડિયર," મા સહજ ચિંતા વ્યક્ત કરતા તનુજાએ પ્રશ્ન પૂછ્યો.
રવિશે તનુજાને પોતાના યુનિટેક ટેકનોલોજીના સિક્રેટ મિશન દરમિયાન થયેલી શાલ્વી સાથેની પ્રથમ મુલાકાતથી લઈ શરૂ થયેલા એ બંનેના પ્રેમસંબંધ સાથે ત્રણ મહિનાના ટૂંકા ગાળામાં એના નેચરમાં આવેલા બદલાવથી લઈ આજે ઘટેલી ઘટના એક ફિલ્મીસ્ટોરીની જેમ રોમાંચિત થઈ કહી સંભળાવી. તનુજા એક સુખદ આંચકો અનુભવતી એને ધ્યાનથી સાંભળતી બેસી રહી.
"ધેટ્સ ગુડ માય સન પણ જે યુવતીએ ત્રણ મહિનામાં તને ધરમૂળથી બદલી નાખ્યો એનાથી મારે તો ચેતતા જ રહેવું પડશે." હસતાં હસતાં રવિશના વાળમાં હાથ ફેરવી એના કપાળે કિસ કરી કિચનમાં ગઈ અને ફ્રિજના ડોર પરનું ઉપરનું બટન દબાવતાં જ ફ્રિજનું ઉપરનું ડ્રોઅર બહાર આવતાં જ એમાં સેટ કરવા મૂકેલા ચોકોબેરી મુઝના બે શોટ ગ્લાસ લઈ બહાર આવી. " ચાલ, આપણે બંને એ ખુશીમાં મોઢું મીઠું કરીએ, પણ મને એક વાત નથી સમજાતી કે શાલ્વી પોતાના પરિવાર વિશે કેમ કાંઈ નથી બોલતી, શું છુપાવે છે એ તારાથી અને એના પર થયેલા હુમલા વિશે પણ સાંભળીને મારા દિલમાં એક અજંપા સાથે ગભરાટ પણ વ્યાપી ગયો છે. એની વે, લિવ ઈટ, તારી ખુશી એ મારી ખુશી. હમણાં તમે બંને પ્રોજેક્ટ સિક્રેટ મિશન પર કોન્સન્ટ્રેટ કરો પછી આગળ વિચારશું. ગુડ નાઈટ ડિયર, સુઈ જા, ઓલરેડી મોડું થઈ ગયું છે, સવારે વહેલું ઊઠવાનું છે." બંને પોતપોતાના બેડરૂમમાં જઈ બીજા દિવસની તૈયારી કરી સુઈ ગયા.
શાલ્વીએ પોતાના રણકતા સ્વરમાં મોકલેલા રોમેન્ટિક વોઈસ મેસેજના ટોન સેટિંગવાળું એલાર્મ રણકી ઊઠ્યું એટલે રવિશ બેડમાંથી આળસ મરડી ઊભો થયો, નિત્યકર્મ પતાવી, તૈયાર થઈ બ્રેકફાસ્ટ કરી મનોમન આજના પ્રોજેક્ટના ફાઈનલ એપ્રુવલ માટે ઈશ્વરને પ્રાર્થના કરી.
"રવિશ, ઓલ ધ બેસ્ટ બેટા, ગોડ બ્લેસ યુ એન્ડ શાલ્વી ઓલ્સો. એને પણ મારા તરફથી ગુડ વિશિઝ."
"થેન્ક યુ, માય લવલી મમ્મા, બાય, ટેક કેર," તનુજાના ગાલે કિસ કરી રવિશ દરવાજો ખોલવા જતો હતો ત્યાં જ એનો સ્માર્ટવોચ રણકી ઊઠ્યો, શાલ્વીનું નામ સ્ક્રીન પર જોઈ એણે બટન પ્રેસ કર્યું એટલે હવામાં એનો સૌમ્ય, સુંદર ચહેરો તરવરી ઊઠ્યો.
"સ્વીટહાર્ટ, આઈ એમ અરાઈવિંગ વિધઈન ફાઈવ મિનટ્સ, તું ગેટ પાસે ઊભો રહે, આજે તને મારા આ ઉડનખટોલાની સેર કરાવું." શાલ્વી નોનસ્ટોપ બોલ્યે જતી હતી અને રવિશ આંખો ફાડીને એને જોતો રહ્યો.
