જનેતા

એને ઉદરે ઉછર્યો એક પુંજ

ને એ ઝગમગતી

હરખાતી ને ગભરાતી વળી

ભાવ કેટલા અનુભવતી ?

શિશુના ધબકાર માણી

ફરક બધી અનુભવતી

સતત વાતો કરતી રહેતી ને

સંસ્કાર રૂડા સીંચતી

નવતર જીવતરનું સર્જન કરતો

પાયો સોનેરી ચણતી

અસહ્ય વેદનાને હસી કાઢી

સર્જન એ કરતી

પછી પણ ક્યાં ક્યારેય એ

નિરાંતે બેસતી ?

બાળકના હર શ્વાસ

માટે જાણે જીવતી

સારું નરસું યોગ્ય અયોગ્ય

સરળ શબ્દે આલેખતી

ખટમીઠાં સંસ્મરણો

હંમેશા વાગોળતી રહેતી

તોફાન મસ્તી યાદ કરી

ખડખડાટ એ હસતી

ને ચોટ કોઈ જૂની પુરાણી

યાદ કરી તરફડતી

સાવ સાદી સરળ ને સીધી

મુરત મમતાની હતી

હર કોઈ સ્ત્રી બાળપણથી જ

મમતા લઈ જનમતી