વેરાન, ઉજ્જડ

એકલાં એકલાં જીવન પથ પર ચાલતાં,

ચારેકોર વેરાન, ઉજ્જડ બધું ભાસતા.

સંયુક્ત કુટુંબના માળામાં રહી ખુશ છે,

આ દુનિયામાં એ સૌથી વધુ અમીર છે.

વિભક્તિ કુટુંબ બન્યા ને મન ટૂંકા થયાં,

લાજ શરમ નેવે મૂકીને વસ્ત્રો ટૂંકા થયાં.

મોટા ઘરો,પરિવાર આમ ઉજજડ થયાં,

ભાવના હણાઈ ને સૌએ આઝાદ થયાં.

મહેલાતો વિરાન બની ડંખ મારી રહી છે

ન કહેવાય ન સહેવાય એવી વેદના છે.