"ડોન્ટ બી ક્રેઝી, આમ જોયા નહીં કર, હું પહોંચી આવી છું, કમ ફાસ્ટ, લેટ્સ ગો. આજે આપણી ફાઈનલ એક્ઝામ છે, આમ પણ હું આજે નર્વસ છું અને તને જોઈને વધુ નર્વસ થઈ ગઈ છું. જલ્દી કર, નીચે રોડ પર તો ટ્રાફિકજામ છે જ લેટ થશું તો ઉપર આકાશમાંય લાઈન લાગી જશે." રવિશ દોડીને ગેટ ખોલી બહાર નીકળ્યો અને શાલ્વીએ સાઈડમાં પાર્ક કરેલ ઈ-સ્કૂટી પર એની પાછળ બેસી ગયો, શાલ્વીએ સ્કૂટી સ્ટાર્ટ કરી એક બટન પ્રેસ કર્યું એટલે એક ફાઈબર સ્ક્રીનથી આખી સ્કૂટી કવર થઈ ગઈ અને આગળ-પાછળ બંને બાજુએથી સ્ટીક બહાર આવી અને એની ઉપર લાગેલા બંને ફેનના ફ્લેપ્સ ખુલી ગયા અને બંને ફેન ધીરે ધીરે ગતિ ગ્રહણ કરતા ફરવા લાગ્યા અને સ્કૂટી એક હળવા આંચકા સાથે ઉપર ઉંચકાઈ. શાલ્વી અને રવિશ બંનેએ સીટબેલ્ટ બાંધેલા હતા, રવિશ માટે આ નવો અનુભવ હતો, એ વચ્ચે વચ્ચે શાલ્વીના ખભા કસકસાવીને પકડી લેતો, એની આ હરકતથી જોઈ શાલ્વીએ સ્કૂટીની સ્પીડ વધારી દીધી. આકાશમાં વિહરતા, ગગનચુંબી ઈમારતો વચ્ચેથી વળાંકો લેતી સ્કૂટી અડધા કલાકમાં યુનિટેક ટેકનોલોજીના પાર્કિંગ કમ્પાઉન્ડમાં પાર્ક થઈ. શાલ્વી અને રવિશ બંને આત્મવિશ્વાસ સાથે કોરિડોર વટાવી ચેમ્બરમાં એન્ટર થયા અને પોતપોતાની સીટ પર ગોઠવાયા. એક પછી એક બધા આવતા ગયા. બધા આવી ગયા અને બધાએ પોતપોતાની ફાઈલ ડેસ્ક પર ખોલી મિસ્ટર દુષ્યંત વાધવાની રાહ જોતા એકબીજા સાથે પ્રોજેક્ટ પર ચર્ચા કરવા લાગ્યા. દસેક મિનિટ પછી એમ.ડી. મિસ્ટર દુષ્યંત વાધવા ચેમ્બરમાં દાખલ થયા અને બિલકુલ સમય ન વેડફતાં મિટિંગની શરૂઆત કરી. મિસ્ટર વાધવાએ બટન પ્રેસ કરતાં જ બધાની ડેસ્ક ચેર એક લાઈનમાં ગોઠવાઈ ગઈ અને સામેની મોટી વ્હાઈટ દીવાલ પરની સ્ક્રીન ઓન થઈ એટલે મિસ્ટર વાધવાના નિર્દેશ મુજબ એક પછી એક બધાએ પ્રોજેક્ટને લગતું બનાવેલું પોતપોતાનું પ્રેઝન્ટેશન સ્ક્રીન પર રજૂ કર્યું. પ્રેઝન્ટેશન પૂર્ણ થયા બાદ મિસ્ટર વાધવાએ દરેકની પ્રશંસનીય કામગીરીથી બહુ જ ખુશ થઈ ગયા અને પ્રોજેક્ટ એપ્રુવ કરી આગળ વધવાની લીલી ઝંડી આપી દીધી સાથે સાથે એમણે એક સ્પેશિયલ નંબર ડાયલ કર્યો એટલે પ્રોજેક્ટર સ્ક્રીન પર દેશના પ્રાઈમ મિનિસ્ટર શ્રી. રત્નદીપ લાઈવ હાજર થયા અને એમણે પણ આ સિક્રેટ મિશન માટેનું પૂર્ણ પ્રેઝન્ટેશન જોઈ મિશન માટે પચાસ ટકા આર્થિક મદદની જાહેરાત કરી એટલે દુષ્યંત વાધવા અને ટીમ સિક્રેટ મિશન ખુશ થઈ ગયા.
"વેલ ડન ગાયઝ, આઈ એમ રિયલી હેપી ટુડે, પણ ખરી કામગીરી હવે શરૂ થાય છે. આવતીકાલથી આપણે સિક્રેટ મિશનને આખરી ઓપ આપવા જઈ રહ્યા છીએ, આપણી સાથે દેશની સલામતીનો પણ વિચાર કરી આઈ હેવ ડીસાઈડેડ કે હવેના ત્રણ મહિના તમારે અહીં જ રહેવાનું છે, તમને બધી જ ફેસિલિટી આપવામાં આવશે. કુલદીપ અને આકાશ, શાલ્વી અને શેફાલી અને ગૌરાંગ અને રવિશ, આમ બે બે ની જોડીમાં તમને શેરિંગ બેઝ પર રૂમ એલોટ કરવામાં આવશે તો આવતીકાલે તમારે પુરી તૈયારી સાથે આવવાનું છે. તમારી જરૂરિયાતની વસ્તુઓ અને ક્લોથ્સ લઈ કાલે સવારે હાજર થઈ જજો. નાઉ ઓલ ઓફ યુ આર ફ્રી, તો ઘરે જઈ તૈયારીમાં લાગી જાઓ અને વહેલી સવારે બધા હાજર થઈ જજો. બાય એન્ડ ટેક કેર, સી યુ ટુમોરો." લાંબુલચક લેક્ચર આપી દુષ્યંત વાધવા મિટિંગ પુરી કરી બહાર નીકળી ગયા અને ચેમ્બરમાં રહેલા છ એ છ જણ પણ પોતાના ઘરે જવા નીકળ્યા.
"ચાલો મિસ્ટર, પાછા ઉડનખટોલા પર સવાર થઈએ, તને ઘરે ડ્રોપ કરી હું ઘરે જાઉં અને કાલ માટે તૈયારી કરું. સવારના પાછો વહેલો રેડી રહેજે, હું આવીશ તને પિક કરવા, આપણે સાથે જ જશું." શાલ્વી અને રવિશે હેલ્મેટ પહેરી, સીટબેલ્ટ બાંધી ઈ-સ્કૂટી પર સવાર થઈ રવિશના ઘર તરફ નીકળ્યા એટલે કે હવામાં વિહરતા વિચરતા મોસમની મજા લેતા નીકળ્યા. રવિશને ડ્રોપ કરી શાલ્વી પણ એના ઘરે ગઈ.
બીજા દિવસે બધા પોતપોતાની બેકપેક બેગમાં જરૂરી સામાન અને કપડાં ભરી વહેલી સવારે યુનિટેક ટેકનોલોજીની બિલ્ડીંગમાં એકઠા થયા. દુષ્યંત વાધવાએ એમના માટે રૂમ્સ તૈયાર કરાવી રાખ્યા હતા. બધા રૂમ ઈન્ટરકનેક્ટેડ હતા અને દરેક વ્યક્તિના કાંડે રિસ્ટબેન્ડ બાંધવામાં આવી હતી જેમાં ફિટ કરેલી માઈક્રોચિપની મદદથી દુષ્યંત વાધવા દરેકની પ્રત્યેક હિલચાલ પર નજર રાખી શકે અને મેઈન ડોરની બહાર બે શસ્ત્રસજ્જ રોબો તો હતા જ. સામાન ગોઠવી ફ્રેશ થઈ બ્રેકફાસ્ટ કરી ચેમ્બરમાં ભેગા થઈ કામે લાગ્યા. સ્પેશિયલ ડિઝાઈનનું સ્પેસ્ક્રાફ્ટ ત્રણ મહિનામાં તૈયાર કરવાનું હતું, જેમાં મલ્ટીસ્પેશિયલ પ્રોગ્રામ ફિટ કરવાના હતા. દુનિયાનું એવું માનવરહિત સ્પેસ્ક્રાફ્ટ જે આકાશગંગાની ગર્તામાં ડુબકીઓ મારી ભૂત અને ભવિષ્યની સચોટ અને રજેરજની માહિતી આપી શકે. છ જણની ટીમ આના માટે દિવસ-રાત એક કરી, પરસેવો પાડી, નાનામાં નાની ત્રુટિ પણ રહી ન જાય એનું ધ્યાન રાખી જુટી પડી. બરાબર બે મહિના અને સત્તર દિવસની લગાતાર મહેનતને અંતે વિશિષ્ટ સ્પેસ્ક્રાફ્ટ તૈયાર થઈ ગયું. ષટકોણાકાર બેઝ અને ઉપર પીરામીડિકલ સ્ટ્રક્ચર ધરાવતું, અત્યાધુનિક સુવિધાઓથી સજ્જ, ચારે દિશામાં ખુલતા ફ્લેપ્સ, એડવાન્સ ટેકનોલોજી, મિશ્ર લિકવિડ વાયુનું ઈંધણ, એલ્યુમાઈકા અને લાઈટવેઈટ ફાઈબરનું યાન દેખીતી રીતે બધા કરતાં જુદુ પડતું હતું. દેશના પ્રાઈમ મિનિસ્ટર શ્રી. રત્નદીપે એક ગુપ્ત મુલાકાત દ્વારા સ્પેસ્ક્રાફ્ટ જોઈ પણ લીધું અને એના ઉડ્ડયન માટે વીસ દિવસ પછીની તારીખ પણ ફાઈનલ કરી. હવે બધાને ઈન્તેઝાર હતો એ દિવસનો.
આખરે એ દિવસ પણ આવી પહોંચ્યો, યુનિટેક ટેકનોલોજીની બિલ્ડીંગમાંથી નાના પાર્ટ્સમાં તૈયાર થયેલું સ્પેસ્ક્રાફ્ટ અરેબિયન સી ના દૂરના વિસ્તારના શાંત સમુદ્રકિનારે જ્યારે બધા પાર્ટ્સ જોઈન્ટ કરી આખરી ઓપ આપી, બધી ફોર્મલિટી પુરી કરી જ્યારે ઊંચા આકાશમાં, આકાશગંગાના ગુરુત્વાકર્ષણમાં ખેંચાઈ જઈ સોલાર સિસ્ટમના દરેક ગ્રહની પરિક્રમા કરી એની પરિભાષા આપવા રવાના થયું એ ક્ષણ આકાશ ખુરાના, કુલદીપ શર્મા, શેફાલી કૃષ્ણન, ગૌરાંગ દવે, રવિશ સેન અને શાલ્વી કશ્યપ આ છ વ્યક્તિઓ માટે ખૂબ જ ખાસ હતી સાથે દરેક દેશવાસી માટે ગૌરવની વાત હતી. સોશ્યિલ મીડિયા, ન્યુઝ ચેનલ્સ, દરેક જગ્યાએ માત્ર અને માત્ર આ સ્પેસ્ક્રાફ્ટને લગતી ઈન્ફોર્મેશન અને ન્યુઝ આવી રહ્યા હતા. દુનિયાના વિકાસશીલ દેશો પણ ભારતની વૈજ્ઞાનિક તાકાત અને ટેકનોલોજીથી મોમાં આંગળા નાખી ગયા તો શત્રુ દેશો માટે તો ઢાંકણીમાં પાણી લઈ ડૂબી મરવા જેવી સ્થિતિ થઈ ગઈ. કોઈપણ જાતના આડંબર વગર ભારતનું નામ સુવર્ણ અક્ષરે લખાવા જઈ રહ્યું હતું.
છ મહિનાની આકરી મહેનત આખરે રંગ લાવી હતી. ત્રણ મહિના પછી સૌ પોતાના ઘરે પાછા ફર્યા હતા. આ છ જણમાં સહુથી વધુ ખુશ હતો રવિશ, જેની જીવનશૈલી જ જાણે બદલાઈ ગઈ હતી. શાલ્વીએ પોતાના પ્રેમથી એના અંતર્મુખી વ્યક્તિત્વને આનંદી, તરવરાટભર્યું અને ઉત્સાહિત બનાવ્યું હતું જેનાથી રવિશની સાથે સાથે તનુજા પણ ખૂબ જ ખુશ હતી. એ તો શાલ્વી ક્યારે પુત્રવધૂ બની ઘરમાં આવે એના સપના જોતી હતી.
સિક્રેટ મિશન પછી છ જણની ટીમનું પ્રમોશન પણ થયું. જવાબદારીઓ વધી તો એની સાથે રવિશ અને શાલ્વી વચ્ચેનો પ્રેમસંબંધ પણ વધુ મજબૂત બન્યો, પણ વિધાતાએ જુદા જ લેખ લખ્યા હતા, નિયતિને કાંઈક બીજું જ મંજુર હતું.
"છેલ્લા બે દિવસથી શાલ્વી ઓફિસ નથી આવી, એને ફોન કરું છું તો ટૂંકાણમાં પતાવે છે. મારી લાઈફ બદલીને ક્યાંક પોતે તો અંતર્મુખી નથી બની ગઈ ને" રવિશ પોતાની કેબિનમાં બેઠો વિચારતો હતો, "આજે સાંજે એને મળીને પછી જ ઘરે જઈશ. કદાચ એની તબિયત સારી ન હોય તો એને સારા ડોક્ટર પાસે પણ લઈ જઈશ." ધારણા અને વિચારોમાં પોતાનું કામ પૂર્ણ કરી, તનુજાને પોતે લેટ આવવાનો મેસેજ કરી રવિશ સાંજે ઓફિસેથી નીકળી મોબાઈક પર સવાર થઈ શાલ્વીના ઘરે પહોંચ્યો. દરવાજા પાસેના સ્કેનર પર પોતાની હથેળી ધરી એટલે અંદર ડોરબેલ વાગી. શાલ્વીએ દરવાજો ખોલ્યો.
"યસ મિસ્ટર, કોણ છો તમે ? કોને મળવું છે તમારે ?"
"હે....ય.... શાલ્વી, હું રવિશ, બહુ મજાક મસ્તી કરી લીધી, હવે મને અંદર આવવા દઈશ કે હજી અહીં જ ઊભો રાખીશ."
"સોરી મિસ્ટર, હું કોઈ રવિશને નથી ઓળખતી, તમે રોંગ એડ્રેસ પર આવ્યા લાગો છો કેમ કે મારું નામ શાલ્વી નથી.... મારું નામ તો છે........"
આકાશમાં ચગેલી પતંગ પેચ લડાવ્યા પછી કપાઈને હવામાં ગોળ ગોળ હવાતિયાં મારતી જમીન પર પછડાય એવી જ સ્થિતિ અત્યારે રવિશની હતી.....
"અરે.... શાલ્વી, વ્હાય.... ? કેમ તું આમ બોલી રહી છે ? પ્લીઝ મજાક નહીં કર."
"હું તમને ક્યારની કહી રહી છું કે હું શાલ્વી નથી, વ્હાય ડોન્ટ યુ અન્ડરસ્ટેન્ડ, આ કોઈ મજાક નથી સમજ્યા તમે ?" શાલ્વી પોતે ગડમથલમાં હતી.
"હું પણ ક્યારનો સમજાવી રહ્યો છું કે તું શાલ્વી છે, મારી શાલ્વી, માય લવ, માય લાઈફ, એ શાલ્વી જેણે મને જીવનની પરિભાષા શીખવી, જેણે મને સ્વમાંથી સ્વજન બનાવ્યો, મારા સ્વકેન્દ્રી વર્તુળનો પરિઘ વિસ્તાર્યો, મને આત્મબળની સાથે પ્રેરણાબળ પૂરું પાડ્યું, એ શાલ્વી.... અંડરસ્ટુડ....." શાલ્વીના ખભા બેય હાથે એને રવિશે હચમચાવી અને હલબલાવી મૂકી.
"ઓ......હ..... ગોડ, હું શાલ્વી નથી, નથી, નથી.... હું....હું.....આ.....હ.....કેમ મને યાદ નથી આવતું મારું નામ, મારો પરિચય, મારું અસ્તિત્વ....ઓ....હ......" બેય હાથે માથું પકડી યાદ કરવાની કોશિશ કરતી શાલ્વી ચકરાઈને જમીન પર બેસી ગઈ.
"કોણ છું હું ? મને કેમ કાંઈ યાદ નથી આવી રહ્યું ?",
"શાલ્વી, હું રવિશ, આપણે બંને યુનિટેક ટેકનોલોજીની ઓફિસમાં પહેલવહેલીવાર મળ્યા હતાં. આપણે સાથે મળીને સિક્રેટ મિશન પાર પાડ્યું, સાથે બેસીને સ્પેસ્ક્રાફ્ટની ડિઝાઈનો બનાવી, આપણે ગાર્ડન લેકમાં ડેટ પર ગયા હતા. તારો ઉડનખટોલો તો યાદ છે ને તને જેના પર ડરતા ડરતા મેં સવારી કરી હતી." રવિશ એને બધું જ યાદ અપાવવાની કોશિશ કરી રહ્યો હતો. "યાદ કર શાલ્વી, એ પ્રથમ સ્પર્શ, એ પહેલી કિસ, આપણા બંનેના એક થયેલા શ્વાસનો એહસાસ, શાંત ચિત્તે યાદ કર, બધું યાદ આવી જશે. વી લવ ઈચ અધર." રવિશ શાલ્વીની સામે બેસી ગયો અને પોતાના સ્માર્ટવૉચમાં કેદ કરેલા બંનેના અતિતના સંભારણા એ શાલ્વીને બતાડી રહ્યો.
"મને કાંઈ જ યાદ નથી આવી રહ્યું."શાલ્વી બેય હાથે પોતાનું માથું પકડી યાદ કરવાનો પ્રયત્ન કરી રહી હતી.
"યાદ કરવાની કોશિશ કર શાલ્વી"
"મને કાંઈ જ યાદ નથી આવી રહ્યું....હું....હું..."
વિચારોના વમળમાં ઘુમરીઓ ખાતી શાલ્વી પોતાના અસ્તિત્વને ઓળખવા તેમજ શોધવા માટે યાદોની હાલકડોલક નાવમાં સવાર થઈ ગડથોલાં ખાતી, બેચેન બનતી, ખોવાયેલી યાદોને સમેટવા અતીતના હલેસાં ચલાવી રહી હતી પણ એની નાવ ઘુમરીઓમાંથી બહાર નીકળવાનું નામ નહોતી લેતી. આખરે થાકી હારીને શાલ્વી જમીન પર ફસડાઈ પડી.
"શા.....લ્વી....., શાલ્વી.....હું હમણાં જ ડોક્ટરને કોલ કરું છું અને એર એમ્બ્યુલન્સ બોલાવું છું... શાલ્વી તને હું કાંઈ નહીં થવા દઉં....ઊઠ શાલ્વી... પ્લીઝ ઓપન યોર આઈઝ.. " રવિશ એને ઢંઢોળી રહ્યો હતો.
"શું થયું..... કેમ બુમો પાડતી હતી ? અરે.... શું થયું મારી દીકરીને ? એય.... મિસ્ટર, હુ આર યુ ? શું કર્યું તમે એને ?" પાછળથી પરિચિત અવાજ સાંભળી રવિશે પાછળ વળતાં કહ્યું, "હું... રવિશ, રવિશ સેન..."
" મિસ્ટર આકાશ ખુરાના...ત....મે.....અહીંયા, શાલ્વીના...ઘરે... ?" ડોળા ફાડીને રવિશ એ વ્યક્તિ તરફ જોઈ રહ્યો.
"હા....હું.....આકાશ ખુરાના, શાલ્વીનો ફાધર... નહીં નહીં.... ગોડફાધર, ક્રિએટર....," બે હાથ પહોળા કરી એક અટ્ટહાસ્ય સાથે આકાશ ખુરાના રવિશની સામેના સોફા પર બેસી ગયા.
"ફાધર, ગોડફાધર, ક્રિએટર, શું કહેવા માંગો છો તમે. આઈ કાન્ટ અન્ડરસ્ટેન્ડ, પ્લીઝ સાફ સાફ શબ્દોમાં કહો શું કહેવા માંગો છો તમે ?" રવિશ અસમંજસમાં મૂકાઈ ગયો.
"મિસ્ટર રવિશ, હું યુનિટેક ટેકનોલોજીનો ફક્ત સિનિયર મોસ્ટ ઓફિસર જ નહીં પણ એક સાયન્ટિસ્ટ પણ છું અને મેં અનેક રિસર્ચ કરીને એક નાયાબ શોધ કરી હતી, પણ જેનું શ્રેય કુલદીપ શર્મા ખાટી ગયા. મારા રિસર્ચ સિક્રેટ ચોરીને મારી શોધને પોતાના નામે ચડાવી એમણે દુષ્યંત વાધવા પાસેથી પ્રમોશન મેળવી લીધું અને હું ત્યાં નો ત્યાં જ રહી ગયો એટલે મારા દિલમાં ભભૂકી ઊઠેલો જ્વાળામુખી બદલાની આગમાં ઉકળવા લાગ્યો.બે વરસ પહેલાં મેં એક એવા લચીલા સ્કિન જેવા રબરની શોધ કરી હતી જેની ફલેક્સિબિલિટ વડે કોઈપણ આકારમાં ઢાળી શકાય અને પછી મેં એક બાળકનું મોલ્ડ બનાવડાવ્યું અને જેનાથી મેં એક બાળકનો રોબો બનાવ્યો હતો જેને જોઈને અસલી-નકલી વચ્ચેનો ભેદ ભૂલાઈ જાય.. બસ એમાં લાગણી, એહસાસ, પ્રેમ, કરુણા, દયા જેવી કોઈ વસ્તુ નહોતી, એક બેજાન પૂતળું હતું એ, પણ મેં રાતદિવસ આકરી મહેનત કરીને એવી માઈક્રોચિપ બનાવી જેમાં મેં બધી લાગણીઓ, પ્રેમ, અહેસાસ બધું જ એક પ્રોગ્રામ બનાવી એમાં ફીડ કર્યું અને એ બાળકમાં એ ચિપ સર્કિટ સાથે ફિટ કરી અને એમાં મેં પ્રાણ પૂર્યા એમ કહી શકાય પણ મારી આ શોધ ફ્લોપ થઈ ગઈ અને 'હાર્યો જુગારી બમણું રમે' એ નીતિથી મેં નવેસરથી શરૂઆત કરી અને બનાવી આ....આ.... તારી સામે નિર્જીવ બનીને પડી છે ને એ શાલ્વી... જે એક યંત્રમાનવ મિન્સ કે એક રોબો છે....એટલે કે હતી...."
"હ...તી.... એટલે, તમે કહેવા શું માંગો છો મિસ્ટર ખુરાના ? આ શાલ્વી છે, મારી જિંદગી, મારો પ્રેમ અને તમે કહો છો કે આ એક નિર્જીવ પૂતળું છે ?"
"હા, આ એક નિર્જીવ પૂતળું બની ચુકી છે..કેમ કે એના બોડીમાં ફિટ કરેલી સર્કિટમાં વાયરસ ઘુસી ગયા છે અને એની ચિપ ડેમેજ થઈ ગઈ છે."
"પ...ણ.... તમે આવું કર્યું શા કારણે ? અને મને કેમ શતરંજનું પેદુ બનાવી મારી સામે જ મારી સાથે ચાલ ચાલી પોતાની સાથે મને પણ હરાવી દીધો." રવિશ આકાશ ખુરાનાની આંખોમાં આંખો નાખી એક પછી એક પ્રશ્ન પૂછી રહ્યો હતો.
"કુલદીપ સામે બદલો લેવાની ભાવના સાથે મેં શાલ્વીને બનાવી, વિચાર્યું હતું કે એનો એક હ્યુમન બૉમ્બ તરીકે ઉપયોગ કરી કુલદીપને મારી નાખીશ પણ એના પહેલા એનામાં લાગણીઓ જન્માવી પ્રયોગ કરવાનો વિચાર આવ્યો એટલે મેં સુધારા-વધારા કરી, નવા પ્રોગ્રામ અને નવી ચિપ બનાવી અને મેં શાલ્વીમા પ્રાણનું પ્રતિષ્ઠાપન કર્યું અને યોગાનુયોગે તું એની સામે આવ્યો એટલે મેં એની ચિપમાં કેટલાક પ્રોગ્રામ અને ડેટા સેવ કરી તારા પ્રત્યે એનું આકર્ષણ ઉતપન્ન કર્યું અને તું પણ એ આકર્ષણની માયાજાળમાં અટવાઈ ગયો. એની લાગણીઓ એક સામાન્ય યુવતીની જેમ ઉભરતી ગઈ અને હું ખુશ થઈ કુલદીપને મારવાને બદલે એની સામે અને દુષ્યંત વાધવા સામે મારી આ નવી શોધ મૂકી એ બંનેને આશ્ચર્યમાં નાખી દેવા માંગતો હતો પણ મને એક જ વાતનો ડર હતો ક્યાંક શાલ્વી તને બધું સાચેસાચું ન કહી દે એટલે હું તમારા બંનેનો પીછો કરતો રહ્યો અરે..... એને ડરાવવા મેં એ દિવસે એના પર ગોળી છોડી... એ મને ઓળખી ગઈ હતી એટલે એ ડરી ગઈ હતી." કલરફુલ માસ્ક દેખાડતાં આકાશ ખુરાના હકીકત બયાન કરવા લાગ્યા.
"એક દિવસ અચાનક શું થયું ખબર નહીં, એના બધા પ્રોગ્રામમાં ગોટાળા થવા લાગ્યા, એની શક્તિઓ ક્ષીણ થતી ગઈ અને ધીમે ધીમે એની ચિપનો પાવર ઓછો થવા લાગ્યો. મેં ઘણી કોશિશ કરી પણ દરેક વખતે હું નિષ્ફળ નીવડ્યો. મેં મારી પર્સનલ લેબમાં બીજા પણ કેટલાક પ્રોગ્રામ બનાવ્યા પણ મને સફળતા ન મળી. શાલ્વીને બનાવીને હું મારી જાતને ભગવાન સરખો માનવા લાગ્યો અને મદમાં છકી ગયો હતો પણ એ સર્વોપરી જગતનિર્માતા સામે હું વામણો પુરવાર થયો. હું એ વિસરી ગયો હતો કે જેણે આપણને બનાવ્યા એને જ હું બનાવવા નીકળ્યો હતો અને એમાં વગર વાંકે તું દંડાઈ ગયો. ઈશ્વર સાથે હું તારો પણ ગુનેગાર છું રવિશ, મને માફ કરી દેજે, હું તો કોઈ સજાને પણ લાયક નથી."બે હાથ જોડી આકાશ ખુરાનાએ પોતાના બ્લેઝરના અંદરના ખિસ્સામાંથી એક કેપસ્યુલ કાઢી અને મોઢામાં નાખી દીધી અને શાલ્વીની બાજુમાં જ ઢળી પડ્યા અને એમના હોઠોના ખૂણેથી ફીણ નીકળવા માંડ્યું. એમનું શરીર ઉછળી ઉછળીને ધીરે ધીરે શાંત પડી ગયું.
એક તરફ નિર્જીવ શાલ્વી અને બીજી તરફ આકાશ ખુરાનાનો નિષ્પ્રાણ દેહ. રવિશની હાલત તો કાપો તોય લોહી ના નીકળે એવી થઈ ગઈ, એ બેબાકળો બની ગયો, એની વિચારશક્તિ, મગજશક્તિ, ઈચ્છાશક્તિ બધું જ હણાઈ ગયું.
કેટલીય વાર સુધી રવિશનો ફોન કે કોઈ મેસેજ ન આવતાં તનુજાએ એને કોલ કર્યો પણ સતત રિંગ જતાં ચિંતિત થઈ તનુજાએ પોતાની સ્માર્ટવોચ દ્વારા એનું લોકેશન ટ્રેસ કર્યું અને એ પણ શાલ્વીના ઘરે પહોંચી, ત્યાં જઈને દ્રશ્ય જોઈને એ થીજી ગઈ. એણે તરત જ પોલીસસ્ટેશનમાં ફોન જોડી શાલ્વીના ઘરનું લોકેશન શેર કરી પરિસ્થિતિનો ચિતાર આપ્યો. થોડીક જ ક્ષણોમાં પોલિસવેન ત્યાં આવી પહોંચી. શાલ્વીનું બોડી તો આંતરિક ઉષ્ણતાથી પીગળવા લાગ્યું હતું અને એની સુંદર દેહયષ્ટિ વિકૃત બની રહી હતી. પોલીસે તપાસ કરતાં આકાશ ખુરાનાના બ્લેઝરના ખિસ્સામાંથી એક નાનકડી નોટ મળી આવી જેમાં એના લેપટોપનો પાસવર્ડ હતો, ઈન્સ્પેક્ટરે લેપટોપ ઓપન કરી પાસવર્ડથી આકાશ ખુરાનાની પર્સનલ ફાઈલ શોધી તો એમાંથી આકાશ ખુરાનાએ ટાઈપ કરેલી સ્યુસાઈડ નોટ મળી આવી એટલે પોલીસે સ્યુસાઈડ કેસ ફાઈલ કરી અને આકાશ ખુરાનાની ડેડબોડી પોસ્ટમોર્ટમ માટે મોકલી આપી. હવે બચ્યો રવિશ પણ એ કાંઈપણ બોલી શકે એવી સ્થિતિમાં જ નહોતો અને ફક્ત "શાલ્વી..."નું નામ ઉચ્ચારતો વિસ્ફરિત આંખે એને જોઈ રહ્યો હતો જાણે હમણાં એ ઊઠશે અને એને વેલની જેમ વીંટળાઈ જશે. મૂઢ બની જડની જેમ ઊભો હતો અને અચાનક બેભાન બની એ પણ ફસડાઈ પડ્યો.
તનુજાને તો શું કરવું એ સમજાતું જ નહોતું. એણે રવિશના સ્માર્ટવૉચમાંથી શેફાલી, ગૌરાંગ અને કુલદીપનો કોન્ટેકટ કર્યો અને એમને પણ પરિસ્થિતિથી વાકેફ કર્યા, બધા કામ છોડી એ ત્રણેય દુષ્યંત વાધવાને લઈ તનુજાએ શેર કરેલા શાલ્વીના ઘરના લોકેશન પર દોડી આવ્યા.. એર-એમ્બ્યુલન્સનો સંપર્ક કરી બધા તરત જ રવિશને હોસ્પિટલમાં લઈ ગયા. ડૉકટરે તપાસ કરી રવિશે એનું માનસિક સંતુલન ખોઈ નાખ્યાનું જણાવ્યું. તનુજા માથે તો જાણે આભ તૂટી પડ્યું. રવિશની સારવાર માટે એણે પોતાનું તન-મન-ધન બધું જ સ્વાહા કરી નાખ્યું પણ પરિણામ શૂન્ય....રવિશના દિલો-દિમાગ પર સવાર થયેલી શાલ્વીની પ્રેમભરી યાદોએ ન એને જીવવા દીધો ન મરવા. ક્યારેક ક્યારેક એ શાલ્વીના નામની બૂમાબૂમ કરી નાખી તોફાન મચાવી દેતો ત્યારે એને કંટ્રોલ કરવો બહુ જ મુશ્કેલ બની જતો. ત્યારે ડોક્ટરો વિવશ બની એને ઘેનનું ઈન્જેક્શન આપી દેતા. એને શહેરથી દુર એક મેન્ટલ અસાયલમમાં એક સ્પેશિયલ રૂમમાં રાખવામાં આવ્યો હતો અને એના રૂમની બહાર એક ડિજિટલ લોક લગાડવામાં આવ્યું હતું જેને ફક્ત સિનિયર ડોક્ટર જ ખોલી શકતા. ક્યારેક રવિશ એ સ્પેશિયલ રૂમની જાળીદાર વિન્ડો પાસે ઊભો રહેતો અને ભીની આંખે આકાશમાં તરતા વાદળોમાં શાલ્વીને શોધવાનો વ્યર્થ પ્રયાસ કરતો રહતો. એની ભીની આંખોમાં કોરા સપનાં તરવરી ઊઠતા. ક્યારેક ક્યારેક શાલ્વીના નામની બૂમ પડતો અને લાગણીશૂન્ય બની ફરી અંતર્મુખી બની કોચલામાં ભરાઈ જતો.